ישעיהו
/17:1 די לאַסט פֿון דמשק. זע, דמשק ווערט אוועקגענומען פון זיין א
שטאָט, און עס וועט זיין אַ חורבה.
/17:2 פֿאַרלאָזן זײַנען די שטעט פֿון אַרוֹר, פֿאַר שאָף װעלן זײ זײַן, װאָס װעלן
לײג זיך, און קײנער װעט זײ ניט שרעקן.
/17:3 און די פֿעסטונג װעט אױפֿהערן פֿון אפֿרים, און די מלוכה פֿון
דמשק, און די איבערבלײַב פֿון ארם: זיי וועלן זיין ווי די פּראַכט פון די
קינדער פֿון ישׂראל, זאָגט גאָט פֿון צבֿאות.
/17:4 און אין יענעם טאָג װעט זײַן, װעט זײַן די פּראַכט פֿון יעקבֿ
געמאַכט, און די פֿעטס פֿון זײַן פֿלײש װעט װערן דאַר.
/17:5 און עס װעט זײַן װי אַז דער שניטמאַן קלײַבט צונױף די תּבֿואה, און װעט שנײַדן
די אויערן מיט זײַן אָרעם; און עס זאָל זײַן אַזױ װי דער װאָס קלײַבט אױערן אין דער
טאָל רפֿאים.
/17:6 אָבער עס זאָל בלײַבן אין איר קלײַבן װי אַ ציטערניש פֿון אַן אײלבערט
בוים, צוויי אָדער דרייַ בעריז אין די שפּיץ פון די אויבערשטער ביין, פיר אָדער
פֿינף אין אירע פֿרוכטיקע צװײַגן, זאָגט יהוה דער גאָט פֿון
ישראל.
/17:7 אין יענעם טאָג װעט אַ מאַן אָנקוקן צו זײַן מאַכער, און זײַנע אױגן װעלן האָבן
כבוד צו דעם קדוש פון ישראל.
/17:8 און צו די מזבחות זאָל ער ניט קוקן, דאָס װערק פֿון זײַנע הענט, און ניט
זאָל אָנערקענען דאָס װאָס זײַנע פֿינגער האָבן געמאַכט, אָדער די גרױסן, אָדער
די בילדער.
/17:9 אין יענעם טאָג װעלן זײַנע שטאַרקע שטעט זײַן װי אַ פֿאַרלאָזן צײַג, און אַן
דעם אויבערשטן צװײַג װאָס זײ האָבן איבערגעלאָזט פֿון װעגן די קינדער פֿון ישׂראל; און
װיסטעניש װעט װערן.
/17:10 װײַל דו האָסט פֿאַרגעסן דעם גאָט פֿון דײַן ישועה, און ביסט ניט געװען
געדענקט דעם פֿעלדז פֿון דײַן שטאַרקײט, דרום זאָלסטו פֿלאַנצן
פלאנצן, און זאָלסט עס שטעלן מיט מאָדנע צעטל:
/17:11 אין טאָג זאָלסטו מאַכן װאַקסן דײַן געוויקס, און אין דער פֿרי.
דו לאזט בליען דײַן זאָמען, אָבער דער שניט זאָל זײַן אַ הױפּע אין דער
טאָג פון טרויער און פון פאַרצווייפלט צער.
/17:12 װײ צו דער המון פֿאָלק װאָס מאַכן אַ רעש װי אַ רעש
פון די ים; און צו דעם שטראָם פֿון פֿעלקער, וואָס מאַכן אַ שטראָם ווי די
אַ שטראָם פֿון שטאַרקע װאַסערן!
/17:13 די פֿעלקער װעלן שטראָמען װי דאָס שטראָם פֿון פֿיל װאַסערן, אָבער גאָט װעט
שטראף זיי, און זיי וועלן אנטלויפן ווייט, און וועלן נאכגעיאגט ווערן ווי די
שפּײַז פֿון די בערג פֿאַרן װינט, און װי אַ גלגול פֿון פֿריִער
די כווערלווינד.
/17:14 און ערשט אין אָװנט צרות; און פאר דער פרי איז ער ניט.
דאָס איז דער חלק פֿון די װאָס רױבן אונדז, און דער גוֹרל פֿון די גזלן
אונדז.
