ישעיהו
/14:1 װאָרום גאָט װעט זיך דערבאַרימען אױף יעקבן, און װעט נאָך אױסדערװײלן ישׂראל, און
שטעלן זיי אין זייער אייגן לאַנד, און די פֿרעמדע וועלן זיך פֿאַרבינדן מיט זיי.
און זײ װעלן זיך דבק אין דעם הױז פֿון יעקבֿ.
/14:2 און דאָס פֿאָלק זאָל זײ נעמען, און זײ ברענגען צו זײער אָרט;
דאָס הױז פֿון ישׂראל זאָל זײ אַרבן אין לאַנד פֿון גאָט פֿאַר קנעכט
און דינסטן, און זײ זאָלן נעמען זײ אין געפֿאַנגענשאַפֿט, װאָס זײ זײַנען געפֿאַנגענע
געווען; און זײ װעלן הערשן איבער זײערע דריקער.
/14:3 און עס װעט זײַן אין דעם טאָג װאָס גאָט װעט דיר געבן רו
פֿון דײַן צער, און פֿון דײַן מורא, און פֿון דער שװערער קנעכטשאפט אין װאָס
דו ביסט געמאכט געווארן צו דינען,
/14:4 און זאָלסט אױפֿנעמען דאָס דאָזיקע װערטל אױף דעם מלך פֿון בבֿל, און
זאָגט: װי האָט דער דריקער אױפֿגעהערט! די גאלדענע שטאט האט אויפגעהערט!
/14:5 גאָט האָט צעבראָכן דעם שטעקן פֿון די רשָעים, און דעם שעפּטער פֿון דעם.
שרים.
/14:6 דער װאָס האָט געשלאָגן דאָס פֿאָלק אין גרימצאָרן מיט אַ שטענדיקן קלאַפּ, דער װאָס האָט געהערשט
די פֿעלקער אין כּעס, זענען גערודפט, און קיינער שטערן.
/14:7 די גאַנצע ערד איז רואיק, און איז שטיל, זײ ברענען אױס אין געזאַנג.
/14:8 יאָ, די יאָדלע בײמער פֿרײען זיך מיט דיר, און די צעדערן פֿון לבֿנון, אַזױ צו זאָגן:
זינט דו ביסט געלעגן, איז קיין פעלקער ניט אַראָפאַקן קעגן אונדז.
/14:9 דער גענעם פֿון אונטן איז באַװעגט פֿאַר דיר דיר אַנטקעגן בײַ דײַן קומען;
דערוועקט פאַר דיר די מתים, אַלע די הויפּט פון דער ערד; עס
האָט אױפֿגעשטעלט פֿון זײערע שטונען אַלע מלכים פֿון די פֿעלקער.
/14:10 אַלע װעלן רעדן, און צו דיר זאָגן: ביסטו אױך שװאַך געװאָרן װי מיר?
ביסטו געווארן אזוי ווי אונז?
/14:11 אין קבֿר װערט אַראָפּגעבראַכט דײַן גאַנצן, און דאָס גערױש פֿון דײַנע פֿעלדער;
וואָרעם איז פאַרשפּרייט אונטער דיר, און די וואָרעם דעקן דיך.
/14:12 װי ביסטו געפֿאַלן פֿון הימל, לוציפער, זון פֿון דער פֿרי! ווי קונסט
דו האָסט אָפּגעשניטן צו דער ערד, װאָס האָט אָפּגעשװעכט די פֿעלקער!
/14:13 װאָרום דו האָסט געזאָגט אין דײַן האַרצן: איך װעל אַרױפֿגײן אין הימל, איך װעל
דערהויבן מיין טראָן איבער די שטערן פון גאָט: איך וועל זיצן אויך אויף דעם באַרג
פון דער עדה אין די זייטן פון צפון:
/14:14 איך װעל אַרױפֿגײן איבער די הײכן פֿון די װאָלקן; איך וועל זיין ווי די מערסט
הויך.
/14:15 אָבער װעסט אַראָפּגעבראַכט װערן אין גענעם, צו די זײַטן פֿון גרוב.
/14:16 די װאָס זעען דיך װעלן דיך אָנקוקן, און דיך באַטראַכטן.
אַזוי צו זאָגן: איז דאָס דער מענטש וואָס האָט געציטערט די ערד, וואָס האָט געציטערט
מלכות;
/14:17 װאָס האָט געמאַכט די װעלט װי אַ מדבר, און פֿאַרטיליקט אירע שטעט;
װאָס האָט ניט געעפֿנט דאָס הױז פֿון זײַנע געפאַנגענע?
/14:18 אַלע מלכים פֿון די פֿעלקער, זײ אַלע, ליגן אין פּראַכט, איטלעכער.
אין זיין אייגענעם הויז.
/14:19 אָבער דו ביסט אַרױסגעװאָרפֿן פֿון דײַן קבֿר װי אַן אומװערדיקער צװײג, און װי דער
מלבושים פֿון די דערשלאָגענע, דורכגעטריבן מיט אַ שווערד, וואָס גייען
אַראָפּ צו די שטיינער פון דער גרוב; װי א נבל צעטרעטן אונטער די פים.
/14:20 זאָלסט זיך ניט פֿאַרבונדן מיט זײ אין קבר, װײַל דו האָסט
פֿאַרטיליקט דײַן לאַנד, און דערשלאָגן דײַן פֿאָלק;
קיינמאָל זיין באַרימט.
/14:21 ברײט צו אַ שעכט פֿאַר זײַנע קינדער פֿון װעגן דער זינד פֿון זײערע עלטערן;
אַז זײ זאָלן ניט אױפֿשטײן, און ניט אַרבן דאָס לאַנד, און ניט אָנפֿילן דעם פּנים פֿון דעם
וועלט מיט שטעט.
/14:22 װאָרום איך װעל אױפֿשטײן קעגן זײ, זאָגט גאָט פֿון צבֿאות, און װעל פֿאַרשנײַדן
פֿון בבֿל דער נאָמען, און איבערבלײַב, און זון, און פּלימעניק, זאָגט גאָט.
/14:23 און איך װעל עס מאַכן פֿאַר אַ אײגנטום פֿאַר ביטער, און פֿאַר װאַסער־בײַלן;
און איך װעל עס אָפּקערן מיט דעם בוזעם פֿון אומקום, זאָגט גאָט פֿון גאָט
מחנות.
/14:24 האָט געשװאָרן גאָט פֿון צבֿאות, אַזױ צו זאָגן: פֿאַרװאָס װי איך האָב געטראַכט, אַזױ װעט
עס איז געשען; און אזוי ווי איך האב געמיינט, אזוי וועט עס שטיין;
/14:25 און איך װעל צעברעכן אשור אין מײַן לאַנד, און טרעטן אױף מײַנע בערג
דעמאלט וועט זיין יאך אוועק פון זיי, און זיין משא
גיין אַוועק פון זייער פּלייצעס.
/14:26 דאָס איז דער תּכלית װאָס איז געטראַכט אױף דער גאַנצער ערד: און דאָס איז
די האַנט װאָס איז אױסגעשטרעקט אױף אַלע פֿעלקער.
/14:27 װאָרום יהוה פֿון צבֿאות האָט געטראַכט, און װער זאָל עס אָפּזאָגן? און זיין
די האַנט איז אויסגעשטרעקט, און ווער זאָל זי אומקערן?
/14:28 אין דעם יאָר װאָס דער מלך אָחָז איז געשטאָרבן, איז געװען די דאָזיקע לאַסט.
/14:29 פֿרײ זיך ניט, גאַנץ פּאַלעסטינע, װאָרום דער רוט פֿון דעם װאָס האָט געשלאָגן.
דו ביסט צעבראכן, װאָרום פֿון דער שלאַנגס װאָרצל װעט אַרױסגײן אַ
האקטריסע, און זיין פרוכט וועט זיין אַ פייַערדיק פליענדיק שלאַנג.
/14:30 און דער בכָור פֿון די אָרעמע װעלן פֿיטערן, און דער אָרעמאַן װעט זיך ליגן
אין זיכערקייט, און איך וועל טייטן דיין וואָרצל מיט הונגער, און ער וועט טייטן דיין
רעשט.
/14:31 װײל, טױער; שרייט, שטאָט; דו , גאנצ ע פאלעסטינע , בים ט צעלאז ט : פאר
פֿון צפֿון װעט קומען אַ רויך, און קײנער װעט ניט זײַן אַלײן אין זײַן
באשטימטע צייטן.
/14:32 װאָס זאָל מען דען ענטפֿערן די שלוחים פֿון פֿאָלק? אַז ה\'
האָט באַגרינדעט ציון, און דער אָרעמאַן פֿון זײַן פֿאָלק װעלן זיך פֿאַרזיכערן אױף איר.
