ישעיהו
/49:1 הערט צו מיר, אינדזלען; און הערט, איר פֿאָלק, פֿון דער װײַטן; דער האר
האָט מיך גערופֿן פֿון טראכט; פון די געדערעם פון מיין מוטער האט ער געמאכט
דערמאָנען פון מיין נאָמען.
/49:2 און ער האָט געמאַכט מײַן מױל װי אַ שאַרפֿע שװערד; אין שאָטן פֿון זײַן האַנט
האָט ער מיך באַהאַלטן, און מיר האָט געמאַכט אַ געפּרעגלט שטיל; אין זײַן פֿײַער האָט ער באַהאַלטן
מיר;
/49:3 און ער האָט צו מיר געזאָגט: דו ביסט מײַן קנעכט, ישׂראל, װאָס איך װעל זײַן אין אים.
געלויבט.
/49:4 האָב איך געזאָגט: אומזיסט האָב איך זיך געאַרבעט, מײַן כּוח האָב איך פֿאַרבראַכט
גאָרניט און אומזיסט; אָבער פֿאַרװאָס איז מײַן משפּט מיט גאָט און מײַן משפּט
אַרבעט מיט מיין גאָט.
/49:5 און אַצונד, זאָגט גאָט װאָס האָט מיך געשאַפֿן פֿון לײַב צו זײַן זײַן קנעכט;
צו ברענגען יעקבן צו אים, כאָטש ישׂראל זאָל ניט אײַנגעזאַמלט װערן, װעל איך דאָך
זייט פּראַכט אין די אויגן פון גאָט, און מיין גאָט וועט זיין מיין שטאַרקייט.
/49:6 האָט ער געזאָגט: אַ ליכטיק זאַך איז דאָס װאָס דו זאָלסט זײַן מײַן קנעכט צו זײַן
אויפשטיין די שבטים פון יעקב, און צו צוריקקריגן די שומר ישראל: איך
וועט דיך אויך געבן פאר א ליכט פאר די גוים, כדי דו זאלסט זיין מיין
ישועה ביזן עק פון דער ערד.
/49:7 אַזױ האָט געזאָגט צו אים גאָט דער אױסלײזער פֿון ישׂראל, און זײַן הײליקער.
װעמען דער מענטש פֿאַראַכט, צו דעם װאָס דאָס פֿאָלק האָט פֿאַרעמט, פֿאַר אַ קנעכט פֿון אים
שרים, מלכים וועלן זען און אויפשטיין, פירשטן וועלן זיך בוקן, ווייַל
פֿון גאָט דער געטרײַער, און דעם הייליקן פֿון ישׂראל, און ער זאָל
קלייַבן דיר.
/49:8 אַזױ האָט געזאָגט גאָט: אין אַ פּאַסיקער צײַט האָב איך דיך געהערט, און אין אַ
טאָג פון ישועה האָב איך דיר געהאָלפֿן, און איך וועל דיך היטן און געבן
דיך פאַר אַ בונד פון די מענטשן, צו פעסטשטעלן די ערד, צו מאַכן
ירשענען די וויסטע ירושה;
/49:9 און זאָלסט זאָגן צו די געפאַנגענע: גײ אַרױס; צו די וואָס זענען אין
פינצטערניש, באַווייז זיך. זײ װעלן פֿיטערן אױף די װעגן און זײערע
אין אַלע בָּמוֹת זאָל זײַן פֿיטערונגען.
/49:10 זײ װעלן ניט הונגערן און ניט דאָרשט; און די היץ און די זון זאָל ניט שלאָגן
זיי: וואָרעם דער, וואָס האָט רחמנות אויף זיי, וועט זיי פירן דורך די
קוואלן וואסער זאל ער זיי פירן.
/49:11 און איך װעל מאַכן אַלע מײַנע בערג פֿאַר אַ װעג, און מײַנע װעגן װעלן זײַן
דערהויבן.
/49:12 זע, די װעלן קומען פֿון װײַטן, און זע, די פֿון צפֿון און פֿון צפֿון
פון מערב; און די פֿון לאַנד סינים.
/49:13 זינגט, הימלען; און פריי זיך, אָ ערד; אוּן הָאט גִיוֶוען אִין זִיגַאנְגֶע, אָ
בערג, װאָרום גאָט האָט געטרייסט זײַן פֿאָלק, און װעט זיך דערבאַרימען
אויף זיינע ליידיגע.
/49:14 האָט צִיון געזאָגט: גאָט האָט מיך פֿאַרלאָזן, און מײַן האַר האָט מיך פֿאַרגעסן.
/49:15 קען אַ פֿרױ פֿאַרגעסן איר זויגן, װאָס זי זאָל ניט האָבן?
רחמנות אויף דעם זון פון איר טראכט? יאָ, זיי קענען פאַרגעסן, אָבער איך וועל ניט
פֿאַרגעסן דיר.
/49:16 זע, איך האָב דיך געקריצט אױף די הענט פֿון מײַנע הענט; דײַנע װענט זײַנען
שטענדיק פֿאַר מיר.
/49:17 אײַלן װעלן דײַנע קינדער; דײַנע צעשטערטער און די װאָס האָבן דיך געמאַכט
װיסטעניש װעט אַרױסגײן פֿון דיר.
/49:18 הײב אױף דײַנע אױגן רונד אַרום, ערשט די דאָזיקע אַלע קלײַבן זיך אָן
צוזאַמען, און קומען צו דיר. אַזוי ווי איך לעב, זאָגט גאָט, זאָלסטו זיכער
אָנטאָן דיך מיט זיי אַלע, ווי מיט אַ צירונג, און בינדן זיי אויף דיר,
װי א כלה טוט.
/49:19 פֿון דײַן װיסטעניש און דײַנע װיסטע ערטער, און דאָס לאַנד פֿון דײַן פֿאַרניכטונג,
אפילו איצט וועט זיין צו שמאָל פון די באוווינער, און די וואָס
דיך איינשלינגען וועט זיין ווייט.
/49:20 די קינדער װאָס דו װעסט האָבן, נאָכדעם װי דו האָסט פֿאַרלוירן דעם אַנדערן,
וועט ווידער זאָגן אין דיין אויערן: דער אָרט איז צו ענג פֿאַר מיר: געבן
שטעלן צו מיר אַז איך זאל וווינען.
/49:21 דענצמאָל זאָלסטו זאָגן אין דײַן האַרצן: װער האָט מיר געבאָרן די דאָזיקע, זעענדיק איך
האָבן פאַרלאָרן מיין קינדער, און בין וויסט, אַ געפאַנגענער, און רימוווינג צו און
פראָ? און װער האָט די דאָזיקע אױפֿגעבראַכט? זע, איך בין געבליבן אַלײן; די,
וואו זענען זיי געווען?
/49:22 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער האַר: זע, איך הײב אױף מײַן האַנט צו דעם
גוים, און שטעלן מיין פאַנגט צו די מענטשן, און זיי וועלן ברענגען דיין
זין אין זײערע אָרעמס, און דײַנע טעכטער װעלן געטראָגן װערן אױף זײערע
פּלייצעס.
/49:23 און מלכים װעלן דײַן זאָמען, און זײערע מלכים װעלן דײַן זאָמען.
מוטערס: זיי וועלן זיך בוקן צו דיר מיט זייער פּנים צו דער ערד,
און לעקן די שטויב פון דיין פֿיס; און דו וועסט וויסן אַז איך בין דער
גאָט, װאָרום זײ װעלן זיך ניט שעמען װאָס װאַרטן אױף מיר.
/49:24 זאָל אַ רױב אַרױפֿגענומען װערן פֿון די גבורים, אָדער פֿון די געפֿאַנגענע
איבערגעגעבן?
/49:25 אָבער אַזױ האָט געזאָגט גאָט: אױך די געפֿאַנגענע פֿון די גיבורים װעלן געכאַפּט װערן
אַװעק, און דער רױב פֿון די געצײלטע װעט מציל זײַן, װאָרום איך װעל
קריגט זיך מיט דעם וואָס קריגט זיך מיט דיר, און איך וועל ראַטעווען דיין
קינדער.
/49:26 און איך װעל פֿיטערן די דריקן מיט זײער לײַב; און זיי
זײ װעלן שיכור װערן פון זײער אײגענעם בלוט, װי מיט זיסן װײן, און אלע פלײש
װעל װיסן אַז איך יהוה בין דײַן גואל און דײַן אױסלײזער, דער שטאַרקער
איינער פון יעקב.
