יעקב
/1:1 יעקב, אַ קנעכט פון גאָט און פון דעם האר יאָשקע משיח, צו די צוועלף
שבֿטים וואָס זענען צעוואָרפן אין אויסלאנד, באַגריסונג.
/1:2 מײַנע ברידער, ציט דאָס אַלץ פֿרײד, װען איר פֿאַלט אין פֿאַרשידענע נסיונות;
1:3 ווייל דאָס, אַז די פּרובירן פון דיין אמונה אַרבעט געדולד.
1:4 אָבער לאָזן געדולד האָבן איר גאַנץ אַרבעט, אַז איר זאלט זיין גאנץ און
גאַנץ, פעלן גאָרנישט.
/1:5 אױב עמיצער פֿון אײַך פֿעלט חכמה, זאָל ער בעטן פֿון גאָט, װאָס גיט צו אַלע מענטשן
גלײכצײטיק , אוּן לאָזט זיך ניט; און עס וועט אים געגעבן ווערן.
1:6 אָבער לאָזן אים פרעגן אין אמונה, גאָרנישט וואַקעלינג. װאָרום דער, װאָס טרײסט, איז װי
אַ כוואַליע פֿונעם ים, געטריבן מיטן ווינט און געוואָרפֿן.
/1:7 װאָרום דער מאַן זאָל ניט טראַכטן, אַז ער װעט באַקומען עפּעס פֿון גאָט.
/1:8 אַן אומשטאַנדיקער מאַן אין אַלע זײַנע װעגן.
/1:9 זאָל זיך פֿרײען דער ברודער װאָס איז דערהױבן;
/1:10 אָבער דער רײַכער, װאָס ער איז געמאַכט געװאָרן, װאָרום װי אַ בלום פֿון גראָז
ער וועט פארגיין.
/1:11 װאָרום די זון איז ניט גיכער אױפֿגעגאַנגען מיט אַ ברענעדיקער היץ, נאָר זי פֿאַרדאַרט די
גראָז און איר בלום פאַלט, און די חן פון די שניט
אזוי וועט אויך דער עושר פארשווינדן אין זיינע וועגן.
/1:12 װױל איז דער מענטש װאָס פֿאַרטראָגט נסיון, װאָרום װען ער װערט געפּרוּװט, איז ער
וועט באַקומען די קרוין פון לעבן, וואָס די האר האט צוגעזאגט צו זיי
וואָס האָבן אים ליב.
/1:13 זאָל קײנער ניט זאָגן, אַז ער װערט געפרואווט: איך בין געפרואווט פֿון גאָט, װאָרום גאָט קען ניט
געפרואווט מיט בייז, און קיין מענטש ניט פּרווון:
1:14 אָבער יעדער מענטש איז געפרואווט, ווען ער איז געצויגן אַוועק פון זיין אייגענע באַגער, און
פארפירט.
/1:15 און אַז תאוות איז טראָגעדיק, ברענגט זי זינד, און זינד, װען זי
איז פֿאַרטיק, ברענגט אַרויס דעם טויט.
/1:16 טועה ניט, מײַנע טײַערע ברידער.
/1:17 יעטװעדער גוטע מתּנה און יעטװעדער גאַנצן מתּנה איז פֿון אויבן, און קומט אַראָפּ
פֿון דעם פֿאָטער פֿון ליכט, מיט וועמען עס איז ניט קיין ווערייישאַן און קיין שאָטן
פון ווענדן.
/1:18 פֿון זײַן װילן האָט ער אונדז געבאָרן מיט דעם װאָרט פֿון אמת, כּדי מיר זאָלן זײַן אַ
מין פון ביכורים פון זיינע באשעפענישן.
/1:19 דעריבער, מײַנע באַליבטע ברידער, זאָל יעדער מענטש גיך זײַן צו הערן, פּאַמעלעך צו הערן
רעדן, פּאַמעלעך צו גרימצארן:
/1:20 װאָרום דער גרימצאָרן פֿון מענטשן טוט ניט די גערעכטיקײט פֿון גאָט.
/1:21 דרום זאָלט איר אָפּלײגן אַלע שמוץ און איבערפֿאַלקײט פֿון שענדלעכקײט, און
באַקומען מיט עניוות די ינדזשערד וואָרט, וואָס איז ביכולת צו ראַטעווען דיין
נשמות.
/1:22 אָבער זאָלט איר טוערס פֿון דעם װאָרט, און ניט נאָר צוהערער, װאָס פֿאַרנאַרט די אײגענע
זיך.
/1:23 װאָרום אויב עמיצער איז אַ צוהערער פֿון װאָרט, און ניט קײן טוער, איז ער װי אַ
מענטש באטראכט זיין נאַטירלעך פּנים אין אַ גלאז:
/1:24 װאָרום ער זעט זיך, און גײט זײַן װעג, און פֿאַרגעסן גלײך
װאָס פֿאַר אַ מענטש ער איז געװען.
1:25 אָבער ווער עס קוקט אין די שליימעסדיק געזעץ פון פרייהייט, און פאָרזעצן
דערין, ער איז ניט אַ פֿאַרגעסן צוהערער, אָבער אַ טוער פון די אַרבעט, דעם
מענטש וועט זיין ברוך אין זיין מעשים.
/1:26 אױב עמיצער צװישן אײַך זעט אױס, אַז ער איז אַ פֿרומער, און צימט ניט זײַן צונג,
אבער ער פארפירט זיין הארץ, די דאזיקע מאן איז נישטא.
/1:27 ריינע רעליגיע און אומפֿאַלן פֿאַר גאָט און דעם פֿאָטער איז דאָס, צו באַזוכן
יתום און אלמנות אין זייער פּײַן, און זיך צו היטן
אומבאפלעקט פון דער וועלט.
