דזשודית
/15:1 און אַז די װאָס זײַנען געװען אין די געצעלטן, האָבן געהערט, און זײ האָבן זיך דערשטוינט פֿון דעם
                                       זאַך וואָס איז געשען.
/15:2 און אַ פחד און אַ ציטערניש איז אױף זײ געפֿאַלן, און קײן מאַן איז ניט געװען
האט געשטערט זיך פארבליבן אין די אויגן פון זיין חבר;
זײ זײַנען אַנטלאָפֿן אין אַלע װעגן פֿון פּלױן, און פֿון דעם באַרג.
/15:3 און די װאָס האָבן געהאַלטן אין די בערג רונד אַרום בתוליה, זײַנען אַנטלאָפֿן
אַוועק. דענצמאָל די קינדער פֿון ישׂראל, איטלעכער װאָס איז געװען צװישן אַ קריגער
                   זיי האָבן זיך געטראָפן אויף זיי.
/15:4 און אָזיאַס האָט געשיקט קײן בית-משטעם, און צו בבֿאי, און טשאָבאַי, און קאָלאָ, און
צו אַלע געמאַרקן פֿון ישׂראל, װאָס זאָלן דערצײלן דאָס װאָס איז געװען
געטאָן, און כּדי אַלע זאָלן זיך אַרױסגײן אױף זײערע פֿײַנט זײ צו פֿאַרטיליקן.
/15:5 און װי די קינדער פֿון ישׂראל האָבן דאָס געהערט, זײַנען זײ אַלע געפֿאַלן אױף זײ מיט
אײנער האָט צוגענומען, און האָט זײ דערשלאָגן צו חַבֿי; אַזױ אויך די װאָס זײַנען געקומען
פֿון ירושָלַיִם, און פֿון דעם גאַנצן געבערג, װאָרום מענטשן האָבן זײ דערצײלט
װאָס איז געטאָן געװאָרן אין דעם לאַגער פֿון זײערע פֿײַנט) און די װאָס זײַנען געװען
אין גלעאַד און אין גליל, זיי יאָגן מיט אַ גרויס שחיטה, ביז
זײ זײַנען געװען פֿאַרבײַ דמשק און איר געמאַרק.
/15:6 און דאָס איבעריקע װאָס איז געזעסן אין בית-תוליָה, איז געפֿאַלן אױפֿן לאַגער פֿון אשור, און
האָט זײ צעלאָזן, און זײ זײַנען געװען זײער באַרײַכערט.
/15:7 און די קינדער פֿון ישׂראל װאָס האָבן זיך אומגעקערט פֿון דער שחיטה, האָבן דאָס געהאַט
וואָס איז געבליבן; און די דערפער און די שטעט וואָס זענען געווען אין דער
בערג און אין פּלױן האָבן געטראָגן אַ סך רױב, װאָרום דער המון איז געװען זײער
                                                                  גרויס.
/15:8 און יוֹאָקים דער כּהן גדול, און די זקנים פֿון די קינדער פֿון ישׂראל
וואָס זענען געוואוינט אין ירושלים, געקומען צו זען די גוטס וואָס גאָט האט
האָט געוויזן צו ישראל, און צו זען יהודה, און צו באַגריסן איר.
/15:9 און אַז זײ זײַנען געקומען צו איר, האָבן זײ זי געבענטשט אײנס, און געזאָגט
צו איר, דו ביסט די דערהויבן פון ירושלים, דו ביסט די גרויסע כבוד
פון ישראל, דו ביסט דער גרויסער פרייד פון אונזער פאלק:
/15:10 אַלע די דאָזיקע זאַכן האָסטוּ געטאָן דורך דײַן האַנט;פֿיל גוטס האָסטוּ געטאָן
צו ישׂראל, און גאָט האָט זיך דערפֿון דערפֿון: געבענטשט זאָלסטו זײַן פֿון דעם אייבערשטן
האר אויף אייביק. און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט געזאָגט: אַזױ זאָל זײַן.
/15:11 און דאָס פֿאָלק האָט אױסרובֿ דעם לאַגער דרײַסיק טעג, און זײ האָבן געגעבן
צו יהודה האָלפערנס זײַן געצעלט, און זײַן גאַנצן טעלער, און בעטלעך, און
            כּלים, און זײַן גאַנצע מאַטעריע; און
האָט געמאַכט אירע װאָגן, און זײ אַרױפֿגעלײגט אױף איר.
/15:12 און אַלע װײַבער פֿון ישׂראל זײַנען צוגעלאָפֿן זי צו זען, און האָבן זי געבענטשט.
און זי האָט געמאַכט פֿאַר איר אַ טאַנץ צווישן זיי, און זי האָט גענומען צווייגן אין איר האַנט.
און האָט אויך געגעבן צו די װײַבער װאָס מיט איר.
/15:13 און מע האָט אַרױפֿגעטאָן אַ גאַרלאַנד פֿון אײלבערט אױף איר און אױף איר דינסט װאָס מיט איר.
און זי איז געגאַנגען פֿאַרן גאַנצן פֿאָלק אין טאַנץ, פֿירנדיק אַלע װײַבער.
און אַלע מענער פֿון ישׂראל זײַנען נאָכגעגאַנגען אין זײערע װאַנצן מיט גראַנדז, און
                                           מיט לידער אין מויל.