ישעיהו
/4:1 און אין יענעם טאָג װעלן זיבן װײַבער אָנכאַפּן אײן מאַן, אַזױ צו זאָגן: מיר װעלן
עסן אונדזער אייגן ברױט, און טראָגן אונדזער אייגן קלײד; נאָר לאָזן אונדז ווערן גערופן דורך
דײַן נאָמען, צו נעמען אונדזער חרפה.
/4:2 אין יענעם טאָג װעט זײַן שײן און פּראַכט די צװײַג פֿון גאָט, און
די פֿרוכט פֿון דער ערד זאָל זײַן גוט און פֿײַן פֿאַר די װאָס זײַנען
אנטלאפן פון ישראל.
/4:3 און עס װעט זײַן, דער װאָס איז געבליבן אין צִיון, און דער װאָס
בלײַבט אין ירושָלַיִם, זאָל גערופֿן װערן הײליק, איטלעכער װאָס איז
געשריבן צווישן די לעבעדיקע אין ירושלים:
/4:4 אַז גאָט װעט אָפּװאַשן דעם שמוץ פֿון די טעכטער פֿון צִיון,
און מע זאָל טהון דאָס בלוט פֿון ירושלים פֿון איר מיט
דער גייסט פון דין, און דורך דעם גייסט פון ברענען.
/4:5 און גאָט װעט באַשאַפֿן אױף יעטװעדער װױנונג פֿון באַרג צִיון, און
אויף אירע עדות, אַ וואָלקן און רויך ביי טאָג, און דער שייַנען פון אַ
פֿײַערנדיק פֿײַער בײַ נאַכט, װאָרום אױף דער גאַנצער פּראַכט װעט זײַן אַ באַשיצונג.
/4:6 און אַ מִשכּן זאָל זײַן פֿאַר אַ שאָטן אין טאָג פֿון טאָג
היץ, און פֿאַר אַ אָרט פון אָפּדאַך, און פֿאַר אַ געהיים פון שטורעם און פון
רעגן.
