ישעיהו
/46:1 בעל האָט זיך געבויגן, נבֿו האָט זיך געבוקט, זײערע אָפּגעטער זײַנען געװען אױף די בהמות, און
אויף די בהמות: אײַערע װאָגן זײַנען געװען שװער אָנגעלאָדן; זיי זענען אַ מאַסע צו
די מידע חיה.
/46:2 זײ בוקן זיך, זײ בויגן זיך צוזאַמען; זיי קען נישט באַפרייַען די מאַסע,
נאָר זײ זײַנען אַרײַן אין געפֿאַנגענשאַפֿט.
/46:3 הערט צו מיר, הױז פֿון יעקבֿ, און דאָס גאַנצע איבערבלײַב פֿון דעם הױז פֿון גאָט.
ישׂראל, װאָס װערט געטראָגן פֿון מיר פֿון בױך, װאָס װערט געטראָגן פֿון דעם
בויך:
/46:4 און ביז אײַער עלטער בין איך דער; און אַפילו צו שערן האָר וועל איך טראָגן
איר: איך האָב געמאַכט, און איך וועל טראָגן; אַפֿילו איך װעל טראָגן, און װעל מציל זײַן
איר.
/46:5 צו װעמען װילט איר מיך געגלײַכן, און מיך גלײכן, און מיך פֿאַרגלײַכן, כּדי מיר זאָלן
זיי אזויווי?
/46:6 זײ גײען אױס גאָלד פֿון טאַש, און װעגן זילבער אױף דער וואָג, און
דינגען אַ גאָלדשמיד; און ער מאַכט עס פֿאַר אַ גאָט: זיי פאַלן אַראָפּ, יאָ, זיי
דינען.
/46:7 זײ טראָגן אים אױף דער אַקסל, מע טראָגן אים, און שטעלן אים אױף זײַן האַנט
אָרט, און ער שטייט; פֿון זײַן אָרט זאָל ער ניט אַװעקגײן: יאָ, אײנער
װעט צו אים שרײען, אָבער קען ער ניט ענטפֿערן, און אים ניט מציל זײַן פֿון זײַנע
צרה.
/46:8 געדענקט דאָס, און װײַזט אײַך אָן מענטשן;
עבירות .
/46:9 געדענק די אַמאָליקע זאַכן, װאָרום איך בין גאָט, און ניטאָ קײן אַנדערער;
איך בין גאָט, און עס איז קיין ווי מיר,
/46:10 דערצײלט דעם סוף פֿון אָנהײב, און פֿון אַלטע צײַטן די זאַכן
וואָס זענען נאָך ניט געשען, אַזוי צו זאָגן: מיין עצה וועט שטיין, און איך וועל טאָן אַלץ
מיין הנאה:
/46:11 און רופֿט אָן אַ רױטפֿױגל פֿון מזרח, דער מאַן װאָס טוט מײַן עצה.
פֿון אַ װײַטן לאַנד: יאָ, איך האָב גערעדט, אױך װעל איך עס מאַכן;
איך האָב עס געטראַכט, איך וועל עס אויך טאָן.
/46:12 הערט צו מיר, איר האַרציקע, װאָס זײַט װײַט פֿון גערעכטיקײט;
/46:13 איך גענענט מײַן גערעכטיקײט; עס וועט ניט זיין ווייט, און מיין ישועה
און איך וועל שטעלן ישועה אין ציון פֿאַר מיין כבוד ישראל.
