דזשודית
/7:1 דעם אַנדערן טאָג האָט האָלפֿרנס באַפֿױלן זײַן גאַנצן חיל, און זײַן גאַנצן פֿאָלק
זענען געקומען צו נעמען זיין טייל, זיי זאָלן אַוועקנעמען זייער לאַגער קעגן
בֵּיתוּלֵיהּ, לְאַחֲרָא לְעֵילָּא לְעֵילָּא, לְעֵילָּא
מלחמה קעגן די קינדער פֿון ישׂראל.
/7:2 האָבן זײערע שטאַרקע מענער אָפּגעטאָן זײערע לאַגערן אין יענעם טאָג, און דאָס חיל פֿון
די מלחמה־מענטשן זײַנען געװען הונדערט און זיבעציק טױזנט פֿוסגלערס, און צװעלף
טױזנט רײטער , חוץ דעם באג , און אנדערע מענטשן וואס זענען געפארן
צװישן זײ, זײער אַ גרױסער המון.
/7:3 און זײ האָבן געלעגערט אין טאָל נעבן בתולי, בײַם קװאַל, און
זײ האָבן זיך צעשפּרײט אין דער ברײט איבער דותים, ביז בלמאַים, און אַרײַן
די לענג פֿון בתוליה ביז צינמאָן, װאָס איז אַנטקעגן אסדראלון.
/7:4 און די קינדער פֿון ישׂראל זײַנען געװען, װי זײ האָבן געזען זײער המון
האָט זיך שטאַרק דערשראָקן, און האָט געזאָגט איטלעכער צו זײַן חבֿר: אַצונד וועלן די דאָזיקע
מענטשן לעקן אַרויף די פּנים פון דער ערד; פֿאַר ניט די הויך בערג און ניט
די טאָל און ניט די בערג קענען טראָגן זייער וואָג.
/7:5 און איטלעכער האָט אױפֿגענומען זײַנע מלחמהװער, און זײ האָבן אָנגעצונדן
פײער ן אוי ף זײער ע טורעמע ן זײנע ן ז ײ געבליב ן או ן געהיט ן ד י גאנצ ע נאכט .
/7:6 אָבער אױפֿן צװײטן טאָג האָט האָלאָפֿרנס אַרױסגעבראַכט אַלע זײַנע רײַטער אין דער
ראיה פון די קינדער פון ישראל וואס זענען געווען אין ביתוליא,
/7:7 און ער האָט געזען די דורכגײַנגען ביז דער שטאָט, און זײַנען געקומען צו די קװאַלן פֿון
און זײערע װאַסערן, און זײ האָבן זײ באַנומען, און האָבן אַרױפֿגעשטעלט איבער זײ אַ גאַרניז פֿון מלחמה.
און ער האָט זיך אַװעקגעצױגן צו זײַן פֿאָלק.
/7:8 איז געקומען צו אים דער גאַנצער הױפּט פֿון די קינדער פֿון עֵשָׂו, און אַלע
מושלים פֿון דעם פֿאָלק פֿון מואָב, און די פֿירשטן פֿון דעם ברעג פֿון ים, און
געזאגט,
/7:9 זאָל אונדזער האַר אַצונד הערן אַ װאָרט, כּדי עס זאָל ניט זײַן קײן אומקערעניש אין דײַן
אַרמיי.
/7:10 װאָרום דאָס דאָזיקע פֿאָלק פֿון די קינדער פֿון ישׂראל פֿאַרזיכערט זיך ניט אױף זײערע שפּיזן,
אָבער אין דער הײך פֿון די בערג װאָס זײ װױנען אין זײ, װײַל עס איז ניט
גרינג צו קומען אַרויף צו די שפּיץ פון זייער בערג.
/7:11 און אַצונד, מײַן האַר, זאָלסט ניט מלחמה האַלטן אױף זײ אין אַ מחנה, און
ניט אומקומען זאָל ניט אומקומען אײן מאַן פֿון דײַן פֿאָלק.
/7:12 בלײַבט אין דײַן לאַגער, און היטן אַלע מענער פֿון דײַן חיל, און דײַן
קנעכט נעמען אין זייערע הענט דעם קוואל וואס גייט ארויס
פון די פֿיס פון דעם באַרג:
/7:13 װאָרום אַלע באַװױנער פֿון בתולין האָבן פֿון דאָרטן זײער װאַסער; אַזוי וועט
דאָרשט טייטן זיי, און זיי וועלן געבן אַרויף זייער שטאָט, און מיר און אונדזער
מען װעט אַרױפֿגײן אױף די שפיץ פֿון די בערג װאָס זײַנען נאָענט, און װעלן
לאַגער אויף זיי, צו היטן אַז קיינער גייט נישט אַרויס פון דער שטאָט.
/7:14 און זײ און זײערע װײַבער און זײערע קינדער װעלן פֿאַרלענדט װערן מיט פֿײַער;
און אײדער דער שװערד װעט קומען אױף זײ, װעלן זײ איבערגעקערט װערן אין דער
גאסן וואו זיי וואוינען.
/7:15 און זאָלסט זײ געבן אַ שלעכטן באַלוינונג; װײַל זײ האָבן װידערשפּעניקט, און
ניט באגעגנט דיין מענטש אין שלום.
/7:16 און די דאָזיקע װערטער האָבן געפֿעלן האָלאָפֿרנס און אַלע זײַנע קנעכט, און ער
באַשטימט צו טאָן ווי זיי האָבן גערעדט.
/7:17 און דער לאַגער פֿון די קינדער פֿון עמון איז אַװעקגעגאַנגען, און מיט זײ פֿינף
טױזנט פֿון די אשור, און זײ האָבן געטאָן אין טאָל, און האָבן גענומען די
וואסער, און די קוואלן פון די וואסערן פון די קינדער פון ישראל.
/7:18 און די קינדער פֿון עֵשָׂון זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען מיט די קינדער פֿון עמון, און האָבן לאַגערן
אין דעם באַרג קעגן דתאים, און זיי האָבן געשיקט עטלעכע פון זיי
צו דָרום, און צו מזרח, אַקעגן עקרבל, וואָס איז
לעבן חושי, וואָס איז אויפן טייַך מוחמור; און די איבעריקע פון די
חיל פֿון אשור האָט געהאַלטן אין פּלױן, און האָט צוגעדעקט דעם פּנים פֿון דעם
גאַנץ לאַנד; און זײערע געצעלטן און װאָגן זײַנען געװען אױפֿגעשטעלט ביז זײער גרױסן
פאלק.
/7:19 האָבן די קינדער פֿון ישׂראל געשריען צו יהוה זײער גאָט, פֿון װעגן זײערע
דאָס האַרץ האָט זיך צעפֿאַלן, װאָרום אַלע זײערע פֿײַנט האָבן זײ אַרומגערינגלט רונד אַרום, און
עס איז ניט געווען קיין וועג צו אַנטלויפן פון צווישן זיי.
/7:20 און די גאַנצע מחנה פֿון אשור איז געבליבן אַרום זײ, זײערע בײדע פוסגייער;
רײַטװאָגן, און רײַטער, פֿיר און דרײַסיק טעג, און אַלע זײערע כּלים
פון וואַסער ניט אַנדערש אַלע די ינכיבאַטאַנץ פון בעטוליאַ.
/7:21 און די בערן זײַנען געלײדיקט געװאָרן, און זײ האָבן ניט געהאַט קײן װאַסער צו טרינקען זײערע
פּלאָמבירן פֿאַר איין טאָג; װאָרום מע האָט זײ געגעבן טרינקען מיט אַ מאָס.
/7:22 דרום זײַנען געװען זײערע קינדער פֿון האַרצן, און זײערע װײַבער און זײערע װײַבער
יונגע לײַט זײַנען פֿאַרשװעכט פֿון דאָרשט, און זײַנען אַראָפּגעפֿאַלן אין די גאַסן פֿון שטאָט,
און דורך די דורכגאנגן פון די טויערן, און עס איז מער ניט געווען קיין שטאַרקייט
אין זיי.
/7:23 און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט זיך אײַנגעזאַמלט קײן אָוזיָהן, און צום האַר פֿון שטאָט;
ביידע יונגעלייט, און פרויען, און קינדער, און געשריגן מיט אַ הויך קול,
און האָט געזאָגט פאר אַלע זקנים:
/7:24 זאָל גאָט משפּטן צװישן אונדז און צװישן אײַך, װאָרום איר האָט אונדז געטאָן אַ גרױסע שאָדן
אַז איר האָט ניט פארלאנגט שלום פון די קינדער פון אשור.
/7:25 װאָרום אַצונד האָבן מיר ניט קײן העלפֿער, נאָר גאָט האָט אונדז פֿאַרקױפֿט אין זײערע הענט דאָס
מיר זאָלן אַראָפּגעוואָרפן ווערן פאַר זיי מיט דאָרשט און גרויס פאַרניכטונג.
/7:26 און אַצונד רופֿט זײ צו אײַך, און מציל די גאַנצע שטאָט פֿאַר אַ רױב
צו די מענטשן פון האָלאָפערנס, און צו זיין גאַנץ אַרמיי.
/7:27 װאָרום עס איז בעסער פֿאַר אונדז צו רױבן פֿאַר זײ, װי צו שטאַרבן פֿאַר אונדז
דאָרשט, ווארים מיר וועלן זיין קנעכט פֿאַר אים, אַז אונדזער נשמה זאָל לעבן, און ניט
זען דעם טויט פון אונדזער קליינע קינדער פֿאַר אונדזער אויגן, ניט אונדזער ווייבער און ניט אונדזערע
קינדער צו שטאַרבן.
/7:28 מיר נעמען צו עדות קעגן דיר דעם הימל און די ערד, און אונדזער גאָט און
האר פון אונדזערע עלטערן, וואָס באַשטראָפט אונדז לויט אונדזער זינד און די
זינד פון אונדזערע עלטערן, אַז ער טוט ניט ווי מיר האָבן געזאָגט הייַנט.
/7:29 און עס איז געװען אַ גרױסער געװײן מיט אײן צושטימען אין מיטן פֿון דעם
פֿאַרזאַמלונג; און זײ האָבן געשריען צו גאָט דער האַר מיט אַ הױכן קָול.
/7:30 האָט אָוזיאַס צו זײ געזאָגט: ברידער, זײט שטאַרקײט, לאָמיר נאָך אױסהאַלטן.
פֿינף טעג, אין װאָס װעט יהוה אונדזער גאָט אומקערן זײַן חֶסד אױף אים
אונדז; װאָרום ער װעט אונדז גאָר ניט פֿאַרלאָזן.
/7:31 און אױב די דאָזיקע טעג װעלן דורכגיין, און עס קומט אונדז ניט קיין הילף, וועל איך טאָן
לויט דיין וואָרט.
/7:32 און ער האָט צעשפּרײט דאָס פֿאָלק, איטלעכער צו זײַן היטונג; און זיי
געגאנגען צו די ווענט און טורעמס פון זייער שטאָט, און געשיקט די פרויען און
קינדער אין זײערע הײַזער, און זײ זײַנען געבראַכט געװאָרן זײער נידעריק אין שטאָט.
