ריכטער
/19:1 און עס איז געװען אין יענע טעג, װען ניט געװען קײן מלך אין ישׂראל,
אַז עס איז געווען אַ געווינער לווי אויף דער זייט פון באַרג אפרים,
װאָס האָט צו אים גענומען אַ קעפּסװײַב פֿון בית לחם יהודה.
/19:2 און זײַן קעפּסװײַב האָט געזוכט אױף אים, און איז אַװעקגעגאַנגען פֿון אים
צו איר פֿאָטערס הױז קײן בית לחם יהודה, און איז דאָרטן געװען פֿיר גאַנץ
חדשים.
/19:3 און איר מאַן איז אױפֿגעשטאַנען, און איז געגאַנגען נאָך איר, צו רעדן מיט איר פֿרײַנדשאַפֿט.
און זי צוברענגען, מיט זײַן קנעכט מיט זיך, און אַ פּאָר
און זי האָט אים געבראַכט אין איר פֿאָטערס הױז, און װען דער פֿאָטער
פון די מיידל האט אים געזען, ער האט זיך געפרייט אים טרעפן.
/19:4 און זײַן שװער, דער פֿאָטער פֿון דער מײדל, האָט אים פֿאַרהאַלטן; און ער איז געבליבן
מיט אים דרײַ טעג, און זײ האָבן געגעסן און געטרונקען, און האָבן דאָרטן געלײגט.
/19:5 און עס איז געװען אױפֿן פֿערטן טאָג, װען זײ זײַנען אױפֿגעשטאַנען פרי אין דעם
אין פֿרימאָרגן, איז ער אױפֿגעשטאַנען צו גײן, און דער טאַטע פֿון דער מײדל האָט געזאָגט צו
זײַן אײדעם, טרייסט דײַן האַרצן מיט אַ שטיקל ברױט, און
דערנאָך גיי דיין וועג.
/19:6 און זײ האָבן זיך געזעצט, און האָבן געגעסן און געטרונקען בײדע אינאיינעם;
דער פֿאָטער פֿון די מײדל האָט געזאָגט צום מאַן: זײַט צופֿרידן, איך בעט דיך, און
בלײַבט אַ גאַנצע נאַכט, און דײַן האַרץ זאָל פֿרײלעך זײַן.
/19:7 און דער מאַן איז אױפֿגעשטאַנען צו גײן, און זײַן שװער האָט אים געדרונגען.
דעריבע ר הא ט ע ר דאר ט װידע ר אײנגעארדנט .
/19:8 און ער איז אױפֿגעשטאַנען פֿרי אין דער פֿרי אױפֿן פֿינפֿטן טאָג צו גײן;
האָט דער טאַטע פון די מיידל געזאָגט: טרייסט, איך בעט דיך, דיין האַרץ. אוּן זֵיי הָאבִּין זֵיי גִיזָאגְט
ביז נאָכמיטאָג, און זײ האָבן געגעסן בײדע.
/19:9 און אַז דער מאַן איז אױפֿגעשטאַנען צו גײן, ער מיט זײַן קעפּסװײַב, און זײַנע
דער קנעכט, זײַן שװער, דער פֿאָטער פֿון דער מײדל, האָט צו אים געזאָגט: זע!
אַצונד ציט דער טאָג צו אָװנט, איך בעט אײַך, בלײַבט אַ גאַנצע נאַכט;
דער טאָג וואַקסט צו אַ סוף, לאָנדזשעוודיק דאָ, אַז דיין האַרץ זאָל זיין פריילעך;
און מארגן גײט דיך פרי אױף דײַן װעג, און זאָלסט גײן אַהײם.
/19:10 אָבער דער מאַן האָט ניט געװאָלט פֿאַרהאַלטן אין יענע נאַכט, נאָר ער איז אױפֿגעשטאַנען און איז אַװעקגעגאַנגען
געקומען אַקעגן יבוס, וואָס איז ירושלים; און עס זענען געווען מיט אים צוויי
אײזעל ע זאטלעד , אוי ך זײ ן קעמפ ע אי ז געװע ן מי ט אים .
/19:11 און אַז זײ זײַנען געװען בײַ יבֿוס, איז דער טאָג פֿאַרבראַכט געװאָרן; און דער קנעכט האָט געזאָגט
צו זײַן האַר: קום, איך בעט דיך, און לאָמיר זיך אַרײַנקערן אין דער דאָזיקער שטאָט
די יבוסי, און לײגט אין איר.
/19:12 און זײַן האַר האָט צו אים געזאָגט: מיר װעלן זיך ניט אָפּקערן אַהין אין דער ערד
שטאָט פֿון אַ פֿרעמדן, װאָס איז ניט פֿון די קינדער פֿון ישׂראל; מיר וועלן פאָרן
אריבער צו גבעה.
/19:13 און ער האָט געזאָגט צו זײַן קנעכט: קום, לאָמיר זיך דערנענטערן צו אײנעם פֿון די דאָזיקע.
ערטער צו לאנגען א גאנצע נאכט, אין גבעה, אדער אין רמה.
/19:14 און זײ זײַנען געגאַנגען און זײַנען געגאַנגען; און די זון איז אונטערגעגאַנגען אױף זײ
װען זײ זײַנען געװען בײַ גִבעָה װאָס געהערט צו בנימין.
/19:15 און זײ האָבן זיך אַהין אָפּגעקערט, אַרײַנצוגײן און איבערזעצן אין גִבעָה;
ער איז אַרײַנגעגאַנגען, ער האָט אים אַװעקגעזעצט אין אַ גאַס פֿון שטאָט, װאָרום ניט געװען
אַ מאַן װאָס האָט זײ אַרײַנגענומען אין זײַן הױז אין אַ לײַכטונג.
/19:16 און ערשט אַ זקן איז געקומען פֿון זײַן אַרבעט פֿון פֿעלד אין
אַפֿילו װאָס איז געװען פֿון באַרג אפֿרים; און ער האָט זיך באַזעצט אין גִבעָה; אָבער
די מענער פֿון אָרט זײַנען געװען בנימינים.
/19:17 און װי ער האָט אױפֿגעהױבן זײַנע אױגן, האָט ער געזען אַ װײַטער אױף דער גאַס
פֿון שטאָט: און דער אַלטער האָט געזאָגט: װוּהין גײט דו? און פֿון וואַנען קומט
דו?
/19:18 און ער האָט צו אים געזאָגט: מיר גײען אַריבער פֿון בית-לחם-יהודה צו דער זײַט.
פֿון באַרג אפֿרים; פֿון דאָרטן בין איך, און איך בין געגאַנגען קײן בית-לחם-יהודה, אָבער איך
איך גײ אַצונד צו דעם הױז פֿון גאָט; און עס איז קיין מענטש אַז
נעמט מיך אָפּ אין שטוב.
/19:19 אָבער סײַ שטרוי און פֿײַער איז פֿאַר אונדזערע אײזלען; און עס איז ברױט
און אויך ווייַן פֿאַר מיר, און פֿאַר דיין דינסט, און פֿאַר דעם יונג מענטש וואָס
איז מיט דײַנע קנעכט: עס פעלט ניט קיין זאַך.
/19:20 האָט דער אַלטער געזאָגט: שלום זאָל זײַן מיט דיר; ווי אַזוי לאָזן אַלע דיין וויל
ליג אויף מיר; נאָר לאָדזש נישט אין דער גאַס.
/19:21 און ער האָט אים געבראַכט אין זײַן הױז, און ער האָט געגעבן צו די אײזלען
זיי האָבן געוואשן זייערע פֿיס, און האָבן געגעסן און געטרונקען.
/19:22 און װי זײ האָבן געפֿרײט זײער האַרצן, ערשט די מענער פֿון שטאָט;
עטלעכע קינדער פֿון בליעל האָבן אַרומגערינגלט דאָס הױז, און געשלאָגן אין דער
טיר , און ער האט גערעדט צו דעם בעל הבית , דעם זקן , אזוי צו זאגן : ברענג
אַרױס דעם מאַן װאָס איז אַרײַן אין דײַן הױז, כּדי מיר זאָלן אים דערקענען.
/19:23 און דער מאַן, דער בעל־הבית, איז אַרױסגעגאַנגען צו זײ, און האָט צו זײ געזאָגט
זיי, ניין, מיינע ברידער, ניין, איך בעט אייך, טאָן ניט אַזוי שלעכט; זען אַז
דער דאָזיקער מאַן איז אַרײַן אין מײַן הױז, טאָן ניט די דאָזיקע נאַרישקײט.
/19:24 זע, אָט איז מײַן טאָכטער אַ מײדל, און זײַן קעפּסװײַב; זיי וועל איך
ברענג אַצונד אַרױס, און דערנידעריקט זײ, און טוט מיט זײ װאָס ס\'איז גוט
צו דיר, אָבער צו דעם דאָזיקן מאַן זאָלסט ניט אַזױ שלעכטע זאַך.
/19:25 אָבער די מענער האָבן ניט צוגעהערט צו אים, און דער מאַן האָט גענומען זײַן קעפּסװײַב, און
האָט זי אַרויסגעבראַכט צו זיי; און זײ האָבן זי דערקענט, און זײ האָבן זי אַלצדינג געשלאָגן
נאַכט ביז דער מאָרגן: און אַז דער טאָג אנגעהויבן צו פרילינג, זיי לאָזן איר
גיין.
/19:26 און די פֿרױ איז געקומען אין דעם טאָג פֿון טאָג, און איז אַראָפּגעפֿאַלן בײַ דער טיר
פֿון דעם מענטשןס הױז װוּ איר האַר איז געװען, ביז עס איז געװען ליכט.
/19:27 און איר האַר איז אױפֿגעשטאַנען אין דער פֿרי, און האָט געעפֿנט די טירן פֿון הױז.
און איז אַרױסגעגאַנגען צו זײַן װעג, ערשט די פֿרױ זײַן קעפּסװײַב איז געװען
איז אַראָפּגעפֿאַלן בײַם אײַנגאַנג פֿון הױז, און אירע הענט זײַנען געװען אױף דער
שוועל.
/19:28 און ער האָט צו איר געזאָגט: שטײ אױף, און לאָמיר גײן. אבער קיינער האט נישט געענטפערט. דערנאָך
האָט דער מאַן זי אַרױפֿגענומען אױף אַן אײזל, און דער מאַן איז אױפֿגעשטאַנען, און איז צו אים געקומען
זײַן אָרט.
/19:29 און אַז ער איז אַרײַן אין זײַן הױז, האָט ער גענומען אַ מעסער, און האָט זיך אָנגענומען
זײַן קעפּסװײַב, און האָט זי צעטײלט מיט אירע בײנער אין צװעלף
און האָט זי געשיקט אין אַלע געמאַרקן פֿון ישׂראל.
/19:30 און עס איז געװען, אַז אַלע װאָס האָבן עס געזען, האָבן געזאָגט: אַזאַ מעשה איז ניט געשען
און ניט געזען פֿון דעם טאָג װאָס די קינדער פֿון ישׂראל זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען פֿון דעם
לאַנד מִצרַיִם ביזן הײַנטיקן טאָג: קוק דערפֿון, נעם עצה, און רעד דײַן
מחשבות.
