ריכטער
/11:1 און יפתח דער גלעדי איז געװען אַ העלדישער גיבור, און ער איז געװען דער
דער זון פֿון אַ זונה, און גלעד האָט געבאָרן יפֿתן.
/11:2 און גלעדס װײַב האָט אים געבאָרן זין; און די זין פֿון זײַן װײַב זײַנען אױפֿגעװאַקסן, און זײ
האָט אַרױסגעטראָגן יפֿתן, און צו אים געזאָגט: זאָלסט ניט ירשענען אין אונדזערע
פאטערס הויז; װאָרום דו ביסט דער זון פֿון אַ פֿרעמדער פֿרוי.
/11:3 און יפֿתא איז אַנטלאָפֿן פֿון זײַנע ברידער, און האָט זיך באַזעצט אין לאַנד טוב;
ם׳זײנען צוזאמענגעקליבן געװארן בטלנים צו יפת, און זײ זײנען מיט אים ארויסגעגאנגען.
/11:4 און עס איז געװען אין דער צײַט, האָבן די קינדער פֿון עמון געמאַכט
מלחמה קעגן ישראל.
/11:5 און עס איז געװען, װי די קינדער פֿון עמון האָבן געמאַכט מלחמה קעגן ישׂראל,
זענען געגאַנגען די עלטסטע פֿון גלעד ברענגען יפֿתן פֿון לאַנד טוב.
/11:6 און זײ האָבן געזאָגט צו יפֿתן: קום זײ אונדזער האַר, מיר זאָלן מלחמה האַלטן.
מיט די קינדער פֿון עמון.
/11:7 האָט יפתח געזאָגט צו די עלטסטע פֿון גלעד: האָט איר מיך ניט פֿײַנט געהאַט, און
מיך אַרויסטרײַבן פֿון מײַן פֿאָטערס הױז? און פארוואס ביסטו יעצט געקומען צו מיר?
איר זענט אין נויט?
/11:8 האָבן די עלטסטע פֿון גִלעָד געזאָגט צו יפֿתן: דרום קערן מיר זיך צוריק צו
דיך אַצונד, אַז דו זאָלסט גײן מיט אונדז, און מלחמה האַלטן אױף די קינדער פֿון
עמון, און זייט אונדזער קאָפּ איבער אַלע באַוווינער פון גלעד.
/11:9 האָט יפתח געזאָגט צו די עלטסטע פֿון גִלעָד: אױב איר װעט מיך װידער ברענגען אַהײם.
צו קעמפן קעגן די קינדער פֿון עמון, און גאָט האָט זײ מציל געװען פֿון פֿריִער
איך, זאָל איך זיין דיין קאָפּ?
/11:10 האָבן די עלטסטע פֿון גלעד געזאָגט צו יפֿתן: גאָט זאָל זײַן אַן עדות צװישן
אונדז, אויב מיר טאָן ניט אַזוי לויט דיין ווערטער.
/11:11 איז יפתח געגאַנגען מיט די עלטסטע פֿון גִלעָד, און דאָס פֿאָלק האָט אים געמאַכט
און דער קאָפּ און דער האַר איבער זיי, און יפתח האָט פריער געזאָגט אַלע זיינע ווערטער
ה\' אין מִצפָּה.
/11:12 און יפֿת האָט געשיקט שלוחים צו דעם מלך פֿון די קינדער פֿון עמון.
אַזױ צו זאָגן: װאָס האָסטו צו טאָן מיט מיר, װאָס דו ביסט געקומען אױף מיר
קעמפן אין מיין לאַנד?
/11:13 און דער מלך פֿון די קינדער פֿון עמון האָט געענטפֿערט צו די שלוחים פֿון
יפֿתּח, מחמת ישׂראל האָט צוגענומען מײַן לאַנד, װען זײ זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען פֿון
מִצרַיִם, פֿון אַרנון ביז יבֿוק, און ביז ירדן; אַצונד
ומקערן די לענדער ווידער בשלום.
/11:14 און יפֿת האָט װידער געשיקט שלוחים צו דעם מלך פֿון די קינדער פֿון
עמון:
/11:15 און ער האָט צו אים געזאָגט: אַזױ האָט יפֿתח געזאָגט: ישׂראל האָט ניט צוגענומען דאָס לאַנד פֿון
מואב און ניט דאָס לאַנד פֿון די קינדער פֿון עמון.
/11:16 אָבער װי ישׂראל איז אַרױפֿגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם, און איז געגאַנגען אין מדבר
צום ים סוף, און געקומען קיין קדש;
/11:17 און ישׂראל האָט געשיקט שלוחים צו דעם מלך פֿון אדום, אַזױ צו זאָגן: לאָמיך, איך
בעט דיך, גײ דורך דײַן לאַנד, אָבער דער מלך פֿון אדום האָט ניט צוגעהערט
דערצו. און אַזױ װי זײ האָבן געשיקט צו דעם מלך פֿון מואָב, אָבער ער
און ישׂראל האָט זיך באַזעצט אין קדש.
/11:18 און זײ זײַנען געגאַנגען דורכן מדבר, און האָבן אַרומגענומען דאָס לאַנד
אֶדוֹם, וְאֶרֶץ מוֹאָב, וּבָא בְּמִזְרָחָה פוּן אֶרֶץ
מוֹאָב, און האָט זיך חונך אויף דער אַנדערער זײַט ארנון, אָבער נישט בוא אין דער
געמאַרק פֿון מואָב: װאָרום אַרנון איז געװען דער געמאַרק פֿון מואָב.
/11:19 און ישׂראל האָט געשיקט שלוחים צו סיחון דעם מלך פֿון אֶמוֹרי דעם מלך פֿון
העשבון; און ישׂראל האָט צו אים געזאָגט: לאָמיר דורכגײן, מיר בעט דיך
דײַן לאַנד אין מײַן אָרט.
/11:20 אָבער סיחון האָט ניט פֿאַרזיכערט, אַז ישׂראל זאָל דורכגײן דורך זײַן ברעג, נאָר סיחון
האָט אײַנגעזאַמלט זײַן גאַנצן פֿאָלק, און האָט זיך געשטעלט אין יַחָז, און האָט מלחמה געהאַלטן
קעגן ישראל.
/11:21 און יהוה, דער גאָט פֿון ישׂראל, האָט איבערגעגעבן סיחון און זײַן גאַנצן פֿאָלק אין דער
האַנט פֿון ישׂראל, און זײ האָבן זײ געשלאָגן, און ישׂראל האָט אַרבן דאָס גאַנצע לאַנד
די אֶמוֹרי, די באַװוינער פֿון יענעם לאַנד.
/11:22 און זײ האָבן אַרבן דעם גאַנצן געמאַרק פֿון אֶמוֹרי, פֿון אַרנון ביז ביז
יָבוֹק, און פֿון מדבר ביזן ירדן.
/11:23 און אַצונד האָט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל פֿאַרטריבן די אֶמוֹרי פֿון פֿריִער
זײַן פֿאָלק ישׂראל, און זאָלסטו עס אַרבן?
/11:24 זאָלסטו ניט אַרבן דאָס װאָס כמאָש דײַן גאָט גיט דיר צו ירשענען?
און װער יהוה אונדזער גאָט װעט פֿאַרטריבן פֿון פֿאַר אונדז, זײ װעלן
מיר פאַרמאָגן.
/11:25 און אַצונד ביסטו עפּעס בעסער פֿון בָלָק דער זון פֿון צפֿוֹרן, דער מלך פֿון
מואב? צי האָט ער זיך אייַך געקריגט קעגן ישראל, אָדער האָט ער קיינמאָל געקעמפט קעגן
זיי,
/11:26 בעת ישׂראל איז געזעסן אין חשבון און אירע שטעט, און אין ערוער און אירע שטעטלעך,
און אין אַלע שטעט װאָס לעבן דעם געמאַרק פֿון אַרנון, דרײַ
הונדערט יאָר? דעריבער האָט איר זיי ניט צוריקגעקערט אין יענער צייט?
/11:27 דרום האָב איך ניט געזינדיקט קעגן דיר, נאָר דו האָסט מיר שלעכטס געטאָן אין מלחמה.
קעגן מיר: יהוה דער ריכטער זאָל משפּטן הייַנט צווישן די קינדער פון
ישׂראל און די קינדער פֿון עמון.
/11:28 אָבער דער מלך פֿון די קינדער פֿון עמון האָט ניט צוגעהערט צו די װערטער
פֿון יפֿתן װאָס ער האָט אים געשיקט.
/11:29 און דער גײַסט פֿון גאָט איז געקומען אױף יפֿתן, און ער איז אַריבער
גִלעָד, און מנשה, און זײַנען אַריבער מִצְפָּה פוּן גִלעָד, און פוּן מִצְפָּה
פֿון גלעד איז ער אַריבער צו די קינדער פֿון עמון.
/11:30 און יפתח האָט נדר אַ נדר צו גאָט, און האָט געזאָגט: אױב דו װעסט אָן
ניט געבן די קינדער פון עמון אין מיין הענט,
/11:31 און עס װעט זײַן, אַלץ װאָס קומט אַרױס פֿון די טירן פֿון מײַן הױז
מיר אַנטקעגן, אַז איך װעל זיך אומקערן אין שלום פֿון די קינדער פֿון עמון, זאָל
פֿאַרװאָס זאָל זײַן צו גאָט, און איך װעל עס אױפֿברענגען פֿאַר אַ בראַנדאָפּפֿער.
/11:32 איז יפֿתא אַריבערגעגאַנגען צו די קינדער פֿון עמון צו מלחמה האַלטן
זיי; און גאָט האָט זײ געגעבן אין זײַנע הענט.
/11:33 און ער האָט זײ געשלאָגן פֿון ערוער, ביז דו װעסט קומען קײן מינניט.
צװאַנציק שטעט, און ביזן פּלױן פֿון די װײַנגערטנער, מיט אַ זײער גרױס
שחיטה. און די קינדער פֿון עמון זײַנען אונטערטעניק געװאָרן פֿאַר די קינדער
פון ישראל.
/11:34 און יפתח איז געקומען קײן מִצפָּה צו זײַן הױז, ערשט זײַן טאָכטער
איז אַרױסגעגאַנגען אים אַנטקעגן מיט טײַכן און מיט טאַנץ, און זי איז געװען זײַן אײנציקער
קינד; ביי איר האט ער נישט געהאט קיין זון און נישט קיין טאכטער.
/11:35 און עס איז געװען, װי ער האָט זי געזען, האָט ער צעריסן זײַנע קלײדער, און ער האָט זי צעריסן
האָט געזאָגט: װײ, מײַן טאָכטער! האָסט מיך זייער דערנידעריקט, און דו ביסט איינער
פֿון די װאָס האָבן מיך צער, װאָרום איך האָב געעפֿנט מײַן מױל צו גאָט, און איך
קענען נישט גיין צוריק.
/11:36 און זי האָט צו אים געזאָגט: מײַן פֿאָטער, אױב דו האָסט געעפֿנט דײַן מױל צו דעם
גאָט, טאָן צו מיר אַזוי ווי וואָס איז ארויס פון דיין מויל;
װײַל גאָט האָט נקמה פֿאַר דיר פֿון דײַנע פֿײַנט,
און פֿון די קינדער פֿון עמון.
/11:37 און זי האָט געזאָגט צו איר פֿאָטער: זאָל געטאָן װערן מיט מיר די דאָזיקע זאַך;
אַלײן צװײ חדשים, כּדי איך זאָל אַרױפֿגײן און אַראָפּ אױף די בערג, און
װײנט מיין בתולה, איך און מיינע חברים.
/11:38 און ער האָט געזאָגט: גײ. און ער האָט זי אַװעקגעשיקט צװײ חדשים, און זי איז מיטגעגאַנגען
אירע חבֿרים, און האָבן געװײנט איר בתולים אױף די בערג.
/11:39 און עס איז געװען צום סוף פֿון צװײ חדשים, האָט זי זיך אומגעקערט צו איר
פֿאָטער װאָס האָט געטאָן מיט איר אַזױ װי זײַן נדר װאָס ער האָט נדר געװען: און
זי האָט ניט געקענט קיין מענטש. און עס איז געווען אַ מנהג אין ישראל,
/11:40 אַז די טעכטער פֿון ישׂראל זײַנען געגאַנגען יאָריק צו באַקלאָגן די טאָכטער פֿון
יפתח דער גלעדי פיר טעג אין אַ יאָר.
