ירמיהו
/3:1 זאָגן זײ: אַז אַ מאַן װעט אַװעקטאָן זײַן װײַב, און זי גײט פֿון אים, און װערט
פֿון אַן אַנדער מאַן, זאָל ער זיך אומקערן צו איר? זאָל דאָס לאַנד ניט זײַן
זייער פּאַלוטאַד? אָבער דו האָסט מזנה געווען מיט פֿיל ליבהאָבער; נאָך
קער זיך אום צו מיר, זאָגט גאָט.
/3:2 הײב אױף דײַנע אױגן אױף די בָמות, און זעט װוּ דו האָסט ניט
געווען ליגנעריש מיט. אין די וועגן ביסטו געזעסן פֿאַר זיי, ווי דער אַראַביש אין
דער מדבר; און דו האָסט פֿאַראומרײניקט דאָס לאַנד מיט דײַן זנות און
מיט דײַן רשעות.
/3:3 דרום זײַנען די רעגנס אָפּגעהאַלטן געװאָרן, און ניט געװען
שפּעטערדיקע רעגן; און דו האסט געהאט א זונה\'ס שטערן, האסט נישט געוואלט זיין
פאַרשעמט.
/3:4 װעסט ניט פֿון הײַנטיקן צײַט צו מיר רופֿן: מײַן פֿאָטער, דו ביסט דער פֿירער.
פון מיין יוגנט?
/3:5 װעט ער באַהאַלטן זײַן כּעס אױף אײביק? וועט ער עס האַלטן ביזן סוף? זע,
האָסט גערעדט און געטאָן שלעכטס ווי דו האָסט געקענט.
/3:6 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט אין די טעג פֿון מלך יאשיהו: האָסטוּ
האָט מען געזען, װאָס האָט אָפּגעטאָן ישׂראל? זי איז ארויף אויף יעדן
הויך באַרג און אונטער יעדער גרין בוים, און דאָרט האט געשפילט די
זונה.
/3:7 און איך האָב געזאָגט, נאָכדעם װי זי האָט געטאָן אַלע די דאָזיקע זאַכן: קער צו מיר. אבער
זי האָט זיך ניט אומגעקערט. און איר שװעסטער יהודה האָט דאָס געזען.
/3:8 און איך האָב געזען, װען פֿון אַלע זאַכן װאָס די אָפּגעקערט ישׂראל האָט געטאָן
ניעף האָב איך זי אַוועקגענומען, און איר געגעבן אַ גט; נאָך איר
די פארברעכערישע שװעסטער יהודה האט ניט מורא געהאט, און זי איז געגאַנגען און זױנען
אויך.
/3:9 און עס איז געװען דורך דער ליכטיקײט פֿון איר זנות, איז זי
האָט פֿאַראומרײניקט דאָס לאַנד, און האָט מזנה געװען מיט שטײנער און מיט שטײנער.
/3:10 און נאָך דעם אַלץ האָט זיך איר פֿאַרשרעקדיקע שװעסטער יהודה זיך ניט אומגעקערט
מיר מיט איר גאַנצן האַרצן, אָבער מיט פֿינצטערניש, זאָגט גאָט.
/3:11 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: די אָפּגעקערטע ישׂראל האָט זיך גערעכט
מער װי דער פֿאַרשריקן יהודה.
/3:12 גײ און זאָג די דאָזיקע װערטער צו צפֿון, און זאָלסט זאָגן: קער זיך אום, דו
אָפּגעקערט ישׂראל, זאָגט גאָט; און איך װעל ניט מאַכן מײַן כּעס
פאלן אויף דיר, װאָרום איך בין דערבאַרימען, זאָגט גאָט, און איך װעל ניט היטן
כעס אויף אייביק.
/3:13 נאָר דערקענען דײַן זינד, װאָס דו האָסט איבערגעטרעטן קעגן דעם.
יהוה דײַן גאָט, און האָסט צעשפּרײט דײַנע װעגן צו די פֿרעמדע אונטער אַלעמען
גרין בױם, און איר האָט ניט צוגעהערט צו מײַן קָול, זאָגט גאָט.
/3:14 קער זיך אום, איר אָפּגעקערט קינדער, זאָגט גאָט; װאָרום איך האָב חתונה געהאַט מיט דיר:
און איך װעל אײַך נעמען אײנס פֿון אַ שטאָט, און צװײ פֿון אַ משפּחה, און איך װעל ברענגען
דו צו ציון:
/3:15 און איך װעל אײַך געבן פּאַסטוכער לױט מײַן האַרצן, װאָס װעלן פֿיטערן
איר מיט וויסן און פארשטאנד.
/3:16 און עס װעט זײַן, אַז איר װעט זיך מערן און מערן אין דער
לאַנד, אין יענע טעג, זאָגט גאָט, זאָל מען מער ניט זאָגן: דער אָרון פֿון
דער בונד פֿון גאָט, און עס זאָל ניט קומען אין מיינונג, און ניט
זיי געדענקען עס; און זיי זאָלן ניט באַזוכן עס; און דאָס זאָל ניט זײַן
געטאָן מער.
/3:17 אין יענער צײַט װעלן זײ רופֿן ירושלים דעם טראָן פֿון גאָט; און אַלע
די פֿעלקער װעלן זיך אײַנזאַמלען צו אים, צום נאָמען פֿון גאָט
ירושָלַיִם: און זיי וועלן מער נישט גיין נאָך דעם דמיון
זײער בײז הארץ.
/3:18 אין יענע טעג װעט גײן דאָס הױז פֿון יהודה מיט דעם הױז פֿון ישׂראל,
און זײ װעלן זיך צונױפֿקומען פֿון לאַנד צפֿון צום לאַנד
װאָס איך האָב געגעבן פֿאַר אַ נחלה צו אײַערע עלטערן.
/3:19 אָבער איך האָב געזאָגט: װי זאָל איך דיך אַרײַנטאָן צװישן די קינדער, און דיר געבן אַ?
אֶרֶץ שָׂמְחָה, אַ שִׂמְחָה פוּן מַחֲנוֹת הַגּוֹיִם? און איך האב געזאגט,
זאָלסט מיך רופֿן, מײַן פֿאָטער; און זאָלסט זיך ניט אָפּקערן פֿון מיר.
/3:20 פֿאַר װאָר, אַזױ װי אַ װײַב גײט זיך אָפּ פֿון איר מאַן, אַזױ האָט איר
האָט געטאָן מיט מיר בענד, הױז פֿון ישׂראל, זאָגט גאָט.
/3:21 אַ קָול האָט געהערט אױף די בָמות, געװײן און געבעט פֿון די
קינדער פֿון ישׂראל, װאָרום זײ האָבן פֿאַרקערט זײער װעג, און זײ האָבן
פֿאַרגעסן יהוה זײער גאָט.
/3:22 קערט אום, איר אָפּגעקערטע קינדער, און איך װעל היילן אײַערע אָפּגעקערט.
זע, מיר קומען צו דיר; װאָרום דו ביסט יהוה אונדזער גאָט.
/3:23 פֿאַר װאָר, אומזיסט האָפֿט מען אױף אַ ישועה פֿון די בערג און פֿון די
פֿיל בערג: באמת אין יהוה אונדזער גאָט איז די ישועה פֿון
ישראל.
/3:24 װאָרום די מי פֿון אונדזערע עלטערן האָט אַ שאַנד פֿאַרצערט פֿון אונדזער יוגנט; זייער
שאָף און זייערע רינדער, זייערע זין און זייערע טעכטער.
/3:25 מיר ליגן אין אונדזער שאַנד, און אונדזער צעמישונג באַדעקן אונדז, װאָרום מיר האָבן
געזינדיקט צו יהוה אונדזער גאָט, מיר און אונדזער עלטערן, פֿון אונדזער יוגנט און אַפֿילו
ביז הײַנטיקן טאָג, און האָבן ניט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון יהוה אונדזער גאָט.
