דזשודית
/13:1 און אַז עס איז געקומען אָװנט, האָבן זײַנע קנעכט געאײַלט אַװעקצוגײן, און זײ האָבן געאײַלט אַװעקצוגײן
באַגאָאַס האָט פֿאַרמאַכט זײַן געצעלט אָן און אָפּגעזאָגט די קעלנער פֿון דער
נוכחות פון זיין האר; און זײ זײַנען געגאַנגען צו זײערע געלעגער, װאָרום זײ זײַנען אַלע געװען
מיד, ווײַל די סעודה איז געווען לאַנג.
/13:2 און יהודית איז געבליבן אין געצעלט, און האָלפֿאָרנס איז געלעגן אױף אים
זײַן בעט, װאָרום ער איז געװען אָנגעפֿילט מיט װײַן.
/13:3 און יהודית האָט באַפֿױלן איר דינסט צו שטײן אין איר בעטקאַמער, און
צו ווארטן אויף איר. גײט אַרױס, אַזױ װי זי האָט געטאָן טאָג־טעגלעך, װאָרום זי האָט געזאָגט, אַז זי װעט
גײ אַרױס צו אירע תּפֿילות, און זי האָט אַזױ גערעדט צו בגואַס
ציל.
/13:4 און אַלע זײַנען אַרױסגעגאַנגען, און קײנער איז ניט געבליבן אין בעט, און ניט אַ ביסל
אדער גרויס. האָט יהודית, געשטאַנען בײַ זײַן בעט, געזאָגט אין איר האַרצן: גאָט
גאָט פון אַלע מאַכט, קוק אין דעם פאָרשטעלן אויף די ווערק פון מיין הענט פֿאַר
די דערהויבונג פון ירושלים.
/13:5 װאָרום אַצונד איז די צײַט צו העלפֿן דײַן נחלה, און צו טײטן דײַן
ענטערפּרייזיז צו דער צעשטערונג פון די שונאים וואָס זענען אויפגעשטאנען קעגן
אונדז.
/13:6 און זי איז געקומען צום זײַל פֿון בעט װאָס בײַם קאָפּ פֿון האָלפֿרנס.
און האָט אַראָפּגענומען פֿון דאָרטן זײַן פֿאָן,
/13:7 און ער איז צוגעגאַנגען צו זײַן בעט, און האָט אָנגעכאַפּט די האָר פֿון זײַן קאָפּ, און
האָט געזאָגט: שטאַרקט מיך, גאָט דער גאָט פֿון ישׂראל, הײַנטיקן טאָג.
/13:8 און זי האָט געשלאָגן צװײ מאָל אױף זײַן האַלדז מיט אַלע אירע כּוחות, און זי האָט אַװעקגענומען
זײַן קאָפּ פֿון אים.
/13:9 און האָט אַראָפּגענידערט זײַן לײַב פֿון בעט, און האָט אַראָפּגערוקט דער חופה
די זיילן; און נאָכדעם װי זי איז אַרױסגעגאַנגען, און האָט געגעבן האָלאָפערן זײַן קאָפּ
צו איר דינסט;
/13:10 און זי האָט עס אַרײַנגעלייגט אין איר זאַק פֿלײש, און זײ זײַנען צװײ געגאַנגען צוזאַמען
צו זייער מנהג צו דאווענען, און ווען זיי זענען דורכגעגאנגען אין לאַגער, זיי
האָט אַרומגערינגלט דעם טאָל, און איז אַרױפֿגעגאַנגען אױפֿן באַרג פֿון בתוליה, און זײַנען געקומען צו
אירע טויערן.
/13:11 האָט יהודית געזאָגט פֿון דער װײַטן, צו די װעכטער פֿון טױער: עפֿנט, עפֿנט אַצונד.
דער טױער: גאָט, אונדזער גאָט, איז מיט אונדז, צו ווייַזן זיין מאַכט נאָך אין
ירושָלַיִם, און זײַנע חיל קעגן דעם פֿײַנט, אַזױ װי ער האָט דאָס געטאָן
טאָג.
/13:12 און װי די מענער פֿון איר שטאָט האָבן געהערט איר קָול, אַזױ האָבן זײ געאײַלט אַראָפּנידערן
צו דעם טױער פֿון זײער שטאָט, און זײ האָבן גערופֿן די עלטסטע פֿון דער שטאָט.
/13:13 און זײ זײַנען אַלײן געלאָפֿן, קלײן און גרױס, װאָרום עס איז געװען מאָדנע
צו די אַז זי איז געקומען, און זיי האָבן געעפנט דעם טויער, און זיי באקומען.
און האָט געמאַכט אַ פֿײַער פֿאַר אַ ליכט, און האָט זיך געשטעלט רונד אַרום זײ.
/13:14 האָט זי צו זײ געזאָגט מיט אַ הױכן קָול: לױבט, לױבט גאָט, לױבט גאָט,
איך זאָג, װאָרום ער האָט ניט אַװעקגענומען זײַן חֶסד פֿון דעם הױז פֿון ישׂראל,
אָבער אונדזערע פֿײַנט האָט ער פֿאַרטיליקט דורך מײַנע הענט הײַנטיקע נאַכט.
/13:15 האָט זי אַרױסגענומען דעם קאָפּ פֿון טאַש, און האָט עס געװיזן, און צו זײ געזאָגט:
אט איז דער הויפט פון האָלפערנס, דער הויפט קאַפּיטאַן פון אַשור אַרמיי,
און זע די חופה, װאָס ער איז געלעגן אין זײַן שיכּור; און די
גאָט האָט אים געשלאָגן מיט דער האַנט פֿון אַ פֿרױ.
/13:16 אַזױ װי גאָט לעבט, װאָס האָט מיך געהיט אױף מײַן װעג װאָס איך בין געגאַנגען, מײַן
דאָס פּנים האָט אים פֿאַרפירט צו זײַן פֿאַרניכטונג, און נאָך ניט
זינד מיט מיר, מיך צו פאראומרײניקן און פארשעמען.
/13:17 און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט זיך װוּנדערדיק פֿאַרחידושט, און האָבן זיך געבוקט
און האָט זיך געבוקט צו גאָט, און געזאָגט אײנס: געבענטשט זײט דו אונדזערער
גאָט, װאָס האָט הײַנט פֿאַרמאַכט די פֿײַנט פֿון דײַן פֿאָלק.
/13:18 האָט אָוזיאַס צו איר געזאָגט: טאָכטער, געבענטשט ביסטו פֿון דעם העכסטן.
גאָט איבער אַלע פרויען אויף דער ערד; און ברוך איז דער האר גאָט,
װאָס האָט באַשאַפֿן די הימלען און די ערד, װאָס האָט דיר באַפֿױלן
צו פארשניטן דעם קאפ פון דעם הויפט פון אונדזערע שונאים.
/13:19 דערפֿאַר װעט דײַן בטחון ניט אָפּקערן פֿון דעם האַרצן פֿון מענטשן װאָס
געדענק די מאַכט פון גאָט אויף אייביק.
/13:20 און גאָט האָט די דאָזיקע זאַכן אומקערן צו דיר פֿאַר אַ שטענדיקן לויב, דיר צו באַזוכן
אין גוטע זאַכן, װײַל דו האָסט ניט געהאַלטן דײַן לעבן פֿאַר דער פּײַן
פו ן אונדזע ר פאלק , אבע ר הא ט זי ך נקמ ה גענומע ן אונדזע ר חורבן , געגאנגע ן פריע ר גלייך
אונדזער גאָט. און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט געזאָגט; אַזוי זיין עס, אַזוי זיין עס.
