ישעיהו
/62:1 פֿון װעגן צִיון װעל איך ניט שװײַגן, און פֿון װעגן ירושלים
וועט ניט רוען, ביז זיין גערעכטיקייט גייט אַרויס ווי ליכטיק,
און איר ישועה װי אַ מנורה װאָס ברענט.
/62:2 און די פֿעלקער װעלן זען דײַן גערעכטיקײט, און אַלע מלכים דײַן פּראַכט.
און מע װעט דיך גערופֿן װערן מיט אַ נײַעם נאָמען װאָס דאָס מױל פֿון גאָט
וועט נאָמען.
/62:3 און װעסט זײַן אַ קרױן פֿון פּראַכט אין דער האַנט פֿון גאָט, און אַ קעניגלעכער.
דידאם אין דער האַנט פון דיין גאָט.
/62:4 װעסט מער ניט אָנגערופֿן װערן פֿאַרלאָזן; און דײַן לאַנד זאָל מער ניט
װערט גערופֿן װיסט, אָבער מע װעט דיך גערופֿן װערן חפֿזיבֿה, און דײַן לאַנד
בּעוֹלָה: וואָרעם ה\' האָט חפץ אין דיר, און דייַן לאַנד וועט חתונה האָבן.
/62:5 װאָרום װי אַ יונגערמאַן האָט חתונה מיט אַ בתולה, אַזױ װעלן דיך חתונה האָבן דײַנע זין;
אַזױ װי דער חתן פֿרײט זיך איבער דער כּלה, אַזױ װעט זיך פֿרײען דײַן גאָט
איבער דיר.
/62:6 איך האָב אױפֿגעשטעלט װעכטער אױף דײַנע מױערן, ירושלים, װאָס װעלן ניט האַלטן
זײער שלום טאָג און ניט נאַכט: איר װאָס דערמאָנט גאָט, זאָלט ניט היטן
שטילקייט,
/62:7 און זאָלסט אים ניט רוען, ביז ער װעט אױפֿשטעלן, און ביז ער מאַכט ירושָלַיִם
לויב אין דער ערד.
/62:8 גאָט האָט געשװאָרן בײַ זײַן רעכטער האַנט, און בײַם אָרעם פֿון זײַן שטאַרקײט,
פֿאַר װאָר, איך װעל מער ניט געבן דײַן תּבֿואה צו זײַן פֿאַר דײַנע פֿײַנט; און
די קינדער פֿון דעם פֿרעמדן זאָלן ניט טרינקען דײַן װײַן, פֿון װעגן װאָס דו ביסט
האָט געאַרבעט:
/62:9 אָבער די װאָס האָבן עס אײַנגעזאַמלט, װעלן עס עסן, און לױבן גאָט; און
די װאָס האָבן עס צונױפֿגעבראַכט, זאָלן עס טרינקען אין מײַנע הױפֿן
קדושה.
/62:10 גײ דורכגײן, גײ דורך די טױערן; גרייט אייך דעם וועג פון דעם פאלק; געשטאַלט
אַרויף, וואַרפן אַרויף די שאָסיי; קלייַבן אויס די שטיינער; הייבן אַרויף אַ נאָרמאַל פֿאַר
די מענטשען.
/62:11 זע, גאָט האָט אױסגערופֿן ביזן עק פֿון דער װעלט: זאָגט צו
די טאָכטער פֿון ציון, זע, דײַן ישועה קומט; זע, זײַן שכר
איז מיט אים, און זיין אַרבעט פאַר אים.
/62:12 און זײ זאָלן רופֿן דאָס הײליקן פֿאָלק, די אױסגעלײזטע פֿון גאָט
װעסט דיך גערופֿן װערן, געזוכט, אַ שטאָט ניט פֿאַרלאָזן.
