ישעיהו
/23:1 די לאַסט פֿון צור. יייל, איר שיפן פון תרשיש; װאָרום עס איז פֿאַרװיסט, אַזױ
אַז ס\'איז נישטאָ קײן הױז, ניט אַרײַן; פֿון לאַנד כִתים איז עס
אנטפלעקט צו זיי.
/23:2 זײַט שטיל, איר באַװױנער פֿון דעם אינזל; דו וועמען די סוחרים פון צידון,
וואָס פאָרן איבער דעם ים, האָבן זיך אָנגעפילט.
/23:3 און בײַ גרױסע װאַסערן איז איר דאָס זאָמען פֿון סיחור, דער שניט פֿון טײַך
רעוועך; אוּן זִי אִיז אַ מְרָט פוּן גּוֹיִם.
/23:4 זאָלסט זיך שעמען, צידון, װאָרום דער ים האָט גערעדט, די שטאַרקײט פֿון
דער ים, אַזוי צו זאָגן: איך האָב ניט געאַרבעט, און ניט געבאָרן קינדער, און איך טאָן ניט
שפּייזט יונגעלייט, און ברענגט נישט בנות.
/23:5 אַזױ װי דער אָנזאָג װעגן מִצרַיִם, אַזױ װעלן זײ צער זײַן אױף דעם
באריכט פון צור.
/23:6 גײט איבער קײן תרשיש; יייל, איר באַוואוינער פון דעם אינזל.
/23:7 איז דאָס אײַער פֿרײלעכע שטאָט, װאָס איר עלטער איז פֿון אַלטע טעג? איר אייגענע
פֿיס זאָלן איר טראָגן פֿון װײַטן צו װױנען.
/23:8 װער האָט געטאָן דעם דאָזיקן עצה אַקעגן צור, די קרוינשטאָט װאָס איר האָט
סוחרים זענען פּרינץ, וועמענס טראַפיקערז זענען די ערלעך פון די
ערד?
/23:9 גאָט פֿון צבֿאות האָט עס געטראַכט, צו באַפֿעסטיקן דעם שטאָלץ פֿון אַלע פּראַכט, און
צו ברענגען אין ביטול אַלע די ערלעך פון דער ערד.
/23:10 גײ דורך דײַן לאַנד װי אַ טײַך, טאָכטער תרשיש, עס איז ניטאָ
מער שטאַרקייט.
/23:11 ער האָט אױסגעשטרעקט זײַן האַנט איבערן ים, ער האָט געשאָקלט די קיניגרײַכן;
האָט געגעבן אַ געבאָט קעגן דער סוחר-שטאָט, צו צעשטערן די
שטאַרק האלט דערפון.
/23:12 און ער האָט געזאָגט: װעסט זיך מער ניט פֿרײען, דו אונטערדריקעטע בתולה,
טאכטער פון צידון: שטיי אויף, גייט איבער קיין חיתים; דאָרטן זאָלסטו אויך זײַן
האב נישט קיין רו.
/23:13 זע דאָס לאַנד פֿון די כַּשׂדים; דאָס דאָזיקע פֿאָלק איז ניט געווען ביז אַשור
האָט עס געגרינדעט פאַר די וואוינען אין מדבר: זיי האָבן אויפגעהויבן די טורעמס
דערפֿון האָבן זײ אױפֿגעשטעלט אירע פּאַלאַצן; און ער האָט עס צעבראכן.
/23:14 װײל, איר שיפֿן פֿון תרשיש, װאָרום אײַערע שטאַרקײט איז פֿאַרװיסט.
/23:15 און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, װעט צור פֿאַרגעסן װערן
זיבעציק יאָר, לויט די טעג פון איין מלך: נאָך דעם סוף פון
זיבעציק יאָר זאָל צור זינגען ווי אַ זונה.
/23:16 נעם אַ האַרפּ, גײ אַרום אין שטאָט, דו פֿאַרגעסן זונה;
מאַכט זיסן ניגון, זינגט אַ סך לידער, כּדי דיך זאָלט געדענקען.
/23:17 און עס װעט זײַן נאָכן סוף פֿון זיבעציק יאָר, װעט {dn גאָט}
װע ט באזוכ ן צור , או ן ז י װע ט זי ך אומקער ן צ ו איר ע שכר , או ן זי ך באטאנען
זנות מיט אַלע קינגדאָמס פון דער וועלט אויף דעם פּנים פון די
ערד.
/23:18 און איר סחורה און איר לוין זאָל זײַן הײליק צו גאָט;
ניט געשאַצט און ניט געלייגט; װאָרום איר סחורה זאָל זײַן פֿאַר די װאָס
רוען פאר ה\', צו עסן גענוג, און פאר געדיכטע קלײדער.
