דזשודית
/9:1 יהודית איז געפֿאַלן אױף איר פּנים, און האָט אַש געטאָן אױף איר קאָפּ, און האָט אַנטפּלעקט
דאס זאק מיט וואס זי איז געווען אנגעטאן; און וועגן דער צייט וואָס די
װײַרױך פֿון יענעם אָװנט איז אױפֿגעבראַכט געװאָרן אין ירושלים אין הױז פֿון דעם
האר יודית האט געשריגן מיט א הויך קול, און געזאגט:
/9:2 יהוה, גאָט פֿון מײַן פֿאָטער שמעון, װאָס דו האָסט געגעבן אַ שװערד צו נעמען.
נקמה פֿון די פֿרעמדע, װאָס האָבן אָפּגעלאָזט דעם גאַרטל פֿון אַ דינסט צו פֿאַראומרײניקן
זי, און האָט אַנטדעקט דעם דיך צו איר בושה, און האָט פֿאַראומרײניקט איר בתולה
צו איר חרפה; װאָרום דו האָסט געזאָגט: אַזױ זאָל ניט זײַן; און דאך האבן זיי געטון
אַזוי:
/9:3 דרום האָסטוּ געגעבן זײערע פֿירשטן צו דערשלאָגן, און זײ האָבן געמאַכט זײערע
בעט אין בלוט, פארפירט, און געשלאגן די קנעכט מיט זייער האר,
און די הארן אויף זייערע שטולן;
/9:4 און זײ האָבן געגעבן זײערע װײַבער פֿאַר אַ רויב, און זײערע טעכטער פֿאַר אַ רױב
געפאַנגענער, און אַלע זייער רױב זאָל מען צעטיילן צװישן דײַנע טײַערע קינדער;
וואָס זענען גערירט געוואָרן מיט דיין ברען, און זיי האָבן פאַרשעמט די פאַרפּעסטיקונג פון זייערע
בלוט, און גערופֿן צו דיר פֿאַר הילף: אָ גאָט, מיין גאָט, הערט מיר אויך אַ
אלמנה.
/9:5 װאָרום דו האָסט געטאָן ניט נאָר דאָס, נאָר אױך דאָס װאָס
געפאלן פריער, און וואָס איז געווען נאָך; דו האסט געטראכט אויף דעם
זאכן וואָס זענען איצט און וואָס קומען.
/9:6 יאָ, װאָס דו האָסט באַשטימט, זײַנען געװען גרײט, און געזאָגט: זע,
מיר זײַנען דאָ, װאָרום אַלע דײַנע װעגן זײַנען צוגעגרײט, און דײַנע משפּטים זײַנען אין דײַנע
פאָרוויסן.
/9:7 װאָרום זע, אַשור איז געמערט אין זײער מאַכט; זיי זענען
דערהויבן מיט פערד און מענטשן; זיי רימען זיך אין דער שטאַרקייט פון זייערע פוסגייער;
זיי פאַרזיכערן זיך אויף שילד, און שפּיז, און בויגן, און וואַרפלקע; און װײסט דאָס ניט
דו ביסט יהוה וואָס צעברעכן די מלחמה; גאָט איז דײַן נאָמען.
/9:8 וואַרפֿט אַראָפּ זייער שטאַרקייט אין דײַן מאַכט, און ברענג אַרײַן זייער שטאַרקייט
דײַן גרימצאָרן, װאָרום זײ האָבן געטראַכט צו פֿאַראומרײניקן דײַן הײליקטום און צו
פֿאַראומרײניקט דעם מִשכּן, װאָס דײַן פּראַכטיקן נאָמען רוהט, און אַראָפּצוװאַרפֿן
מיט שװערד דער האָרן פֿון דײַן מזבח.
/9:9 זע זײער שטאָלץ, און שיק דײַן גרימצאָרן אױף זײערע קעפּ;גיב אין מײַן
האַנט, װאָס בין אַן אַלמנה, די מאַכט װאָס איך בין טראָגעדיק געװאָרן.
/9:10 שלאָג מיט דעם אָפּנאַר פֿון מײַנע ליפּן דעם קנעכט מיטן פֿירשט, און דעם פֿירשט.
פּרינץ מיט דינער: צעברעכן זייער סטאַטעלינעסס דורך דער האַנט פון אַ
פרוי.
/9:11 װאָרום דײַן מאַכט שטײט ניט אין פֿיל און דײַן שטאַרקײט אין שטאַרקע מענטשן; װאָרום
דו ביסט אַ גאָט פֿון די פּנימער, אַ העלפֿער פֿון די געדריקטע, אַ מײַסטער
פֿון די שוואַכע, אַ באַשיצער פֿון די פֿאַרפֿאַלענע, אַ גואל פֿון די װאָס זײַנען
אָן האָפענונג.
/9:12 איך בעט דיך, איך בעט דיך, גאָט פֿון מײַן פֿאָטער, און גאָט פֿון דער נחלה.
פון ישראל, האר פון הימל און ערד, באשעפער פון די וואסערן, מלך פון
יעדער באַשעפעניש, הערן דו מיין תפילה:
/9:13 און מײַנע רײד און נאַר זאָל זײַן זײער װוּנד און פּרײַז װאָס האָבן
האָט געטראַכט אכזריות קעגן דײַן בונד, און דײַן הײליקן הױז, און
קעגן דעם שפּיץ פון ציון, און קעגן דעם הויז פון דיין פאַרמאָג
קינדער.
/9:14 און זאָלסט דערקענען איטלעכן פֿאָלק און שבט אַז דו ביסט דער גאָט פֿון
אַלע מאַכט און מאַכט, און אַז עס איז קיין אנדערע וואָס באַשיצן די
דאָס פֿאָלק פֿון ישׂראל אָבער דו.
