ריכטער
/13:1 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן װידער געטאָן װאָס איז שלעכט אין די אױגן פֿון גאָט; און
האָט גאָט זײ געגעבן אין דער האַנט פֿון די פּלשתּים פֿערציק יאָר.
/13:2 און עס איז געװען אַ מאַן פֿון צָרָה פֿון דער משפּחה פֿון די דָנים;
וועמענס נאָמען איז געווען מנוח; און זײַן װײַב איז געװען אַן עקרה, און האָט ניט געבאָרן.
/13:3 און דער מלאך פֿון גאָט האָט זיך באַװיזן צו דער פֿרױ, און האָט צו איר געזאָגט:
זע אַצונד, דו ביסט עקרה, און ניט בער, אָבער דו װעסט טראָגעדיק ווערן,
                                                     און געב א זון.
/13:4 און אַצונד היט זיך, איך בעט דיך, און טרינק ניט װײַן און ניט שטאַרקן געטראַנק;
                       און זאָלסט ניט עסן קײן אומרײן.
/13:5 װאָרום זע, װעסט טראָגעדיק װערן, און געבערן אַ זון; און קיין רייזער זאָל נישט קומען
זײַן קאָפּ, װאָרום דאָס קינד זאָל זײַן אַ נצרית צו גאָט פֿון בײַם; און
ער זאָל אָנהײבן מציל זײַן ישׂראל פֿון דער האַנט פֿון די פּלשתּים.
/13:6 איז די פֿרױ געקומען און האָט דערצײלט איר מאַן, אַזױ צו זאָגן: אַ גאָטסמאַן איז געקומען צו
מיר, און זיין פּנים איז געווען ווי דער פּנים פון אַ מלאך פון גאָט,
זייער שרעקלעך: אבער איך האב אים נישט געפרעגט פון וואנעט ער איז, און ער האט מיר נישט געזאגט זיין
                                                                נאָמען:
/13:7 און ער האָט צו מיר געזאָגט: זע, װעסט טראָגעדיק װערן, און געבערן אַ זון; און
אַצונד טרינקט ניט קײן װײַן און ניט קײן שטאַרקע געטראַנק, און עסט ניט קײן אומרײן
דאָס קינד זאָל זײַן אַ נצרית צו גאָט פֿון בײַם ביז זײַן טאָג
                                                                    טויט.
/13:8 האָט מנוח זיך געבעטן צו גאָט, און האָט געזאָגט: מײַן האַר, זאָל דער מאַן פֿון גאָט.
וואָס דו האָסט געשיקט, קום ווידער צו אונדז, און לערן אונדז וואָס מיר זאָל טאָן
                צו דעם קינד װאָס װעט געבאָרן װערן.
/13:9 און גאָט האָט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון מנוח; און דער מלאך פון גאָט איז געקומען
װידער צו דער פֿרױ װי זי איז געזעסן אין פֿעלד, אָבער איר מאַן מנוח איז געװען
                                                      נישט מיט איר.
/13:10 און די פֿרױ האָט זיך געאײַלט, און איז געלאָפֿן, און האָט דערצײלט איר מאַן, און האָט געזאָגט צו
אים: זע, דער מאַן האָט זיך באַװיזן צו מיר, װאָס איז געקומען צו מיר דער אַנדערער
                                                                    טאָג.
/13:11 און מנוח איז אױפֿגעשטאַנען, און איז געגאַנגען נאָך זײַן װײַב, און איז געקומען צו דעם מאַן, און האָט געזאָגט.
צו אים: ביסטו דער מאַן װאָס האָט גערעדט צו דער פֿרױ? און ער האָט געזאָגט: איך
                                                                      בין.
/13:12 האָט מנוח געזאָגט: אַצונד זאָלן געשען דײַנע װערטער. ווי זאָל מיר סדר די
              קינד, און ווי זאָלן מיר טאָן צו אים?
/13:13 און דער מלאך פֿון גאָט האָט געזאָגט צו מנוחן: פֿון אַלץ װאָס איך האָב געזאָגט צו דעם
                                               פרוי זאל זי היטן.
/13:14 פֿון אַלץ װאָס קומט פֿון דעם װײַנשטאָק טאָר זי ניט עסן, און זי לאָזט ניט
טרינקען ווייַן אָדער שטאַרק טרינקען, און ניט עסן קיין אומריין: אַלץ וואָס איך
                   האָט איר באַפֿוילן זאָל זי היטן.
/13:15 און מנוח האָט געזאָגט צו דעם מלאך פֿון גאָט: לאָמיר, איך בעט דיך, פֿאַרהאַלטן.
              דיך, ביז מיר װעלן דיר מאַכן אַ קינד.
/13:16 און דער מלאך פֿון גאָט האָט געזאָגט צו מנוחן: כאָטש דו האָסט מיך פֿאַרהאַלטן, איך
װעסט ניט עסן פֿון דײַן ברױט, און אױב דו װעסט ברענגען אַ בראַנדאָפּפֿער, דו
מוז זי עס מקריב צו ה\'. װאָרום מנוח האָט ניט געװוּסט, אַז ער איז אַ מלאך
                                                               דער האר.
/13:17 און מנוח האָט געזאָגט צו דעם מלאך פֿון גאָט: װאָס איז דײַן נאָמען, אַז װען
דייַנע רייד זענען געשען, מיר קענען טאָן דיך כּבֿוד?
/13:18 און דער מלאך פֿון גאָט האָט צו אים געזאָגט: װאָס פֿרעגסטו אַזױ נאָך מײַן
                                     נאָמען, זען עס איז סוד?
/13:19 און מנוח האָט גענומען אַ גיד מיט אַ שפּײַזאָפּפֿער, און האָט עס אױפֿגעבראַכט אױף אַ פֿעלז
צו גאָט: און דער מלאך האָט געטאָן װוּנדער; און מנוח און זײַן װײַב
                                                       געקוקט אויף.
/13:20 װאָרום עס איז געװען, אַז די פֿלאַם איז אַרױפֿגעגאַנגען צום הימל פֿון פֿון דעם
מזבח, אַז דער מלאך פון גאָט איז אַראָפאַנג אין דער פלאַם פון דעם מזבח.
און מנוח און זײַן װײַב האָבן דערויף געקוקט, און זײַנען געפֿאַלן אױף זײערע פּנים צו דעם
                                                                      ערד.
/13:21 אָבער דער מלאך פֿון גאָט האָט זיך מער ניט באַװיזן צו מנוחן און צו זײַן װײַב.
              האָט מנוח ידע אַז ער איז אַ מלאך ה\'.
/13:22 האָט מנוח געזאָגט צו זײַן װײַב: פֿאַרװאָס װעלן מיר שטאַרבן, װאָרום מיר האָבן געזען
                                                                    גאָט.
/13:23 האָט זײַן װײַב צו אים געזאָגט: אױב {dn גאָט} האָט באַפֿעסטיקט אונדז צו הרגענען, ער
װאָלטן קײן בראַנדאָפּפֿער און אַ שפּײַזאָפּפֿער נישט באַקומען בײַ אונדז
הענט, און ער וואָלט ניט האָבן געוויזן אונדז אַלע די זאכן, און ניט וואָלט ווי אין
דאָס מאָל האָבן אונדז געזאָגט אַזעלכע זאַכן ווי די.
/13:24 און די פֿרױ האָט געבאָרן אַ זון, און האָט גערופֿן זײַן נאָמען שמשון, און דאָס קינד
   איז געװאַקסן, און גאָט האָט אים געבענטשט.
/13:25 און דער גײַסט פֿון {dn גאָט} האָט אים אָנגעהױבן צו מאָלן אין לאַגער פֿון דָן
                                     צװישן צרעה און אשתאול.