ישעיהו
/6:1 אין דעם יאָר װאָס דער מלך עוזיהו איז געשטאָרבן, האָב איך אױך געזען גאָט זיצן אױף אַ
טראָן, הויך און אויפגעהויבן, און זיין באַן אָנגעפילט דעם טעמפּל.
/6:2 איבער אים זײַנען געשטאַנען די שרפֿים: זעקס פֿליגלען האָבן יעדער אײנער געהאַט; מיט צוויי ער
האָט צוגעדעקט זײַן פּנים, און מיט צוויי האָט ער צוגעדעקט זײַנע פֿיס, און מיט צוויי
האט געפלויגן.
/6:3 און אײנער האָט געשריען צום אַנדערן, און געזאָגט: הײליק, הײליק, הײליק, איז גאָט פֿון גאָט.
צבָאות: די גאַנצע ערד איז פול מיט זיין פּראַכט.
/6:4 און די טירזײַלן פֿון דער טיר האָבן זיך באַװעגט פֿון דעם קָול פֿון דעם געשרײ, און דער
הויז איז געווען פול מיט רויך.
/6:5 האָב איך געזאָגט: װײ איז מיר! װאָרום איך בין פֿאַרמאַכט; װײַל איך בין אַן אומרײנער
ליפּן, און איך וווין צווישן אַ פֿאָלק מיט אומרײנע ליפּן: פֿאַר מײַנע
אױגן האָבן געזען דעם מלך, יהוה פֿון צבֿאות.
/6:6 איז צו מיר געפֿלױגן אײנער פֿון די שרפים, מיט אַ לעבעדיקע קוילן אין זײַן האַנט;
װאָס ער האָט גענומען מיט דער צאַנג פֿון מזבח.
/6:7 און ער האָט עס אַװעקגעלײגט אױף מײַן מױל, און געזאָגט: זע, דאָס האָט אָנגערירט דײַנע ליפּן;
און דײַן זינד איז אַװעקגענומען געװאָרן, און דײַן זינד איז אױסגעריסן געװאָרן.
/6:8 און איך האָב געהערט דאָס קָול פֿון גאָט, אַזױ צו זאָגן: װעמען זאָל איך שיקן, און װער?
וועט גיין פֿאַר אונדז? האָב איך געזאָגט: דאָ בין איך; שיק מיר.
/6:9 האָט ער געזאָגט: גײ און זאָג צו דעם דאָזיקן פֿאָלק: הערט טאַקע, אָבער פֿאַרשטײט
נישט; און איר זעט טאַקע, אָבער איר קענט נישט.
/6:10 מאַכט פֿעט דאָס האַרץ פֿון דעם דאָזיקן פֿאָלק, און שװער און פֿאַרמאַכן זײערע אױערן
זייערע אויגן; כדי זיי זאָלן נישט זען מיט זייערע אויגן, און הערן מיט זייערע אויערן, און
פֿאַרשטײט זיך מיט זײער האַרצן, און גײט זיך איבער, און װערט געהיילט.
/6:11 האָב איך געזאָגט: גאָט, װי לאַנג? האָט ער געענטפֿערט: ביז די שטעט װעלן פֿאַרװיסט װערן
אָן אַ באַװוינער, און די הײַזער אָן אַ מענטש, און דאָס לאַנד זאָל זײַן פֿאַרפֿאַלן
וויסט,
/6:12 און גאָט האָט אַװעקגעבראַכט מענטשן װײַט, און עס איז געװען אַ גרױסע פֿאַרלאָזן
אין מיטן לאַנד.
/6:13 אָבער נאָך אין אים װעט זײַן אַ צענט, און ער װעט זיך אומקערן, און װעט געגעסן װערן;
װי אַ טײל־בוים, און װי אַן דעמב, װאָס זײַן מאַטעריע איז אין זײ, װען זײ
וואַרפן זייערע בלעטער, און דער הייליקער זאָמען זאָל זיין איר מאַטעריע.
