ישעיהו
/33:1 װײ דיר, װאָס רױבט, און ביסט ניט אױסרובֿ געװען; און דעאַלעסט
אוּן זיי האָבּן מיט דיר נישט פאַרֶרעֶד! ווען דו
זאָלסט אױפֿהערן צו בערן, װעסט אױסרובֿ װערן; און ווען דו וועסט מאכן א
סוף צו האנדלען פארברעך, זײ װעלן האנדלען מיט דיר.
/33:2 גאָט, זײַט אונדז גערן; מיר האָבן געווארט אויף דיר: זייט זייער אָרעם
יעדער מאָרגן אונדזער ישועה אויך אין דער צייט פון צרה.
/33:3 פֿון דעם רעש פֿון דעם מהומה איז דאָס פֿאָלק אַנטלאָפֿן; בײ ם הײב ן זיך
די פעלקער זענען צעוואָרפן געוואָרן.
/33:4 און אײַער בױב װעט אײַנגעזאַמלט װערן אַזױ װי די אײַנזאַמלונג פֿון שפּײַז;
אַזױ װי דאָס לױפֿן פֿון הײשעריק זאָל ער אױף זײ לױפֿן.
/33:5 דערהויבן איז גאָט; װאָרום ער איז געזעסן אין דער הײך: ער האָט אָנגעפֿילט ציון
משפט און גערעכטיקייט.
/33:6 און חכמה און קענשאַפֿט װעט זײַן די פעסטקײט פֿון דײַנע צײַטן, און
שטאַרקייט פון ישועה: די מורא פון גאָט איז זיין אוצר.
/33:7 זע, זײערע העלדישע שרײַען אין דרױסן: שלום־שלוחים
וועט ביטער וויינען.
/33:8 די װעגן זײַנען פֿאַרװיסט, דער װײַטער הערט, ער האָט צעבראָכן דעם װעג.
בונד, ער האָט פֿאַראַכט די שטעט, ער האָט נישט געקוקט אויף קיין מענטש.
/33:9 די ערד טרויערט און פֿאַרשװעבט, לבֿנון איז פֿאַרשעמט און פֿאַרהאַקן;
שרון איז ווי אַ מדבר; און בשן און כרמל האָבן זיך אָפּגעטרייסלט
פירות.
/33:10 אַצונד װעל איך אױפֿשטײן, זאָגט גאָט; איצט וועל איך דערהויבן ווערן; איצט װעל איך אױפֿהײבן
אַרויף זיך.
/33:11 שפּײַז װעט איר טראָגן, שטערלעך זאָלט איר ברענגען;אײַער אָטעם װי
פֿײַער, װעט דיך פֿאַרצערן.
/33:12 און דאָס פֿאָלק װעט זײַן װי די ברענען פֿון קאַלך, װי פֿאַרשניטן דערנער
זיי ווערן פארברענט אין פייער.
/33:13 הערט, איר װײַט, װאָס איך האָב געטאָן; און איר וואָס זענען נאָענט,
דערקענען מיין מאַכט.
/33:14 די זינדיקע אין צִיון האָבן מורא; שרעק האט איבערראשט די
חונפים. ווער צווישן אונדז וועט וואוינען מיט דעם פארצערן פייער? ווער צווישן
זאָלן אונדז זיצן מיט אײביקע ברענען?
/33:15 דער װאָס גײט מיט גערעכטיקײט, און רעדט רעכט; דער װאָס פֿאַראַכט
דער געווינס פֿון דריקונגען, וואָס שאָקלט זײַנע הענט פֿון האַלטן שוחד,
װאָס פֿאַרשטערט זײַנע אױערן פֿון צו הערן בלוט, און פֿאַרמאַכט זײַנע אױגן פֿון
זען בייז;
/33:16 אין דער הײך װעט ער װױנען, זײַן אָרט פֿון באַשיצונג זאָל זײַן די כּלים פֿון
שטיין: ברויט וועט זיין געגעבן אים; זיינע וואסער וועלן זיכער זיין.
/33:17 דײַנע אױגן װעלן זען דעם מלך אין זײַן שײנקײט, זײ װעלן זען דאָס לאַנד
וואָס איז זייער ווייַט אַוועק.
/33:18 דײַן האַרץ װעט קלערן אַ שרעק. וואו איז דער סופר? ווי איז די
באקומער? װוּ איז דער װאָס האָט גערעכנט די טורעמס?
/33:19 װעסט ניט זען אַ האַרציק פֿאָלק, אַ פֿאָלק מיט אַ טיפֿער רײד פֿון
דו קענסט זעהן; פֿון אַ שטאַמענדיקער צונג, אַז דו קענסט ניט
פֿאַרשטיין.
/33:20 קוק אױף צִיון, די שטאָט פֿון אונדזערע יום־טובֿים, דײַנע אױגן װעלן זען
ירושָלַיִם אַ שטילע װױנונג, אַ מִשכּן װאָס זאָל ניט אַראָפּגענידערט װערן;
קײנער פֿון אירע פֿלעקלעך זאָל ניט אַרױסגענומען װערן, און קײנער זאָל ניט
פֿון אירע שנורן זאָל מען צעבראָכן װערן.
/33:21 אָבער דאָרטן װעט אונדז זײַן דער פּראַכטיקער גאָט אַ אָרט פֿון ברײטע טײַכן און
סטרימז; אין װאָס װעט ניט גײן קײן גאָליע מיט אָרעלעך, און זאָל ניט גײן
שיף פאָרן דערמיט.
/33:22 װאָרום יהוה איז אונדזער ריכטער, יהוה איז אונדזער געזעצגעבער, יהוה איז אונדזער
king; ער וועט אונדז ראַטעווען.
/33:23 פֿאַרלאָזן זײַנען דײַנע זאַכן; זיי האבן נישט געקענט שטארקן זייער מאסט,
זײ האָבן ניט געקאָנט אױסשפּרײטן דעם זעגל: דעמאָלסט איז דער רויב פֿון אַ גרױסן רױב
צעטיילט; די לאמע נעמען דעם רויב.
/33:24 און דער באַװױנער זאָל ניט זאָגן: איך בין קראַנק, דאָס פֿאָלק װאָס װױנט
דערין װעט פֿאַרגעבן װערן זײער זינד.
