ישעיהו
/18:1 װײ צו דעם לאַנד װאָס שאָטנדיק מיט פֿליגלען, װאָס אױף יענער זײַט טײַכן
עטיאפיע:
/18:2 װאָס שיקט שלוחים בײַם ים, אין כּלים פֿון בערגלעך אױף
די וואסערן, אַזוי צו זאָגן: גיי, איר שנעלע שלוחים, צו אַ פֿאָלק צעשפּרייט און
געשילדערט, צו אַ פֿאָלק שרעקלעך פֿון זייער אָנהייב ביז איצט; אַ פאָלק
אויסגעמיטן און צעטרעטן, וועמענס לאַנד האָבן די טייכן צעלאָזן!
/18:3 אַלע באַװױנער פֿון דער װעלט, און באַװױנער אױף דער ערד, זעט איר, װען
ער הײבט אױף אַ פֿאָן אױף די בערג; און אַז ער בלאָזט אַ שופר,
הערן איר.
/18:4 װאָרום אַזױ האָט גאָט צו מיר געזאָגט: איך װעל רוען מײַן רו, און װעל באַטראַכטן
אין מיין וואוינונג ווי אַ קלאָר היץ אויף קרייַטעכץ, און ווי אַ וואָלקן פון
טוי אין דער היץ פון שניט.
/18:5 װאָרום פֿאַרן שניט, װען דער קנאָספּ איז גאַנץ, און די זויערע װײַנבױב
רייפּנדיק אין דער בלום, זאָל ער בײדע אָפּשניידן די שטעקלעך מיט שנײַדערן
האקן, און נעמען אַוועק און שנייַדן אַראָפּ די צווייגן.
/18:6 זײ װעלן איבערגעלאָזט װערן צוזאַמען צו די פֿױגלען פֿון די בערג, און צו די
חיה פֿון דער ערד, און די פֿויגלען וועלן זומער אויף זיי, און אַלע די
די חיות פֿון דער ערד וועלן אויף זיי ווינטערדיקן.
/18:7 אין יענער צײַט װעט געבראַכט װערן די מתּנה צו גאָט פֿון צבֿאות פֿון א
מענטשן צעוואָרפן און שייל, און פון אַ מענטשן שרעקלעך פון זייער
אָנהייב ביז איצט; אַ פֿאָלק אויסגעמיטן און צעטרעטן אונטער די פֿיס, וועמענס
לאַנד האָבן די טײַכן פֿאַררױבט, ביז דעם אָרט פֿון נאָמען יהוה פֿון
מחנות, דער באַרג ציון.
