ישעיהו
/58:1 רוף אױף אַ קול, ניט שױן, הײב אױף דײַן קָול װי אַ שופֿר, און װײַז מײַן
מענטשן זײער פֿאַרברעך, און דאָס הױז פֿון יעקבֿ זײערע זינד.
/58:2 אָבער זײ זוכן מיך טאָג־טעגלעך, און זײ פֿרײען זיך צו װיסן מײַנע װעגן, װי אַ פֿאָלק װאָס
האָבן געטאָן גערעכטיקײט, און ניט פֿאַרלאָזן דעם געזעץ פֿון זײער גאָט;
פֿון מיר די געזעצן פֿון גערעכטיקײט; זיי האָבן פאַרגעניגן צו קומען צו
                                                                    גאָט.
/58:3 פֿאַר װאָס האָבן מיר געפֿאַסט, זאָגן זײ, און דו זעט ניט? פאַרוואָס האָבן
מיר האָבן געפּײַניקט אונדזער זעל, און דו װײסט ניט? זע, אין דעם טאָג
פֿון אײַער תענית געפֿעלט איר פֿאַרגעניגן, און אַלע אײַערע מי.
/58:4 זע, איר פֿאַסט פֿאַר קריגערײַען און קריגן, און צו שלאָגן מיט דער פויסט פֿון
רשעות: איר זאָלט ניט פאַסטן ווי איר טאָן הייַנט, צו מאַכן אייַער קָול
                                      הערט זיך אין דער הויך.
/58:5 איז דאָס אַזאַ אַ תענית װאָס איך האָב אױסדערװײלט? אַ טאָג פֿאַר אַ מענטש צו פּלאָגן זיין
נשמה? איז עס צו בויגן זיין קאָפּ ווי אַ טשערעפּאַכע, און צו פאַרשפּרייטן זאַק
און אַש אונטער אים? וועסטו דאס רופן א תענית און א יום טוב
                                                               צו גאָט?
/58:6 איז דאָס ניט דער תענית װאָס איך האָב אױסדערװײלט? צו פאַרלירן די באַנדס פון
רשעות , צו אנטלויפן די שווערע משאות , און ארויסצולאזן די אונטערדריקטע פריי ,
                       און אַז איר צעברעכן יעדן יאָך?
/58:7 איז ניט צו שענקען דײַן ברױט צו הונגעריק, און דו ברענגסט אַן אָרעמאַן.
װאָס זײַנען אַרױסגעװאָרפֿן אין דײַן הױז? אַז דו װעסט זען דעם נאַקעט, אַז דו
צודעק אים; און אַז דו ביסט זיך ניט באַהאַלטן פֿון דײַן פֿלײש?
/58:8 און דײַן ליכט װעט אױסברעכן װי דער פֿרי, און דײַן געזונט װעט זײַן
גיך ארויס, און דיין גערעכטיקייט וועט גיין פאר דיר; די
                             כבוד ה\' וועט זיין דיין שכר.
/58:9 דענצמאָל זאָלסטו רופֿן, און גאָט װעט ענטפֿערן; װעסט װײנען, און ער
וועט זאָגן: דאָ בין איך. אַז דו װעסט אַװעקנעמען פֿון צװישן דיר דאָס יאָך,
דאָס אַרױסגײן פֿון דעם פֿינגער, און רעדן נישטיקײט;
/58:10 און אַז דו װעסט אַרױסציִען דײַן זעל צום הונגעריקן, און װעסט זעטיקן די פּנימער.
נשמה; דענצמאָל װעט דײַן ליכט אױפֿשטײן אין פֿאַרמאַכט, און דײַן פֿינצטערניש װעט זײַן װי דער
                                                       מיטאָג טאָג:
/58:11 און {dn גאָט} װעט דיך אָנפֿירן תּמיד, און דײַן זעל װעט באַפרידיקן
טריקעניש, און פעטש דיינע ביינער, און וועסט זיין ווי א וואסער
גאָרטן, און ווי אַ קוואַל פון וואַסער, וועמענס וואסערן פעלן ניט.
/58:12 און די װאָס װעלן זײַן פֿון דיר, װעלן בױען די אַלטע װיסטענישן;דו
וועט אויפשטיין די יסודות פון פילע דורות; און דו וועסט זיין
האָט גערופֿן: דער מתקן פֿון דער בראָך, דער מײַנער פֿון שטעגן צו זיצן אין.
/58:13 אַז דו װעסט אָפּקערן דײַן פֿוס פֿון שבת, פֿון טאָן דײַן תּענוג אין דעם.
מיין הייליקער טאָג; און רוף דעם שבת אַ פאַרגעניגן, דעם הייליקן פון גאָט,
כבוד; און זאָלסט אים כּבֿוד, ניט טאָן דײַנע װעגן, און ניט געפֿינען
דיין אייגענע פאַרגעניגן, און ניט רעדן דיין אייגענע ווערטער:
/58:14 דענצמאָל זאָלסטו דיך געפֿעלן אין גאָט; און איך װעל דיך מאַכן
רײַט אױף די בָמוֹת פֿון דער ערד, און פֿיט דיך מיט דער נחלה
פֿון דײַן פֿאָטער יעקבן: װאָרום דאָס מױל פֿון גאָט האָט גערעדט.