ישעיהו
/11:1 און אַ רוט װעט אַרױסגײן פֿון דעם שטאַפּל פֿון יִשַין, און אַ צװײַג
וועט וואקסן פון זיינע ווארצלען:
/11:2 און דער גײַסט פֿון גאָט װעט רוען אױף אים, דער גײַסט פֿון חכמה און
שכל, דער גייסט פון עצה און גוואַלד, דער גייסט פון וויסן
און פֿון דער מורא פֿון גאָט;
/11:3 און ער װעט אים מאַכן פֿאַרשטענדלעך אין דער מורא פֿון גאָט
נאָך די אױגן פֿון זײַנע אױגן זאָל ער ניט משפּטן, און נאָך ניט באַשטראָפן
די געהער פון זיינע אויערן:
/11:4 אָבער מיט גערעכטיקײט װעט ער משפּטן דעם אָרעמאַן, און ער װעט באַשטראָפֿן מיט גערעכטיקײט
פֿאַר די אַניוועסדיק פון דער ערד: און ער וועט שלאָגן די ערד מיט די רוט
זײַן מױל, און מיט דעם אָטעם פֿון זײַנע ליפּן װעט ער טײטן די רשָעים.
/11:5 און גערעכטיקײט װעט זײַן דער גאַרטל פֿון זײַנע לענדן, און געטרײַשאַפֿט דער
גאַרטל פון זיינע לייקס.
/11:6 און דער װאָלף װעט זיצן בײַם לאַם, און דער לעמפּערט װעט זיך ליגן
מיט דעם קינד; און דאָס קאַלב און דער יונגער לײב, און דאָס פֿעטס אינאיינעם;
און א קלײן קינד װעט זײ פירן.
/11:7 און די קו און דער בער װעלן פֿיטערן; זײערע יונגע װעלן זיך לײגן
צוזאַמען: און דער לײב װעט עסן שטרוי װי דער אָקס.
/11:8 און דאָס זויגענע קינד זאָל זיך שפּילן אין דעם לאָך פֿון דעם שפּײַז, און דעם אָפּגעװױנט.
אַ קינד זאָל אַרױפֿלײגן זײַן האַנט אױפֿן האַק.
/11:9 זײ װעלן ניט שאַטן און ניט פֿאַרטיליקן אױף מײַן גאַנצן הײליקן באַרג: פֿאַר דער ערד
וועט זיין פול מיט די וויסן פון די האר, ווי די וואסערן דעקן דעם ים.
/11:10 און אין יענעם טאָג װעט זײַן אַ װאָרצל פֿון יִשַין, װאָס װעט באַשטײן פֿאַר אַן
פאָכער פון די מענטשן; צו אים וועלן די גויים זוכן, און זיין מנוחה וועט זיין
זייט הערליך.
/11:11 און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, װעט גאָט אַרױסגײן זײַן האַנט
ווידער דאָס צווייטע מאָל צו צוריקקריגן דאָס איבערבלײַב פֿון זײַן פֿאָלק, וואָס וועט
בלײַבט איבער, פֿון אשור, און פֿון מִצרַיִם, און פֿון פתרוס, און פֿון כוש,
און פֿון עָלָם, און פֿון שִנר, און פֿון חַמת, און פֿון די אינזלען
די ים.
/11:12 און ער װעט אױפֿשטעלן אַ פֿאָן פֿאַר די פֿעלקער, און זאָל אײַנזאַמלען די
די אויסגעשטרענגטע פון ישראל, און זאמלט צוזאמען די צעשפרייטע פון יהודה פון דעם
פיר עקן פון דער ערד.
/11:13 און די קנאה פֿון אפֿרים װעט אַװעקגײן, און די פֿײַנט פֿון יהודה.
פֿאַרשניטן װערן: אפֿרים װעט ניט מקנא זײַן אין יהודה, און יהודה װעט ניט צערענען
אפרים.
/11:14 אָבער זײ װעלן פֿליִען אױף די פּלייצעס פֿון די פּלשתּים צו דעם
מערב; זײ װעלן זײ רױבן פֿון מזרח אינאײנעם; זײ װעלן לײגן זײערע
האַנט אויף אדום און מואב; און די קינדער פֿון עמון זאָלן צו זײ צוהערן.
/11:15 און גאָט װעט פֿאַרטיליקן די צונג פֿון ים מִצרַיִם; און
מיט זײַן שטאַרקער װינט װעט ער שאָקלען זײַן האַנט איבערן טײַך, און װעט
שלאָגן עס אין די זיבן שטראָם, און מאַכן מענטשן גיין איבער דריישאָד.
/11:16 און עס װעט זײַן אַ װעג פֿאַר דעם איבערבלײַב פֿון זײַן פֿאָלק, װאָס װעט זײַן
לאזט זיך, פון אשור; אַזױ װי עס איז געװען צו ישׂראל אין דעם טאָג װאָס ער איז געקומען
אַרױס פֿון לאַנד מִצרַיִם.
