ישעיהו
/9:1 אָבער די טונקלקײט װעט ניט זײַן אַזױ װי אין איר צער
אין ערשטן האָט ער לײכט געפּײַניקט דאָס לאַנד זבולון און דאָס לאַנד פֿון
נפֿתּלי, און דערנאָך האָט איר מער שווער געפּלאָנטערט דורך דעם וועג
דער ים, איבער יַרדן, אין גליל פון די פֿעלקער.
/9:2 דאָס פֿאָלק װאָס איז געגאַנגען אין פֿינצטערניש האָבן געזען אַ גרױס ליכט, די װאָס
וואוינט אין דעם לאַנד פון דעם שאָטן פון טויט, אויף זיי האט די ליכט
געשײנט .
/9:3 האָסט געמערט דאָס פֿאָלק, און ניט געמערט די פֿרײד, זײ פֿרײען
פֿאַר דיר לויט דער פרייד אין שניט, און ווי מענטשן פרייען זיך ווען
זײ צעטיילן דעם רױב.
/9:4 װאָרום דו האָסט צעבראָכן דאָס יאָך פֿון זײַן לאַסט, און זײַן שטעקן
אַקסל, דער רוט פֿון זײַן דריקער, אַזױ װי אין טאָג פֿון מדין.
/9:5 װאָרום יעטװעדער שלאַכט פֿון דעם קריגער איז מיט אַ צעטומלעניש, און מיט קלײדער
ראָולד אין בלוט; אָבער דאָס זאָל זײַן מיט ברענען און פֿײַער.
/9:6 װאָרום אַ קינד װערט אונדז געבאָרן, אַ זון איז אונדז געגעבן, און די רעגירונג
וועט זיין אויף זיין אַקסל, און זיין נאָמען וועט זיין גערופן ווונדערלעך,
יועץ, דער גוואַלדיק גאָט, דער אייביק פאטער, דער פּרינץ פון שלום.
/9:7 פֿון דער פֿאַרגרעסערונג פֿון זײַן רעגירונג, און פֿון זײַן שלום, װעט ניט זײַן קײן סוף
דעם טראָן פֿון דָוִדן, און אױף זײַן מלוכה, עס צו באַשטעלן און אױפֿצושטעלן
עס מיט משפט און מיט גערעכטיקייט פון איצט און אויף אייביק. די
דער ברען פֿון גאָט פֿון צבֿאות װעט דאָס טאָן.
/9:8 גאָט האָט געשיקט אַ װאָרט צו יעקבן, און עס האָט געלויכטן אױף ישׂראל.
/9:9 און דאָס גאַנצע פֿאָלק װעט װיסן, אפֿרים און דער באַװױנער פֿון
שומרון, וואָס זאָגן אין דער שטאָלץ און שטאַרקייט פון האַרץ,
/9:10 די ציגל זײַנען אַראָפּגעפֿאַלן, אָבער מיר װעלן בױען מיט געהאַקטע שטײנער: די
סיקאָמאָרס זענען שנייַדן אַראָפּ, אָבער מיר וועלן טוישן זיי אין צעדערבוים.
/9:11 דרום װעט גאָט אױפֿשטעלן אױף אים די פֿײַנט פֿון רָזין;
און פֿאַרבונדן זײַנע פֿײַנט;
/9:12 די ארם פֿון פֿריִער, און די פּלשתּים פֿון הינטער; און זיי וועלן עסן
ישׂראל מיט אַפֿן מויל. פֿאַר אַלע דעם, זיין כּעס איז ניט אָפּגעקערט, אָבער
זײַן האַנט איז נאָך אױסגעשטרעקט.
/9:13 װאָרום דאָס פֿאָלק קערט זיך ניט צו דעם װאָס שלאָגט, און זײ טאָן ניט
זוך ה\' צבָאות.
/9:14 דרום װעט גאָט פֿאַרשניטן פֿון ישׂראל קאָפּ און עק, צװײַג און
קאַמיש, אין איין טאָג.
/9:15 דער אַלטער און דער ערלעכער, ער איז דער קאָפּ; און דער נביא אַז
לערנט ליגן, ער איז דער עק.
/9:16 װאָרום די פֿירשטן פֿון דעם דאָזיקן פֿאָלק מאַכן זײ טועה; און די וואָס ווערן געפירט
פון זיי זענען חרובֿ.
/9:17 דרום װעט גאָט ניט פֿרײען מיט זײערע יונגע לײַט, און ניט פֿרײען
האָבן רחמנות אויף זייער יתום און אלמנות: פֿאַר יעדער איינער איז אַ חונפה
און אַ שלעכטער, און איטלעכער מױל רעדט נאַרישקײט. פֿאַר אַלע דעם זיין כעס
איז ניט אָפּגעקערט, נאָר זײַן האַנט איז נאָך אױסגעשטרעקט.
/9:18 װאָרום די רשעות ברענט װי פֿײַער: זי װעט פֿאַרצערן די בעקן און
דערנער, און זאָל אָנצינדן אין די טיקיץ פון די וואַלד, און זיי וועלן
הויב זיך אויף װי דער אויפהויב פון רויך.
/9:19 דורך דעם גרימצאָרן פֿון גאָט פֿון צבָאוֹת איז פאַרפינצטערט דאָס לאַנד, און די
די פֿעלקער זאָלן זײַן װי אַ ברענוואַרג פֿון פֿײַער; קײנער זאָל ניט שױנען זײַן ברודער.
/9:20 און ער װעט אַרױפֿטאָן פֿון דער רעכטער האַנט, און הונגערן; און ער זאָל עסן
פֿון דער לינקער האַנט, און זײ זאָלן ניט זאַט װערן;
מענטש די פלייש פון זיין אייגן אָרעם:
/9:21 מנשה, אפֿרים; און אפֿרים, מנשה, און זיי צוזאַמען וועלן זיין
קעגן יהודה. צוליב דעם אַלץ איז ניט אָפּגעקערט זײַן כּעס, נאָר זײַן האַנט
איז נאָך אויסגעשטרעקט.
