ישעיהו
/51:1 הערט צו מיר, איר װאָס גײט נאָך גערעכטיקײט, איר װאָס זוכט דעם
ה\': קוק אויף דעם פעלז פון וואנען איר זענט אויסגעהאקט, און צום לעכער פון גרוב
פֿון וואַנען איר זענט געגראָבן.
/51:2 קוק אױף דײַן פֿאָטער אבֿרהם, און אױף שׂרהן װאָס האָט דיך געבאָרן, װאָרום איך
האָט אים גערופֿן אַלײן, און האָט אים געבענטשט, און אים געמערט.
/51:3 װאָרום גאָט טרײסט צִיון, ער װעט טרײסטן אַלע אירע װיסטענישן;
און ער וועט מאַכן איר מדבר ווי עדן, און איר מדבר ווי דער
גאָרטן פֿון גאָט; פרייד און פרייד וועט זיין געפונען אין אים,
דאנק, און דער קול פון ניגון.
/51:4 הערט צו מיר, מײַן פֿאָלק; און הערט מיר, מײַן פֿאָלק, פֿאַר אַ תּוֹרה
װעט גײן פֿון מיר, און איך װעל מאַכן מײַן משפּט רו פֿאַר אַ ליכט
פון די מענטשן.
/51:5 נאָנט איז מײַן גערעכטיקײט; מײַן ישועה איז אַרױסגעגאַנגען, און מײַנע אָרעמס
זאָל משפּטן דאָס פֿאָלק; די אינזלען וועלן וואַרטן אויף מיר, און אויף מיין אָרעם
זאָלן זײ זיך פֿאַרטרויען.
/51:6 הײב אױף אײַערע אױגן צום הימל, און קוק אױף דער ערד אונטן, װאָרום
די הימלען װעלן פֿאַרשװינדן װי רויך, און די ערד װעט פֿאַרשװעכן
ווי אַ בגד, און די וואָס וואוינען אין איר וועט שטאַרבן אַזוי.
אָבער מיין ישועה וועט זיין אויף אייביק, און מיין גערעכטיקייט וועט ניט זיין
אַבאַלישט.
/51:7 הערט צו מיר, איר װאָס קענט גערעכטיקײט, דאָס פֿאָלק אין וועמענס האַרצן
איז מיין געזעץ; זאָלסט ניט מורא האָבן פֿאַר די חרפה פֿון מענטשן, און זאָלסט ניט מורא האָבן
זײערע שװעלן.
/51:8 װאָרום װי אַ קלײד װעט די מאָל זײ אױפֿעסן, און דער װאָרעם װעט עסן
זיי ווי וואָל, אָבער מיין גערעכטיקייט וועט זיין אויף אייביק, און מיין ישועה
פון דור צו דור.
/51:9 דערװעק זיך, דערװעק, מאַכט שטאַרק, דו אָרעם פֿון גאָט; וואך, ווי אין די
אלטע טעג, אין די דורות פון אַלט. ביסטו ניט דער װאָס האָט געשניטן
רחבֿ, און פֿאַרוווּנדעט דעם שלאנג?
/51:10 ביסטו ניט דער װאָס האָט אױסגעטריקנט דעם ים, דאָס װאַסער פֿון דעם גרױסן תּפֿילה;
װאָס האָט געמאַכט די טיפֿענישן פֿון ים פֿאַר אַ װעג פֿאַר די אױסגעלײזטע אַריבערצוגײן
אַריבער?
/51:11 דרום װעלן זיך אומקערן די אױסגעלייזטע פֿון גאָט, און קומען מיט געזאַנג
צו ציון; און אייביק פרייד וועט זיין אויף זייער קאָפּ: זיי וועלן
באַקומען פרייד און פרייד; און צער און טרויער וועלן אַנטלױפן.
/51:12 איך בין דער װאָס טרייסט אײַך, װער ביסטו, װאָס דו זאָלסט
האָט מורא פֿאַר אַ מענטש וואָס וועט שטאַרבן, און פֿאַר דעם מענטשנקינד וואָס וועט זיין
געמאכט ווי גראָז;
/51:13 און פֿאַרגעסן יהוה דײַן מאַכן, װאָס האָט אױסגעשטרעקט דעם
הימל, און געלייגט די יסודות פון דער ערד; און האסט מורא געהאט
תּמיד יעדן טאָג פֿון װעגן דעם גרימצאָרן פֿון דעם דריקער, אַזױ װי ער
געווען גרייט צו צעשטערן? און װוּ איז דער גרימצאָרן פֿון דעם דריקער?
/51:14 דער געפֿאַנגענער גײט אײַלט אים, ער זאָל אָפּגעלאָזן װערן, און ער זאָל
ניט שטאַרבן אין דער גרוב, און ניט זײַן ברױט זאָל פֿאַרלאָזן.
/51:15 אָבער איך בין יהוה דײַן גאָט, װאָס האָט צעטײלט דעם ים, װאָס זײערע כוואַליעס האָבן גערומען;
גאָט פֿון צבֿאות איז זײַן נאָמען.
/51:16 און איך האָב אַרײַנגעלייגט מײַנע װערטער אין דײַן מױל, און איך האָב דיך באַדעקן אין דעם
שאָטן פֿון מײַן האַנט, כּדי איך זאָל פֿלאַנצן די הימלען, און לײגן
די יסודות פֿון דער ערד, און זאָלסט זאָגן צו ציון: דו ביסט מײַן פֿאָלק.
/51:17 דערװעק זיך, דערװעק, שטײ אױף, ירושלים, װאָס האָט געטרונקען פֿון דער האַנט פֿון דעם
גאָט דער כּוֹס פֿון זײַן גרימצאָרן; האָסט געטרונקען די שעפּן פֿון דעם בעכער
ציטערנדיק , און האט זיי ארויסגעווארפן .
/51:18 עס איז נישטאָ קײנער װאָס װעט איר פירן צװישן אַלע זין װאָס זי האָט געבראַכט
אַרויס; און עס איז נישטאָ קיינעם וואָס נעמט זי ביי דער האַנט פון אַלע זין
װאָס זי האָט אױפֿגעבראַכט.
/51:19 די דאָזיקע צװײ זאַכן זײַנען געקומען צו דיר; װע ר װע ט זי ך נעבעכ ן פא ר דיר ?
וויסט, און צעשטערונג, און דער הונגער, און די שווערד: דורך וועמען
זאָל איך דיך טרייסטן?
/51:20 דײַנע זין זײַנען פֿאַרשװעכט, זײ ליגן אין קאָפּ פֿון אַלע גאַסן, װי אַ
ווילד אָקס אין אַ נעץ: זיי זענען פול מיט דעם גרימצארן פון די האר, די שטראָף פון
דײַן גאָט.
/51:21 דרום הערט אַצונד דאָס, דו מיאוסער און שיכּור, אָבער ניט פֿון װײַן;
/51:22 אַזױ האָט געזאָגט דײַן יהוה יהוה, און דײַן גאָט װאָס טרייסט זײַן זעל.
מענטשן, זע, איך האָב גענומען פֿון דײַן האַנט דאָס בעכער פֿון ציטערניש,
אַפֿילו די שעפּן פֿון דעם בעכער פֿון מײַן גרימצאָרן; זאָלסט עס מער ניט טרינקען;
/51:23 אָבער איך װעל עס געבן אין דער האַנט פֿון די װאָס פּײַניקן; וואָס האָבן
האָט געזאָגט צו דײַן זעל: בויג זיך, מיר זאָלן אַריבערגײן, און דו האָסט געלעגן דײַן
לײַב װי די ערד, און װי די גאַס, צו די װאָס זײַנען אַריבערגעגאַנגען.
