ישעיהו
/10:1 װײ צו די װאָס גאַסערן אומגערעכטע גזירות, און װאָס שרײַבן
גרױסקײט װאָס זײ האָבן פֿאַרשריבן;
/10:2 אָפּצוקערן דעם אָרעמאַן פֿון מִשפּט, און צונעמען דעם רעכט פֿון מִשפּט
די אָרעמע פֿון מײַן פֿאָלק, כּדי די אַלמנות זאָלן זײַן פֿאַר זיי, און זיי זאָלן זײַן
בארויבט דעם יתום!
/10:3 און װאָס װעט איר טאָן אין טאָג פֿון באַזוכונג, און אין װיסטעניש
וואָס וועט קומען פון ווייַטן? צו וועמען וועסטו אנטלויפן אויף הילף? און וואו וועט
איר לאָזן דיין כבוד?
/10:4 אָן מיר װעלן זײ זיך בוקן אונטער די געפאַנגענע, און זײ װעלן פֿאַלן
אונטער די דערשלאָגענע. צוליב דעם אַלץ איז ניט אָפּגעקערט זײַן כּעס, נאָר זײַן האַנט
איז נאָך אויסגעשטרעקט.
/10:5 אשור, מײַן רוט פֿון מײַן כּעס, און דער שטעקן אין זײער האַנט איז מײַן
צארן.
/10:6 איך װעל אים שיקן אַקעגן אַ חופּהדיקן פֿאָלק, און קעגן דעם פֿאָלק
פֿון מײַן גרימצאָרן װעל איך אים געבן אַ באַשולדיקונג, צו נעמען דעם רױב, און צו נעמען דעם
רױב, און זײ אָפּצוטרעטן, װי דער שפּײַז פֿון די גאַסן.
/10:7 אָבער ער מײנט אַזױ ניט, און זײַן האַרץ טראַכט ניט; אָבער עס איז אין
זײַן האַרץ ניט צו פֿאַרטיליקן און פֿאַרשנײַדן פֿעלקער.
/10:8 װאָרום ער האָט געזאָגט: זײַנען ניט מײַנע פֿירשטן גאָר מלכים?
/10:9 איז ניט קאַלנאָ ווי קאַרכמיש? איז ניט חמת ווי אַרפּאַד? איז ניט שומרון ווי
דמשק?
/10:10 אַזױ װי מײַן האַנט האָט געפֿונען די קיניגרײַכן פֿון די אָפּגעטער, און זײערע געשניצטע בילדער
האָט זיי איבערגעשטיגן פון ירושלים און פון שומרון;
/10:11 זאָל איך ניט טאָן אַזױ װי איך האָב געטאָן צו שומרון און אירע אָפּגעטער, אַזױ טאָן צו
ירושלים און אירע אפגעטער?
/10:12 און עס װעט זײַן, אַז גאָט װעט טאָן זײַן
גאַנץ אַרבעט אויף באַרג ציון און אויף ירושלים, איך וועל באַשטראָפן די פרוכט פון
דאָס האַרציק האַרץ פֿון דעם מלך פֿון אשור, און די פּראַכט פֿון זײַנע הױכע אָנזען.
/10:13 װאָרום ער האָט געזאָגט: מיט דער שטאַרקײט פֿון מײַן האַנט האָב איך עס געטאָן, און מיט מײַן האַנט
חכמה; װאָרום איך בין קלוג, און איך האָב אָפּגעטאָן די גרענעצן פֿון פֿאָלק,
און איך האָב געגזלט זײערע אוצרות, און איך האָב אַראָפּגענומען די באַװױנער
ווי אַ העלדיש מענטש:
/10:14 און מײַן האַנט האָט געפֿונען װי אַ נעסט דעם עשירות פֿון פֿאָלק;
זאַמלט אײן װאָס זײַנען געבליבן, האָב איך אײַנגעזאַמלט די גאַנצע ערד; און דארט
איז קיינער נישט געווען, וואס האט באוועגט דעם פליגל, אדער געעפענט דאס מויל, אדער געפיקט.
/10:15 זאָל די האַק זיך באַרימען אױף דעם װאָס האַלט מיט איר? אָדער וועט
דער זעג גרײסט זיך קעגן דעם װאָס שאָקלט אים? ווי אויב די רוט זאָל
שאָקלען זיך קעגן די וואָס הייבן עס אַרויף, אָדער ווי אויב דער שטעקן זאָל
הײבט זיך אױף, װי עס װאָלט נישט געװען קײן האָלץ.
/10:16 דרום װעט יהוה, יהוה פֿון צבֿאות, שיקן צװישן זײַנע גראָבע
leanness; און אונטער זיין פּראַכט וועט ער אָנצינדן אַ ברען ווי אַ ברען
פון א פייער.
/10:17 און דאָס ליכט פֿון ישׂראל זאָל זײַן פֿאַר אַ פֿײַער, און זײַן הײליקער פֿאַר אַ
פֿלאַם: און זי װעט ברענען און פֿאַרצערן זײַנע דערנער און זײַנע בעקן אין אײנעם
טאָג;
/10:18 און װעט פֿאַרלענדן די פּראַכט פֿון זײַן װאַלד, און פֿון זײַן פֿרוכטיקן פֿעלד,
סײַ די נשמה און סײַ דעם גוף, און זײ װעלן זײַן װי אַ פֿאָטער
פאַרשווינדן.
/10:19 און די איבעריקע בײמער פֿון זײַן װאַלד װעלן זײַן װינציק, כּדי אַ קינד זאָל זײַן
שרייב זיי.
/10:20 און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, װעט דאָס איבערבלײַב פֿון ישׂראל און
אַזעלכע, װאָס זײַנען אַנטלאָפֿן פֿון דעם הױז פֿון יעקבֿ, װעלן מער ניט פֿאַרהאַלטן װערן
דער װאָס האָט זײ געשלאָגן; אָבער זאָל בלײַבן אױף יהוה דעם הײליקן פֿון
ישראל, אין דער אמתן.
/10:21 דאָס איבערבלײַב װעט זיך אומקערן, דאָס איבערבלײַב פֿון יעקבֿ, צו די גיבורים.
גאָט.
/10:22 װאָרום כאָטש דײַן פֿאָלק ישׂראל איז װי דער זאַמד פֿון ים, נאָך אַ איבערבלײַב פֿון
זײ װעלן זיך אומקערן;
גערעכטיקייט.
/10:23 װאָרום יהוה דער גאָט פֿון צבֿאות װעט מאַכן אַ פֿאַרזאַמלונג, באַשטימט אין
אין מיטן גאַנצן לאַנד.
/10:24 דרום האָט אַזױ געזאָגט גאָט דער האַר פֿון צבֿאות, מײַן פֿאָלק װאָס זיצט אין
ציון, זאָלסט ניט מורא האָבן פֿאַר אַשור: ער וועט שלאָגן דיך מיט אַ שטעקן, און
זאָל אױפֿהײבן זײַן שטעקן אַקעגן דיר, אַזױ װי מִצרַיִם.
/10:25 װאָרום נאָך אַ ביסל צײַט, און דער גרימצאָרן װעט אױפֿהערן, און מײַן
כעס אין זייער צעשטערונג.
/10:26 און יהוה פֿון צבָאוֹת װעט דערװעקן פֿאַר אים אַ פּלאָג לױט דעם
שחיטה פון מדין ביים שטיין פון עוֹרֶב, און ווי זיין רוט איז געווען אויף דעם
ים, אַזױ זאָל ער אים אױפֿהײבן לויט דעם שטייגער פֿון מִצרַיִם.
/10:27 און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, װעט גענומען װערן זײַן לאַסט
אַװעק פֿון דײַן אַקסל, און זײַן יאָך פֿון דײַן האַלדז, און פֿון דעם יאָך
וועט חרובֿ ווערן צוליב דער זאַלבונג.
/10:28 ער איז געקומען קײן עִית, ער איז אַריבער קײן מִגרוֹן; אין מכמש האָט ער אַרײַנגעלייגט
זיינע וואגאנען:
/10:29 זײ זײַנען דורכגעגאַנגען איבערן דורכגאַנג;
געבאַ; רמה האט מורא; גִבעָה פוּן שָאולן איז אַנטלאָפן.
/10:30 הײב אױף דײַן קָול, טאָכטער גאַלים, מאַכט צו הערן
לאיש, עני ענתת.
/10:31 מִדְנָה װערט אַװעקגעשטעלט; ד י אײנװוינע ר פו ן געבי ם זאמלע ן זי ך צ ו אנטלויפן .
/10:32 נאָך װעט ער בלײַבן אין נוֹב יענעם טאָג;
דער באַרג פֿון דער טאָכטער פֿון ציון, דעם באַרג פֿון ירושלים.
/10:33 זע, יהוה, יהוה פֿון צבָאוֹת, װעט אָפּשנײַדן דעם ציגל מיט שרעק;
און די הױכע װוּקסן װעלן אָפּגעהאַקט װערן, און די הויכע װעלן
זיין דערנידעריקט.
/10:34 און ער זאָל אָפּהאַקן די געדיכטן פֿון װאַלד מיט אײַזן, און מיט לבֿנון
וועט פאַלן דורך אַ גוואַלדיק איינער.
