ישעיהו
/64:1 װאָלט דו װעסט צערײַסן די הימלען, און זאָלסט אַראָפּנידערן,
אַז די בערג זאלן לויפן אַראָפּ פֿאַר דיין בייַזייַן,
/64:2 אַזױ װי דאָס צעשמעלנדיקע פֿײַער ברענט, מאַכט דאָס פֿײַער די װאַסער צו קאָכן;
צו מאַכן באקאנט דײַן נאָמען צו דײַנע פֿײַנט, כּדי די פֿעלקער זאָלן קענען
ציטערט פֿאַר דײַן פּנים!
/64:3 אַז דו האָסט געטאָן שרעקלעכע זאַכן װאָס מיר האָבן ניט געזוכט, ביסטו געקומען
אַראָפּ, די בערג זענען אַראָפּ פֿאַר דיין פּנים.
/64:4 װאָרום פֿון דעם אָנהייב פֿון דער װעלט האָבן מענטשן ניט געהערט און ניט געזען
בײַם אויער, און דאָס אױג האָט ניט געזען, גאָט, אַחוץ דיר, װאָס ער האָט
צוגעגרייט פֿאַר דעם וואָס וואַרטן אויף אים.
/64:5 װעסט טרעפֿן דעם װאָס פֿרײט און טוט גערעכטיקײט, די װאָס
געדענק דיך אין דיין וועגן: זע, דו ביסט גרימצארן; װאָרום מיר האָבן געזינדיקט:
אין יענע איז אַ ממשיך, און מיר וועלן ניצול ווערן.
/64:6 אָבער מיר זײַנען אַלע װי אַן אומרײנער זאַך, און אַלע אונדזערע גערעכטיקײטן זײַנען װי
שמוציקע שמאטעם; און מיר אַלע טאָן וועלקן ווי אַ בלאַט; און אונדזערע זינד, ווי די
ווינט, האָבן אונדז אַוועקגענומען.
/64:7 און עס איז ניטאָ קײנער װאָס רופֿט צו דײַן נאָמען, װאָס הײבט זיך אָן
דיך צו האַלטן, װאָרום דו האָסט באַהאַלטן דײַן פּנים פֿון אונדז, און האָסט
האָט אונדז פֿאַרצערט פֿון װעגן אונדזערע זינד.
/64:8 אָבער אַצונד, גאָט, ביסטו אונדזער פֿאָטער; מיר זענען די ליים, און דו אונדזער
טעפּער; און מיר זײַנען אַלע דאָס װערק פֿון דײַן האַנט.
/64:9 זאָלסט ניט צערענען זײער שװער, גאָט, און זאָלסט ניט געדענקען קײן זינד אױף אײביק;
זע, זע, מיר בעטן דיך, מיר זײַנען אַלע דײַן פֿאָלק.
/64:10 אַ מדבר זײַנען דײַנע הײליקע שטעט, אַ מדבר צִיון, אַ מדבר ירושָלַיִם
וויסטעניש.
/64:11 איז אונדזער הײליקן און אונדזער שײן הױז, װוּ אונדזערע עלטערן האָבן דיך געלויבט
פֿאַרברענט מיט פֿײַער, און אַלע אונדזערע ליבלעכע זאַכן זײַנען פֿאַרװיסט געװאָרן.
/64:12 װילסטו זיך אָפּהאַלטן פֿון דעם, גאָט? וועסטו האַלטן דיין
שלום, און צער אונדז זייער שווער?
