ישעיהו
/44:1 אָבער אַצונד הערט, מײַן קנעכט יעקב; און ישׂראל װאָס איך האָב אױסדערװײלט:
/44:2 אַזױ האָט געזאָגט גאָט װאָס האָט דיך געמאַכט און דיך געשאַפֿן פֿון לײַב, װאָס
וועט דיר העלפן; זאָלסט ניט מורא האָבן, יעקבֿ, מײַן קנעכט; און דו, ישורון, וועמען איך
האָבן אויסדערוויילט.
/44:3 װאָרום איך װעל גיסן װאַסער אױף דעם דאָרשטיקן, און מבול אױף דעם טריקעניש
ערד: איך װעל אױסגיסן מײַן גײַסט אױף דײַן זאָמען, און מײַן ברכה אױף דײַן
זאמען:
/44:4 און װי צװישן גראָז װעלן זײ אַרױפֿגרײַען, װי װעלדער בײַם װאַסער
קאָרסאַז.
/44:5 מע װעט זאָגן: איך בין צו גאָט; און אַן אַנדערער זאָל זיך רופֿן בײַם
נאָמען פון יעקב; און אַן אַנדערער זאָל אונטערשרייבן מיט זײַן האַנט צו גאָט,
און זיך נאָמען נאָמען מיט דעם נאָמען פון ישראל.
/44:6 אַזױ האָט געזאָגט גאָט דער מלך פֿון ישׂראל, און זײַן אױסלײזער דער גאָט פֿון ישׂראל
מחנות; איך בין דער ערשטער, און איך בין דער לעצטער; און אַחוץ מיר איז ניטאָ קיין גאָט.
/44:7 און װער, אַזױ װי איך, װעל רופֿן, און װעל עס דערצײלן, און עס אײַנשטעלן
מיר, זינט איך באשטימט די אלטע מענטשן? און די זאכן וואָס זענען
קומען און װעלן קומען, זאָלן זײ זײ דערצײלן.
/44:8 זאָלסט ניט מוֹרא האָבן, און ניט מוֹרא האָבן, האָב איך דיר ניט דערצײלט פֿון יענער צײַט, און
האָבן עס דערקלערט? איר זענט אפילו מיינע עדות. איז פאראן א גאט ביי מיר?
יאָ, עס איז קיין גאָט; איך ווייס נישט קיין .
/44:9 די װאָס מאַכן אַ געשניצטע בילד זײַנען אַלע נישטיקײט; און זייער
דילעקטאַבאַל זאכן וועט ניט נוץ; און זײ זײַנען זײערע אײגענע עדות;
זיי זען ניט, און ניט וויסן; כּדי זיי זאָלן זיך שעמען.
/44:10 װאָס האָט געשאַפֿן אַ גאָט, אָדער געגאָסן אַ געשניצט געבילד װאָס פֿאַר אַ נײַעם
גאָרנישט?
/44:11 זע, אַלע זײַנע חבֿרים װעלן זיך שעמען, און די אַרבעטער זײַנען פֿון
מענער: זאָלן זײ אַלע פֿאַרזאַמלט װערן, זאָלן זײ אױפֿשטײן; נאָך זיי
וועלן מורא האָבן, און זיי וועלן זיך שעמען צוזאַמען.
/44:12 דער שמידן מיט דער צאַנג אַרבעט בײדע אין די קוילן, און מאַכט עס
מיט האַמערס, און מע אַרבעט עס מיט דער שטאַרקייט פֿון זײַנע אָרעמס: יאָ, ער איז
הונגעריק, און זײַן כּוח לאָזט זיך;
/44:13 דער סטאָליער שטרעקט אױס זײַן הערש; ער מאַרקעט עס אויס מיט אַ שורה; ער
שטעל ט זי ך ארוי ס מי ט עראפלאנען , או ן ע ר הא ט אי ם פארקויפ ט מי ט דע ר קאמפאס
מאכט עס לויט דער געשטאַלט פון אַ מענטש, לויט די שיינקייט פון אַ מענטש;
כּדי עס זאָל בלײַבן אין שטוב.
/44:14 ער הערט אים צעדערן, און נעמט דעם ציפּרעסס און דעם דעמב װאָס ער
שטארקט זיך צווישן די ביימער פון וואלד: ער פלאנצט אן
אַש, און דער רעגן שפּייזט אים.
/44:15 און עס זאָל זײַן פֿאַר אַ מענטש צו ברענען, װאָרום ער װעט נעמען דערפֿון און װאַרעמען
זיך; יאָ, ער צינדט עס אָן, און באַקט ברױט; יאָ, ער מאַכט אַ גאָט,
און בוקט עס; ער מאכט עס פאר א געצל, און פאלט אראפ
דערצו.
/44:16 אַ טייל פֿון איר פֿאַרברענט ער אין פֿײַער; מיט אַ טייל דערפון עסט ער פלייש;
ער ברײט בראָטן, און װערט זאַט, יאָ, ער װאַרעמט זיך, און זאָגט:
אַהאַ, איך בין וואַרעם, איך האב געזען די פייַער:
/44:17 און זײַן איבערבלײַב האָט ער געמאַכט פֿאַר אַ גאָט, זײַן געשניצטע בילד;
פאלט אַראָפּ צו אים, און בוקט עס, און מתפלל צו אים, און
זאָגט: מציל מיך; װאָרום דו ביסט מײַן גאָט.
/44:18 זײ האָבן ניט געװוּסט און ניט פֿאַרשטאַנען, װאָרום ער האָט פֿאַרמאַכט זײערע אױגן
זיי קענען נישט זען; און זײערע הערצער, אַז זײ קענען ניט פֿאַרשטײן.
/44:19 און קײנער האָט ניט באַטראַכט אין זײַן האַרצן, און עס איז ניטא קײן װיסן און ניט
פֿאַרשטייט זיך צו זאָגן: אַ טייל פֿון אים האָב איך פֿאַרברענט אין פֿײַער; יאָ, אויך איך
האָבן געבאַקן ברױט אױף אירע קוילן; איך האָב געבראָטן פֿלײש, און געגעסן
און זאָל איך מאַכן איר איבערבלײַב פֿאַר אַ אומװערדיקײט? זאָל איך פאַלן
אַראָפּ צו דער לאַגער פון אַ בוים?
/44:20 ער פֿיטערט מיט אַש, אַ פֿאַרנאַרער האַרץ האָט אים אָפּגעקערט, אַז ער
קען נישט מציל זײַן זײַן זעל, און נישט זאָגן: איז נישטאָ קיין שקר אין מײַן רעכטער האַנט?
/44:21 געדענק די דאָזיקע, יעקב און ישׂראל; װאָרום דו ביסט מײַן קנעכט: איך האָב
דיך געשאַפֿן; דו ביסט מײַן קנעכט: ישׂראל, זאָלסט ניט פֿאַרגעסן װערן
פון מיר.
/44:22 איך האָב אױסגעמעקט, װי אַ געדיכטן װאָלקן, דײַנע פֿאַרברעכן, און װי אַ
וואָלקן, דיין זינד: קער זיך צו מיר; װאָרום איך האָב דיך אױסגעלײזט.
/44:23 זינגט, איר הימלען; װאָרום גאָט האָט עס געטאָן: שרײַ, איר אונטערשטע חלקים
די ערד: ברײט זיך אױס אין געזאַנג, איר בערג, װאַלד, און אַלע
בוים אין אים: וואָרעם גאָט האָט אויסגעלייזט יעקבן, און זיך געלויבט אין אים
ישראל.
/44:24 אַזױ האָט געזאָגט גאָט, דײַן אױסלײזער, און דער װאָס האָט דיך געשאַפֿן פֿון דעם.
טראכט, איך בין יהוה וואָס מאכט אַלץ; וואָס שטרעקט אַרויס די
הימל אַליין; וואָס פֿאַרשפּרייט זיך די ערד אַליין;
/44:25 װאָס פֿאַרצערט די צײכענונגען פֿון די ליגנער, און מאַכט װידערשפּעניקע; אַז
קערט חכמים צוריק, און מאַכן זייער וויסן נאַריש;
/44:26 װאָס באַפֿעסטיקט דאָס װאָרט פֿון זײַן קנעכט, און טוט דעם עצה פֿון זײַן קנעכט
זיינע שליחים; װאָס זאָגט צו ירושָלַיִם: דוּ װעסט באַװױנט װערן; און צו
די שטעט פֿון יהודה, איר זאָלט געבױט װערן, און איך װעל אױפֿשטעלן די פֿאַרפֿאַלענע
ערטער פון דעם:
/44:27 װאָס זאָגט צום תּיבֿה: זײט טרוקן, און איך װעל פֿאַרטריקן דײַנע טײַכן.
/44:28 װאָס האָט געזאָגט פֿון כורש: ער איז מײַן פּאַסטעך, און ער װעט טאָן אַלע מײַנע
פאַרגעניגן: אַפֿילו אַזוי צו זאָגן צו ירושלים: דו וועסט געבויט ווערן; און צו די
הֵיכָל, דייַן יסוד וועט געלייגט ווערן.
