ישעיהו
/50:1 אַזױ האָט געזאָגט גאָט: װוּ איז דער גט פֿון דײַן מוטערס גט?
װעמען איך האָב אַװעקגעלײגט? אָדער װער פֿון מײַנע קרעדיטאָרס איז דאָס װאָס איך האָב פֿאַרקױפֿט
דו? זע, פֿאַר אײַערע זינד האָט איר זיך פֿאַרקױפֿט, און פֿאַר אײַערע
              עבירות איז דיין מאמע אוועקגעשטעלט.
/50:2 פֿאַר װאָס, װען איך בין געקומען, איז ניטאָ קײן מאַן? ווען איך האב גערופן, איז קיינער נישט געווען
צו ענטפֿערן? איז מײַן האַנט גאָר פֿאַרקירצט, אַז זי קען נישט אױסלײזן? אדער האב איך
קיין מאַכט צו באַפרייַען? זע, פֿון מײַן שטראף איך פֿאַרטריקנט דעם ים, איך מאַכן דעם
טייכן אַ מדבר: זייער פיש שטינקען, ווייַל עס איז קיין וואַסער, און
                                      שטאַרבן פֿאַר דאָרשט.
/50:3 איך באַקלײד די הימלען מיט שװאַרצקײט, און איך מאַכן זײערע זאַק
                                                        קאַווערינג.
/50:4 גאָט דער האַר האָט מיר געגעבן די צונג פֿון די געלערנטע, כּדי איך זאָל װיסן
ווי אַזוי צו רעדן אַ וואָרט אין צייט צו דער מיד: ער וועקט מאָרגן
אין דער מאָרגן, ער וועקט מיין אויער צו הערן ווי די געלערנט.
/50:5 גאָט דער האַר האָט געעפֿנט מײַן אױער, און איך בין ניט געװען װידערשפּעניקער און ניט
                             האָט זיך אָפּגעקערט צוריק.
/50:6 איך האָב געגעבן מײַן רוקן צו די שלאָגערס, און מײַנע באַקן צו די אױסגעריסן
די האָר: איך האָב ניט באַהאַלטן מיין פּנים פון בושה און שפּייַען.
/50:7 װאָרום גאָט דער האַר װעט מיר העלפֿן; דעריבער וועל איך זיך ניט שעמען;
דרום האָב איך געמאַכט מײַן פּנים װי אַ פֿעלד, און איך װײס אַז איך װעל ניט
                                                           שעמען זיך.
/50:8 נאָנט איז ער װאָס באַרעכטיקט מיך; ווער וועט זיך קריגן מיט מיר? לאָמיר שטיין
צוזאַמען: ווער איז מיין קעגנער? זאָל ער גענענען צו מיר.
/50:9 זע, גאָט דער האַר װעט מיר העלפֿן; ווער איז דער וואס זאל מיך פארמשפטן? לא,
זײ װעלן אַלע װערן װי אַ בגד; די מאָל זאָל זיי עסן.
/50:10 װער איז צװישן אײַך װאָס האָט מורא פֿאַר גאָט, װאָס צוהערט צו זײַן קָול
קנעכט, װאָס גײט אין פֿינצטערניש, און האָט ניט קײן ליכט? לאז אים זיך צוטרוי
דער נאָמען פֿון יהוה, און שטעל זיך אױף זײַן גאָט.
/50:11 זע, אַלע איר װאָס צינדן אַ פֿײַער, װאָס אַרומרינגלט אײַך מיט
פֿונקען: גײ אין ליכט פֿון דײַן פֿײַער, און אין די פֿונקען װאָס איר האָט
אנגעצונדן. דאָס זאָלט איר האָבן פֿון מײַן האַנט; איר זאָלט זיך ליגן אין טרויער.