ישעיהו
/47:1 קום אַראָפּ, און זעצט זיך אין שטױב, איר יונגע טאָכטער פֿון בבֿל, זיצט אױף דעם
ערד: ניטא קײן טראָן, טאָכטער פֿון די כַּשׂדים, װאָרום דו זאָלסט
מע ן זא ל מע ר ניש ט רופ ן צאר ט או ן יידל .
/47:2 נעם די מילשטײנער, און מאָל מאָלצײַט;
פוס, אַנטדעקן דעם דיך, פאָרן איבער די טייכן.
/47:3 דײַן שאַנד װעט אַנטפּלעקט װערן, יאָ, דײַן שאַנד װעט געזען װערן;איך װעל
נעמען נקמה, און איך וועל דיך ניט טרעפן ווי אַ מענטש.
/47:4 אונדזער אױסלײזער, יהוה פֿון צבֿאות איז זײַן נאָמען, דער הײליקער פֿון
ישראל.
/47:5 זיץ שטיל, און גײ דיך אין פֿינצטערניש, טאָכטער פֿון דעם
כַּשׂדים: װאָרום מע זאָל דיך ניט גערופֿן װערן, די דאַמע פֿון די מלוכות.
/47:6 איך בין צער געװען אױף מײַן פֿאָלק, איך האָב פֿאַראומרײניקט מײַן נחלה און געגעבן
זײ אין דײַן האַנט: דו האָסט זײ ניט געטאָן קײן רחמנות; אויף די אלטע
האסט זייער שווער געלייגט דיין יאך.
/47:7 און דו האָסט געזאָגט: אַ דאַמע װעל איך זײַן אױף אײביק, און דו האָסט ניט געלײגט.
דאָס איז דײַן האַרצן, און האָט ניט געדענקט דעם סוף דערפֿון.
/47:8 דרום הערט אַצונד דאָס, דו פֿאַרגעניגן, װאָס זיצט
אומזיסט, וואָס זאָגט אין דײַן האַרצן: איך בין, און קיינער חוץ מיר; איך
זאָל ניט זיצן װי אַן אַלמנה, און איך װעל ניט װיסן דעם פֿאַרלוסט פֿון קינדער.
/47:9 אָבער די דאָזיקע צװײ זאַכן װעלן דיר קומען אין אַ מאָמענט אין אײן טאָג, די פֿאַרלוסט
פון קינדער און אלמנות: זיי וועלן קומען אויף דיר אין זייער
שלימות פאַר די פֿיל פון דיין כישוף, און פֿאַר די גרויס
שפע פון דיינע כישוף.
/47:10 װאָרום אויף דײַן רשעות האָסטו זיך פֿאַרזיכערט;האָסט געזאָגט: קײנער זעט מיך ניט.
דײַן חכמה און דײַן װיסן, זי האָט דיך פֿאַרדרײט; און דו האָסט געזאָגט
אין דײַן האַרצן בין איך, און גאָרניט אַחוץ מיר.
/47:11 דרום װעט קומען אױף דיר בײז; זאָלסט ניט װיסן פֿון װאַנען עס איז
שטײט אױף, און אומגליק װעט פֿאַלן אױף דיר; דו זאלסט נישט קענען שטעלן
און אַ װיסטעניש װעט קומען אױף דיר פּלוצים, װאָס דו זאָלסט
ניט וויסן.
/47:12 שטײ אַצונד מיט דײַנע כּישוף, און מיט דײַן המון
כישוף, וואָס דו האָסט זיך געאַרבעט פֿון דײַן יוגנט; אויב אזוי זייט דו
וועסטו קענען נוץ, אויב אזוי וועסטו זיגן.
/47:13 דו ביסט מיד פֿון דער פֿיל פֿון דײַנע עצות. זאל איצט די
אסטראלאגן , ד י שטערן־צוקוקער , ד י מאנאטלעכ ע פראגנאסטיקאטער , שטעל ן זי ך אויפ ן או ן
ראטעװעט דיך פון די דאזיקע זאכן, װאם װעלן קומען אויף דיר.
/47:14 זע, זײ װעלן זײַן װי שטערלעך; דאָס פֿײַער זאָל זײ פֿאַרברענען; זיי וועלן
ניט מציל זיין פון דער מאַכט פון די פלאַם: עס וועט ניט זיין אַ
קוילן זיך צו וואַרעמען, און קיין פייער צו זיצן פאַר אים.
/47:15 אַזױ װעלן זײ זײַן פֿאַר דיר װאָס דו האָסט זיך מיט זײ געאַרבעט, דײַן
סוחרים, פֿון דײַן יוגנט; זײ װעלן אַרומוואַנדערן איטלעכער צו זײַן קוואַרטאַל;
קיינער וועט דיך נישט ישע.
