ירמיהו
/6:1 איר קינדער פֿון בנימין, זאַמלט אײַך צו אַנטלױפֿן פֿון צװישן
ירושָלַיִם, אוּן תְּקַע בְּשוֹפֶר בְּתִקּוֹע, אוּן אַרְיָין אַיְיָין אַ מַיִם פוּן פייַער
בית-הכרם: װאָרום פֿון צפֿון באַװײַזט זיך בײז און גרױס
צעשטערונג.
/6:2 איך האָב געגליכן די טאָכטער פֿון צִיון צו אַ שיינע און צײַנע פֿרױ.
/6:3 קומען צו איר די פּאַסטוכער מיט זײערע שאָף; ז ײ װעל ן שטעל ן
זײערע געצעלטן אַקעגן איר רונד אַרום; זײ זאָלן עסן איטלעכער אין זײַן האַנט
אָרט.
/6:4 מאַכט אַקעגן איר מלחמה; שטײ אױף, און לאָמיר אַרױפֿגײן אין מיטאָג. וויי צו
אונדז! װאָרום דער טאָג גײט אַװעק, װאָרום די שאָטנס פֿון אָװנט זײַנען אױסגעשפּרײט
אויס.
/6:5 שטײ אױף, און לאָמיר גײן בײַ נאַכט, און לאָמיר פֿאַרטיליקן אירע פּאַלאַצן.
/6:6 װאָרום אַזױ האָט גאָט פֿון צבֿאות געזאָגט: הײַבט אַראָפּ בײמער, און װאַרפֿט אַ
באַרג קעגן ירושלים: דאָס איז די שטאָט צו באַזוכן; זי איז אינגאנצן
דריקונג אין מיט איר.
/6:7 אַזױ װי אַ קװאַל מאַכט אַרױס אירע װאַסערן, אַזױ גײט זי אַרױס איר שלעכטס;
גוואַלד און ראַב איז געהערט אין איר; פֿאַר מיר שטענדיק איז טרויער און
ווונדז.
/6:8 זאָלסט געלערנט װערן, ירושלים, כּדי מײַן זעל זאָל זיך ניט אַװעקגײן פֿון דיר; טאָמער איך
מאַכן דיך וויסט, אַ לאַנד ניט באַוווינען.
/6:9 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבֿאות: זײ װעלן קלײַבן דאָס איבעריקע פֿון
ישראל ווי אַ ווייַנשטאָק: קער צוריק דיין האַנט ווי אַ ווייַנטרויבן אין די
קערב.
/6:10 צו װעמען זאָל איך רעדן, און װאָרענען, זײ זאָלן הערן? זע,
זייער אויער איז אומבאַשניט, און זיי קענען נישט צוהערן: זע, דאָס וואָרט פון
אַ חרפה איז גאָט פֿאַר זײ; זיי האָבן קיין פאַרגעניגן דערפון.
/6:11 דרום בין איך פֿול מיט דעם גרימצאָרן פֿון גאָט; איך בין מיד מיט האַלטן אין:
איך װעל עס אױסגיסן אױף די קינדער אין אױסלאַנד, און אױף דער עדה פֿון
יונגע מענער צוזאַמען: וואָרעם אַפילו דער מאַן מיט דער ווײַב וועט גענומען ווערן,
דער אַלטער מיט דעם פֿול מיט טעג.
/6:12 און זײערע הײַזער װעלן זיך אומקערן צו אַנדערע, מיט זײערע פֿעלדער און זײערע פֿעלדער
װײַבער צוזאַמען: װאָרום איך װעל אױסשטרעקן מײַן האַנט אױף די באַװױנער פֿון
דאָס לאַנד, זאָגט גאָט.
/6:13 װאָרום פֿון דער קלענסטער פֿון זײ ביז דער גרעסטער פֿון זײ איז איטלעכער
געגעבן צו קאָוועטאָוסנעסס; און פון דעם נביא ביז דעם כהן איטלעכער
מען האנדלט פאלש.
/6:14 און זײ האָבן אַ ביסל געהיילט די שאָדן פֿון דער טאָכטער פֿון מײַן פֿאָלק;
אַזוי צו זאָגן: שלום, שלום; ווען עס איז קיין שלום.
/6:15 האָבן זײ זיך געשעמט, װען זײ האָבן געטאָן אומװערדיקײט? ניין, זיי זענען געווען
גאר ניט געשעמט, און ניט געקענט
צווישן די וואָס פאַלן: אין דער צייט וואָס איך באַזוכן זיי וועלן זיי וואַרפן ווערן
אַראָפּ, זאָגט גאָט.
/6:16 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: שטײט אױף די װעגן, און זעט, און בעט נאָך דעם אַלטן.
שטעגן, וואו איז דער גוטער וועג, און גיי אין זיי, און איר וועט געפינען רו
פֿאַר דיין נשמות. אָבּער זיי האָבּן געזאָגט: מיר וועלן נישט גיין דערין.
/6:17 און איך שטעל איבער אײַך װעכטער, אַזױ צו זאָגן: הערט צו דעם קָול פֿון דעם
שופר. אָבּער זיי האָבּן געזאָגט: מיר וועלן נישט צוהערן.
/6:18 דרום הערט, איר פֿעלקער, און װיסן, עדה, װאָס צװישן עס
זיי.
/6:19 הערט, איר ערד, זע, איך ברענג אַ בײז אױף דעם דאָזיקן פֿאָלק, דאָס
פֿרוכט פֿון זייערע מחשבות, מחמת זיי האָבן ניט צוגעהערט צו מיינע ווערטער,
אדער צו מיין תורה, נייערט האט זי אפגעווארפן.
/6:20 צו װאָס קומט מיר דאָרטן װײַרױך פֿון שבֿע, און דאָס זיס
שטעקן פון אַ ווייַט לאַנד? אײַערע בראַנדאָפּפֿער זײַנען ניט פּאַסיק, און ניט
אײַערע קרבנות איז מיר זיס.
/6:21 דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט: זע, איך לײג פֿריִער שטראָם
דאָס דאָזיקע פֿאָלק, און די עלטערן און די זין צוזאַמען וועלן פֿאַלן אויף זיי;
דער חבר און זײַן חבֿר זאָלן אומקומען.
/6:22 אַזױ האָט געזאָגט גאָט: זע, אַ פֿאָלק קומט פֿון צפֿון לאַנד, און
אַ גרויס פאָלק וועט אויפשטיין פון די זייטן פון דער ערד.
/6:23 בױגן און שפּיז װעלן זײ אָנכאַפּן; זיי זענען גרויזאַם, און האָבן קיין רחמנות;
זייער קָול ברוםט ווי דער ים; און זײ פֿאָרן אױף פֿערד, האָבן זיך אַרײַנגעזעצט
שטעלן זיך צו מלחמה קעגן דיר, טאָכטער ציון.
/6:24 מיר האָבן געהערט איר באַם, אונדזערע הענט זײַנען שװאַך, די פּײַן האָט גענומען.
האַלט אונדז, און פּײַן, װי פֿון אַ פֿרױ.
/6:25 גײ ניט אַרױס אין פֿעלד, און גײ ניט אױפֿן װעג; פֿאַר די שווערד פון די
שונא און מורא איז אויף יעדער זייט.
/6:26 דו טאָכטער פֿון מײַן פֿאָלק, גורט דיך אָן מיט זאַק, און װאַרפֿט דיך אין
אש: מאך דיך טרויעריג, ווי פאר אן איינציקער זון, ביטערער קלאָג:
װאָרום פּלוצים װעט קומען אױף אונדז דער צעשטערער.
/6:27 פֿאַר אַ טורעם און אַ פֿעסטונג האָב איך דיך געמאַכט צװישן מײַן פֿאָלק, אַז דו
מייַעסט וויסן און פּרובירן זייער וועג.
/6:28 זײ זײַנען אַלע גרױסע װידערשפּרײטער, װאָס גײען מיט לשון הרע, קופּער זײַנען זײ
און אײַזן; זיי זענען אַלע פאַרדאָרבן.
/6:29 פֿאַרברענט װערן דער בלעגל, פֿון פֿײַער איז פֿאַרלענדט בלײ; דער גרינדער
אומזיסט צעשמעלט זיך, װאָרום די רשָעים װערן ניט אױסגעריסן.
/6:30 פֿאַרשװעכט זילבער זאָל מען זײ רופֿן, װאָרום גאָט האָט פֿאַראַכט
זיי.
