דזשודית
/16:1 האָט יהודית אָנגעהויבן זינגען דעם דאנק אין גאַנץ ישׂראל און אין גאַנצן
מע ן הא ט נא ך אי ר געזונגע ן דא ס לויב־געזאנג .
/16:2 האָט יהודית געזאָגט: הייבט אָן צו מײַן גאָט מיט טאַמבלען, זינגט צו מײַן האַר מיט
צימבלען: ניגן צו אים אַ נײַעם מזמור, דערהויבן אים, און רופֿט אָן זײַן נאָמען.
/16:3 װאָרום גאָט צעבראָכן די מלחמה, װאָרום צװישן די לאַגערן אין מיטן פֿון דעם
מענטשן, ער האָט מיך מציל געװען פֿון די הענט פֿון די װאָס האָבן מיך גערודפֿט.
/16:4 אשור איז אַרױסגעגאַנגען פֿון די בערג פֿון צפֿון, ער איז געקומען מיט צען
טױזנט פֿון זײַן חיל, װאָס דער המון האָט אָפּגעהאַלטן די שטראַלן, און
זײערע רײטער האָבן צוגעדעקט די בערג.
/16:5 ער האָט זיך באַרימען, אַז ער װעט פֿאַרברענען מײַנע געמאַרקן, און מײַנע יונגעלייט דערמיט הרגענען
די שװערד, און צעטרעטן די זויגענע קינדער אױף דער ערד, און מאַכן
מײַנע קינדערלעך װי אַ רויב, און מײַנע בתולים װי אַ רױב.
/16:6 אָבער גאָט דער אלמעכטיקער האָט זײ אַנטוישעט דורך דער האַנט פֿון אַ פֿרױ.
/16:7 װאָרום דער שטאַרקער איז ניט געפֿאַלן פֿון די יונגען, און ניט די זין
פֿון די טיטאַנען שלאָגן אים, און די הויכע ריזן האָבן ניט שטעלן אויף אים, אָבער יהודית די
די טאָכטער פֿון מררי האָט אים אָפּגעשוואַכט מיט דעם שײן פֿון איר פּנים.
/16:8 װאָרום זי האָט אױסגעטאָן דאָס קלײד פֿון איר אַלמנה פֿאַר דער דערהויבונג פֿון יענע
װאָס זײַנען געדריקט געװאָרן אין ישׂראל, און האָבן געזאַלבט איר פּנים מיט זאַלב, און
האָט געבונדן איר האָר אין אַ רייַף, און גענומען אַ לינען לבוש אים צו פאַרפירן.
/16:9 אירע שיך האָבן באַװיליקט זײַנע אױגן, איר שײנקײט האָט געפֿאַנגען זײַן מיינונג, און
דער פֿאָשיאָן איז אים דורכגעגאַנגען אין האַלדז.
/16:10 די פּרסים האָבן געציטערט פֿון איר דרײסטקײט, און די מדין האָבן זיך דערשראָקן פֿון איר.
האַרדינעסס.
/16:11 און מײַנע ענדגילטיקע האָבן געשריגן פֿון פֿרײד, און מײַנע שוואַכע האָבן געשריגן מיט אַ קול; אָבער
זיי זענען געווען דערשטוינט: די דאָזיקע האָבן אויפגעהויבן זייער קול, אָבער זיי זענען געווען
אריבערגעווארפן.
/16:12 די קינדער פֿון די מײדלעך האָבן זײ דורכגעדרונגען, און זײ פֿאַרװונדעט װי
קינדער פֿון אַנטלאָפֿן: זײ זײַנען אומגעקומען אין דער מלחמה פֿון גאָט.
/16:13 איך װעל זינגען צו גאָט אַ נײַ געזאַנג: גאָט, גרױס ביסטו און דו ביסט גרױס.
הערליך, וואונדערבאר אין כח, און אומוויכטיג.
/16:14 זאָלן דיר דינען אַלע באַשעפֿענישן, װאָרום דו האָסט גערעדט, און זײ זײַנען געשאַפֿן געװאָרן, דו
האָט אַרויסגעשיקט דײַן גייסט, און ער האָט זיי באַשאַפֿן, און עס איז נישטאָ קיינער
קענען אַנטקעגנשטעלנ זיך דיין קול.
/16:15 װאָרום די בערג װעלן זיך אומקערן פֿון זײערע יסודות מיט די װאַסערן,
די שטײנער װעלן צעלאָזן װי װאַקס פֿאַר דײַן פּנים;
די װאָס האָבן דיך מורא.
/16:16 װאָרום אַלע שלאַכטאָפּפֿער איז דיר צו װינציק פֿאַר אַ זיסן ריח, און אַלע
דאָס פֿעטס איז ניט גענוג פֿאַר דײַן בראַנדאָפּפֿער, נאָר דער װאָס האָט מורא
גרויס איז גאָט אַלע מאָל.
/16:17 װײ צו די פֿעלקער װאָס שטײען אױף אױף מײַן משפּחה! דער האר אלמעכטיקער
וועט נעמען נקמה פון זיי אין דעם טאָג פון דין, אין שטעלן פייַער און
וואָרמס אין זייער פלייש; און זײ װעלן זײ פֿילן, און װיינען אױף אײביק.
/16:18 און װי זײ זײַנען אַרײַן קײן ירושלים, האָבן זײ זיך געבוקט צו גאָט;
און װי נאָר דאָס פֿאָלק האָט זיך גערײניקט, האָט מען געבראַכט זײער בראַנד
קרבנות, און זייערע פרייע קרבנות, און זייערע מתנות.
/16:19 און יהודית האָט געװידמעט דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס דאָס פֿאָלק האָט געהאַט
האָט איר געגעבן, און געגעבן די חופה, װאָס זי האָט אַרױסגענומען פֿון אים
בעט־קאמער פאר א מתנה צו גאט.
/16:20 און דאָס פֿאָלק האָט זיך װײַטער געמאַכט אין ירושלים פֿאַרן הײליקטום
דרײַ חדשים און יהודית איז געבליבן מיט זײ.
/16:21 נאָך דער צײַט האָט איטלעכער זיך אומגעקערט צו זײַן נחלה, און יהודית
איז געגאַנגען קײן ביתוליה, און איז געבליבן אין איר אײגנטום, און איז געװען אין איר
צייט כבוד אין אַלע די מדינה.
/16:22 און אַ סך האָבן זי באַגערט, אָבער קײנער האָט זי ניט געקענט נאָך אַלע טעג פֿון איר לעבן
אַז איר מאַן מנשה איז געשטאָרבן, און האָט זיך אײַנגעזאַמלט צו זײַן פֿאָלק.
/16:23 אָבער זי האָט זיך מער און מער געמערט אין כּבֿוד, און אין איר האָט זי זיך אַלט
מאנס הױז , זײענדי ק הונדערטע ר פינ ף יא ר אלט , או ן געמאכ ט אי ר דינסט
פרייַ; און זי איז געשטאָרבן אין בתוליה, און מע האָט זי באַגראָבן אין איר הײל
מאַן מנשה.
/16:24 און דאָס הױז פֿון ישׂראל האָט געקלאָגט אױף איר זיבן טעג, און אײדער זי איז געשטאָרבן.
זי האט אויסגעטיילט אירע סחורה צו אלע וואס זענען געווען די נאנטסטע צו די קרובים
מנשה איר מאַן, און צו די קרובים פֿון איר משפּחה.
/16:25 און עס איז ניט געװען קײנער װאָס האָט מער מורא געהאַט אין די קינדער פֿון ישׂראל
די טעג פון יהודה, און ניט אַ לאַנג צייַט נאָך איר טויט.
