ישעיהו
/29:1 װײ צו אריאל, צו אריאל, דער שטאָט װאָס דוד איז געזעסן! לייג צו יאָר צו יאָר;
לאָזן זיי טייטן קרבנות.
/29:2 אָבער איך װעל אָנרירן אריאל, און עס װעט זײַן שװער און טרויער.
עס זאָל מיר זײַן אַזױ װי אריאל.
/29:3 און איך װעל לאַגערן אַקעגן דיר רונד אַרום, און װעל באַלעגערן אַקעגן דיר
דיך מיט אַ באַרג, און איך וועל הייבן אויף דיר פאָרסעס.
/29:4 און װעסט אַראָפּגעבראַכט װערן, און זאָלסט רעדן פֿון דער ערד
דײַן רײד װעט זײַן פֿון שטױב, און דײַן קָול װעט זײַן װי פֿון
איינער וואָס האָט אַ גוטן גייסט, אַרויס פון דער ערד, און דיין רייד וועט
שושקעט ארויס פון שטויב.
/29:5 און די פֿיל פֿון דײַנע פֿרעמדע װעט זײַן װי קלײן שטױב, און
דער המון פֿון די שרעקלעכע װעט זײַן װי פֿאַרגײענדיק שפּײַז;
יאָ, עס וועט זיין אין אַ מאָמענט פּלוצלינג.
/29:6 װעסט באַזוכט װערן פֿון גאָט פֿון צבֿאות מיט דונער און מיט
ערדציטערניש, און גרויס ראַש, מיט שטורעם און שטורעם, און די פלאַם פון
פֿאַרצערן פֿײַער.
/29:7 און די המון פֿון אַלע פֿעלקער װאָס מלחמה האַלטן אױף אריאל, אַלע
װאָס װעט זײַן, װאָס װעט מלחמה האַלטן אױף איר און אױף איר כּוח, און װאָס האָט איר נויט
ווי אַ חלום פון אַ נאַכט זעאונג.
/29:8 אַזױ װעט זײַן װי אַ הונגעריקער חלום, ערשט ער עסט;
אָבער ער וועקט זיך, און זיין נשמה איז ליידיק, אָדער ווי ווען אַ דאָרשטיק מענטש
חלומט זיך, ערשט ער טרינקט; אבער ער וועקט זיך, און אט איז ער
פֿאַרשוועכט, און זײַן זעל האָט אַפּעטיט;
זיי זענען אומות, וואָס קעמפן קעגן דעם באַרג ציון.
/29:9 בלײַבט אײַך, און װוּנדערט זיך; שרייט אויס, און וויינען: זיי זענען שיכור, אָבער
נישט מיט וויין; זיי וואַקלענ זיך, אָבער ניט מיט שטאַרק טרינקען.
/29:10 װאָרום גאָט האָט אױסגעגאָסן אױף אײַך דעם גײַסט פֿון טיפֿן שלאָף, און האָט
פארמאכט אײַערע אױגן: די נבֿיאים און אײַערע פֿירשטן, די זעער האָט ער
באדעקט.
/29:11 און די זעונג פֿון אַלעמען איז אײַך געװאָרן אַזױ װי די װערטער פֿון אַ בוך װאָס איז
געחתמעט, וואָס מענטשן געבן צו איינער וואָס איז געלערנט, אַזוי צו זאָגן: לייענען דאָס, איך
בעט דיך, און ער האָט געזאָגט: איך קען ניט; װאָרום עס איז געחתמעט:
/29:12 און דאָס בוך װערט איבערגעגעבן צו דעם װאָס איז ניט געלערנט, אַזױ צו זאָגן: לײענט דאָס!
איך בעט דיך, און ער האט געזאגט: איך בין ניט געלערנט.
/29:13 דרום האָט גאָט געזאָגט: װאָרום דאָס דאָזיקע פֿאָלק האָט זיך גענענט מיט מיר
זײער מױל, און מיט זײערע ליפּן הערט מיך, אָבער זײ האָבן אָפּגעטאָן זײערע
האַרץ ווייַט פון מיר, און זייער מורא צו מיר איז געלערנט דורך דעם געזעץ פון
מענער:
/29:14 דרום זע, איך גײ צו טאָן אַ װוּנדערשאַפֿט צװישן דעם
מענטשן, אַפֿילו אַ ווונדערלעך אַרבעט און אַ ווונדער: פֿאַר די חכמה פון זייער
חכמים װעלן אומקומען, און דאָס פֿאַרשטאַנד פֿון זײערע קלוגע מענטשן
זיין פארבארגן.
/29:15 װײ צו די װאָס זוכן טיף צו באַהאַלטן זײער עצה פֿון גאָט, און
זײערע װערק זײַנען אין דער פֿינצטערניש, און זײ זאָגן: װער זעט אונדז? און ווער ווייסט
אונדז?
/29:16 פֿאַר װאָר, אײַער איבערקערעניש װעט געשאַצט װערן װי דער
טעפּער\'ס ליים: וואָרעם די ווערק וועט זאָגן צו דעם וואָס האָט זי געמאַכט: ער האָט מיך געמאַכט
נישט? אָדער זאָל די מאַמע זאָגן װעגן דעם װאָס האָט זי געמאַכט: ער האָט ניט געהאַט
פארשטאנד?
/29:17 איז נאָך ניט אַ ביסל צײַט, און דער לבנון װעט פֿאַרקערט װערן אין אַ
פרוכטיק פעלד, און די פרוכטבאַר פעלד זאָל זיין גערעכנט ווי אַ וואַלד?
/29:18 און אין יענעם טאָג װעלן די טויב הערן די װערטער פֿון בוך, און די אױגן
פֿון בלינדע װעלן זען פֿון פֿאַרמאַכט, און פֿון פֿינצטערניש.
/29:19 און די עניוות װעלן מערן זײער פֿרײד אין גאָט, און די אָרעמע צװישן זײ
מענטשן וועלן זיך פרייען מיט דעם הייליקן פון ישראל.
/29:20 װאָרום דער שרעקלעכער װערט פֿאַרשמאַכט, און דער שפּאָט איז פֿאַרלענדט;
און אַלע וואָס היטן אויף זינד זענען פֿאַרשניטן;
/29:21 װאָס מאַכט אַ מאַן פֿאַר אַ װאָרט פֿאַר אַ פֿאַרברעכער, און פֿאַר דעם װאָס לײגט אַ שטריק
מײַנט אין טױער, און קערט אָפּ דעם צדיק פֿאַר גאָרנישט.
/29:22 דרום האָט אַזױ געזאָגט גאָט, װאָס האָט אױסגעלײזט אבֿרהמען װעגן דעם
הױז פֿון יעקבֿ, זאָל יעקב אַצונד ניט שעמען, און זײַן פּנים זאָל ניט זײַן
איצט וואַקס בלאַס.
/29:23 אָבער אַז ער זעט זײַנע קינדער, דאָס װערק פֿון מײַנע הענט, אין מיטן
אים, זײ װעלן הײליקן מײַן נאָמען, און הײליקן דעם הײליקן פֿון יעקבֿ,
און זאָל מורא האָבן דעם גאָט פֿון ישׂראל.
/29:24 און די װאָס האָבן פֿאַרזיכערט אין גײַסט, װעלן פֿאַרשטײן, און זײ
וואָס געמורמלט וועט לערנען לערנען.
