ירמיהו
/8:1 אין יענער צײַט, זאָגט גאָט, װעלן זײ אַרױסברענגען די בײנער פֿון דעם
מלכים פון יהודה, און די ביינער פון זיינע פֿירשטן, און די ביינער פון די
כֹּהנים, און די בײנער פֿון די נבֿיאים, און די בײנער פֿון די באַװױנער
פֿון ירושלים, פֿון זײערע קבֿרים:
/8:2 און זײ זאָלן זײ אױסשפּרײטן פֿאַר דער זון, און פֿאַר דער לבנה, און פֿאַר אַלע
צבָא פוּן הימל, וועמען זיי האָבן ליב געהאַט, און וועמען זיי האָבן געדינט, און
נאָך וועמען זיי זענען געגאַנגען, און וועמען זיי האָבן געזוכט, און וועמען זיי
האָבן זיך געבוקט: זיי וועלן ניט געזאמלט ווערן, און ניט באַגראָבן ווערן; זיי וועלן
זײט פֿאַר מיסט אױף דעם געזיכט פֿון דער ערד.
/8:3 און דער טױט װעט אױסדערװײלט װערן פֿון לעבן פֿון אַלע איבעריקע פֿון זײ
װאָס זײַנען געבליבן פֿון דער דאָזיקער בײזער משפּחה, װאָס פֿאַרבליבן אין אַלע ערטער װוּהין
איך האָב זײ געטריבן, זאָגט גאָט פֿון צבֿאות.
/8:4 און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט; וועלן זיי פאַלן,
און נישט אויפשטיין? זאָל ער זיך אָפּקערן און זיך ניט אומקערן?
/8:5 פֿאַרװאָס איז דאָס דאָזיקע פֿאָלק פֿון ירושָלַיִם אָפּגעשלאָגן פֿון אײביק?
צוריקקערן? זיי האַלטן פעסט אָפּנאַר, זיי וועלן נישט צוריקקומען.
/8:6 איך האָב צוגעהערט און געהערט, אָבער זײ האָבן ניט גערעדט; קײנער האָט ניט תשובה געטאָן אױף אים
זײַן רשעות, אַזױ צו זאָגן: װאָס האָב איך געטאָן? איטלעכער האָט זיך אומגעקערט צו זײַן
פֿאַרשטײט זיך, װי דאָס פֿערד גײט אַרײַן אין שלאַכט.
/8:7 יאָ, די שטורעם אין הימל װײס אירע באַשטימטע צײַטן; און די טשערעפּאַכע
און דער קראַנע און דער שוואַלב אָבסערווירן די צייט פון זייער קומען; אָבער מיין
דאָס מִשפּט פֿון גאָט קען מען ניט.
/8:8 װי זאָגט איר: מיר זײַנען קלוג, און די תּוֹרה פֿון גאָט איז מיט אונדז? לא,
אַוודאי אומזיסט האָט ער עס געמאַכט; אומזיסט איז די פעדער פון די סופרים.
/8:9 פֿאַרשעמט זיך די חכמים, זײ װערן דערשראָקן און געכאַפּט, זע, זײ האָבן
האָט פארווארפן דאָס וואָרט פון גאָט; און וואָס חכמה איז אין זיי?
/8:10 דרום װעל איך געבן זײערע װײַבער צו אַנדערע, און זײערע פעלדער צו זײ
וואָס וועט זיי ירשענען;
דער גרעסטער ווערט געגעבן צו תאוות, פון דעם נביא ביזן כהן
איטלעכער טוט פֿאַלש.
/8:11 װאָרום זײ האָבן אַ ביסל געהיילט די שאָדן פֿון דער טאָכטער פֿון מײַן פֿאָלק,
אַזוי צו זאָגן: שלום, שלום; ווען עס איז קיין שלום.
/8:12 האָבן זײ זיך געשעמט, װען זײ האָבן געטאָן אַן אומװערדיקײט? ניין, זיי זענען געווען
ניש ט געשעמט , או ן ז ײ האב ן זי ך ניש ט געקענ ט רײם ן : דעריבע ר װעל ן ז ײ פאלן
צווישן די וואָס פאַלן: אין דער צייט פון זייער וויזיט וועט זיי וואַרפן ווערן
אַראָפּ, זאָגט גאָט.
/8:13 פֿאַרװאָס װעל איך זײ פֿאַרלענדן, זאָגט גאָט: קײן װײַנטרויבן װעלן ניט זײַן
דער ווייַנשטאָק, און ניט פייַגן אויף די פייַג בוים, און דער בלאַט וועט וועלקן; און די
דאס וואס איך האב זיי געגעבן וועט פארגיין פון זיי.
/8:14 פֿאַר װאָס זיצן מיר שטיל? זאַמלט זיך, און לאָמיר אַרײַן אין דער
האָט באַשיצט שטעט, און לאָמיר דאָרטן שװײַגן, װאָרום יהוה אונדזער גאָט האָט
האָט אונדז שטילערהײט, און אונדז געגעבן װאַסער צו טרינקען, װאָרום מיר האָבן
האָט געזינדיקט קעגן גאָט.
/8:15 מיר האָבן געזוכט שלום, אָבער קײן גוטס איז ניט געקומען; און פֿאַר אַ צייט פון געזונט, און
אט צרות!
/8:16 פֿון דָן האָט זיך געהערט דאָס שנחר פֿון זײַנע פֿערד; דאָס גאַנצע לאַנד האָט געציטערט
פֿון דעם קָול פֿון דעם געראַנג פֿון זײַנע שטאַרקע; װאָרום זײ זײַנען געקומען, און
האָבן פֿאַרצערט דאָס לאַנד און אַלץ װאָס אין איר; די שטאָט, און די וואָס
וואוינען דערין.
/8:17 װאָרום זע, איך װעל שיקן צװישן אײַך שלאַנגען, האַקקעס, װאָס װעלן
זאָלסט ניט באַהאַלטן װערן, און זײ װעלן דיך בײסן, זאָגט גאָט.
/8:18 אַז איך װאָלט מיך טרײסט פֿון צער, איז מײַן האַרץ פֿאַרמאַכט אין מיר.
/8:19 זע, דאָס קָול פֿון דעם געשרײ פֿון דער טאָכטער פֿון מײַן פֿאָלק פֿון װעגן זײ
וואָס וואוינען אין אַ ווייַט לאַנד: איז ניט דער האר אין ציון? איז ניט איר מלך אין
זי? װאָס האָבן זײ מיך דערצערנט מיט זײערע געשניצטע בילדער, און?
מיט מאָדנע נישטיקייטן?
/8:20 דער שניט איז פֿאַרבײַ, דער זומער איז פֿאַרענדיקט, און מיר זײַנען ניט ניצול געװאָרן.
/8:21 פֿאַר דעם שאָדן פֿון דער טאָכטער פֿון מײַן פֿאָלק בין איך געשעדיקט; איך בין שוואַרץ;
דער חידוש האָט מיך אָנגענומען.
/8:22 איז ניטאָ קײן באַלזאַם אין גִלעָד; איז דאָרט קיין דאָקטער? פארוואס דעמאלט איז נישט
די געזונט פון דער טאָכטער פון מיין מענטשן איז געזונט?
