דזשודית
/12:1 האָט ער באַפֿױלן זי אַרײַנברענגען װוּ זײַן טעלער איז געשטעלט; און האָט דאָס געזאָגט
זײ זאָלן איר מאַכן פֿון זײַן אײגענעם פֿלײש, און זי זאָל טרינקען
פֿון זײַן אײגענעם װײַן.
/12:2 האָט יהודית געזאָגט: איך װעל דערפֿון ניט עסן, כּדי עס זאָל ניט זײַן אַ פֿאַרברעך
פֿון די זאַכן װאָס איך האָב געבראַכט, זאָל מען מאַכן פֿאַר מיר.
/12:3 האָט האָלפֿרנס צו איר געזאָגט: אױב דײַן פֿאַרזאָרגן זאָל ניט זײַן, װי אַזױ זאָלסטו?
מיר געבן דיר די ווי? װאָרום פֿון דײַן פֿאָלק איז ניטאָ קײנער בײַ אונדז.
/12:4 האָט צו אים געזאָגט יהודה, אַזױ װי דײַן זעל לעבט, מײַן האַר, דײַן דינסט.
זאָל ניט פֿאַרברענגען דאָס װאָס איך האָב, אײדער גאָט אַרבעט דורך מײַנער
געבן די זאכן וואָס ער האָט באַשטימט.
/12:5 און די קנעכט פֿון האָלפֿרנס האָבן זי געבראַכט אין געצעלט, און זי איז געשלאָפֿן
ביז האַלבנאַכט, און זי איז אויפגעשטאנען ווען עס איז געווען צו דער מאָרגן וואַך,
/12:6 און איך האָב געשיקט קײן האָלאָפֿרנס, מציל, זאָל מײַן האַר אַצונד באַפֿױלן דאָס דײַן
דינסט קען אַרויסגיין צו דאַוונען.
/12:7 האָט האָלפֿרנס באַפֿױלן זײַן װעכטער, זײ זאָלן זי ניט פֿאַרהאַלטן: אַזױ
זי איז געבליבן אין לאַגער דרײַ טעג, און איז אַרױסגעגאַנגען אין דער נאַכט אין דער
טאָל פון ביתוליה, און זיך געוואשן אין אַ קוואל פון וואַסער ביי די
לאַגער.
/12:8 און אַז זי איז אַרױסגעגאַנגען, האָט זי געבעטן יהוה דעם גאָט פֿון ישׂראל, זי זאָל איר אָנפֿירן
וועג צו דער אויפשטיין פון די קינדער פון איר פאלק.
/12:9 איז זי געקומען רײן, און איז געבליבן אין געצעלט, ביז זי האָט זי געגעסן
פלייש אין אָוונט.
/12:10 און אױפֿן פֿערטן טאָג האָט האָלאָפֿרנס געמאַכט אַ סעודה נאָר פֿאַר זײַנע קנעכט.
און קײנער פֿון די אָפיצירן האָט ניט גערופֿן צום סעודה.
/12:11 האָט ער געזאָגט צו בגואַס דעם סריס, װאָס האָט באַפֿױלן איבער אַלץ װאָס ער האָט געהאַט.
גײ אַצונד, און איבעררעד די דאָזיקע העברעיִשע פֿרױ װאָס איז מיט דיר, אַז זי זאָל קומען
צו אונדז, און עסן און טרינקען מיט אונדז.
/12:12 װאָרום זע, עס װעט זײַן אַ שאַנד פֿאַר אונדזער מענטש, אַז מיר װעלן לאָזן אַזאַ פֿרױ
גײ, װײַל איר האָט ניט געהאַט; ווארים אויב מיר ציען זי ניט צו אונדז, זי וועט
לאכן אונדז צו שאָדן.
/12:13 און בגואַס איז געגאַנגען פֿון פֿאַר האָלפֿרנס, און איז געקומען צו איר
האָט ער געזאָגט: זאָל די דאָזיקע שײנע מיידל ניט מורא האָבן צו קומען צו מײַן האַר און זײַן
כבוד אין זיין פּנים, און טרינקען ווייַן, און זיין פריילעך מיט אונדז און זיין
געמאַכט דעם טאָג ווי איינער פון די טעכטער פון די אשור וואָס דינען אין
דאָס הױז פֿון נבוכאָדאָנאָסאָר.
/12:14 האָט יהודית צו אים געזאָגט: װער בין איך איצט, אַז איך זאָל זאָגן מײַן האַר?
פֿאַר װאָר, אַלץ װאָס איז אים געפֿעלן װעל איך גיך טאָן, און עס װעט מיר זײַן
פרייד ביז דעם טאָג פון מיין טויט.
/12:15 איז זי אױפֿגעשטאַנען, און האָט זיך אָנגעטאָן מיט איר קלײד און מיט איר גאַנצן װײַבל.
מלבושים, און איר דינסט איז געגאַנגען און האָט געלייגט ווייכע הויט אויף דער ערד פאַר איר איבער
קעגן האָלאָפערנס, וואָס זי האָט באקומען פון באַגאָאַס ווייט איר טעגלעך נוצן,
אַז זי זאָל זיצן און עסן אויף זיי.
/12:16 און װי יהודית איז אַרײַן און האָט זיך אַװעקגעזעצט, איז זײַן האַרצן האָלפֿרנס געװען געצױגן
מיט איר, און זײַן מוח האָט זיך באַװעגט, און ער האָט זײער געגלוסט איר געזעלשאַפֿט;
װאָרום ער האָט געװאַרט אַ צײַט זי צו פֿאַרנאַרן, פֿון דעם טאָג װאָס ער האָט זי געזען.
/12:17 האָט האָלפֿרנס צו איר געזאָגט: טרינק אַצונד, און פֿרײ זיך מיט אונדז.
/12:18 האָט יהודית געזאָגט: איך װעל אַצונד טרינקען, מײַן האַר, װאָרום מײַן לעבן איז גרױס
אין מיר הייַנט מער ווי אַלע טעג זינט איך בין געבוירן.
/12:19 און זי האָט גענומען און האָט געגעסן און געטרונקען פֿאַר אים װאָס איר דינסט האָט צוגרײט.
/12:20 און האָלאָפֿרנס האָט זיך זײער געפֿעלן אין איר, און האָט געטרונקען מער װײַן פֿון אים
האט געטרונקען אין קיין צייט אין איין טאָג זינט ער איז געבוירן.
