ישעיהו
/2:1 דאָס װאָרט װאָס ישעיהו דער זון פֿון אָמוזן האָט געזען װעגן יהודה און ירושלים.
/2:2 און עס װעט זײַן אין די לעצטע טעג, װעט דער באַרג פֿון דעם
דאָס הױז פֿון גאָט װעט באַפֿעסטיקט װערן אױפֿן שפּיץ בערג, און װעט זײַן
דערהויבן זיך איבער די בערג; און אַלע פֿעלקער װעלן צו אים שטראָמען.
/2:3 און אַ סך פֿאָלק װעלן גײן און זאָגן: קום, און לאָמיר אַרױפֿגײן צום
באַרג פון גאָט צו דעם הויז פון דעם גאָט פון יעקבֿ; און ער וועט
לערן אונדז זיינע וועגן, און מיר וועלן גיין אין זיינע דרכים, וואָרעם פֿון ציון
װעט אַרױסגײן די תּוֹרה, און דאָס װאָרט פֿון גאָט פֿון ירושלים.
/2:4 און ער װעט משפּטן צװישן די פֿעלקער, און װעט באַשטראָפֿן אַ סך פֿעלקער;
זײ װעלן שלאָגן זײערע שװערדן צו אַקער, און זײערע שפּיזן אין
שװערד: ניט אַ פֿאָלק זאָל אױפֿהײבן אַ שװערד אַקעגן פֿאָלק, אױך ניט
זאָלן זײ מער לערנען מלחמה.
/2:5 הױז פֿון יעקבֿ, קום, און לאָמיר גײן אין דעם ליכט פֿון גאָט.
/2:6 דרום האָסטו פֿאַרלאָזן דײַן פֿאָלק דאָס הױז פֿון יעקבֿ, װײַל זײ
װערט געפֿילט פֿון מזרח, און זײ זײַערן װי די פּלשתּים,
אוּן זֵיי הָאבִּין זִיךְ גִיזָאגְט גִיוֶוען פוּן דִי קִינְדֶער.
/2:7 און זײער לאַנד איז פֿול מיט זילבער און גאָלד, און קײן סוף איז ניט
זײער ע אוצרות ; זײער לאַנד איז אױך פֿול מיט פֿערד, און קײן פֿערד ניט
סוף פון זייער רייַטוואָגן:
/2:8 און זײער לאַנד איז פֿול מיט אָפּגעטער; זיי דינען זייער אייגענע ווערק
הענט, וואָס זייערע אייגענע פינגער האָבן געמאַכט:
/2:9 און דער נײַער מאַן האָט זיך אַראָפּגעבויגן, און דער גרױסער האָט זיך דערנידעריקט.
דעריבער מוחל זיי ניט.
/2:10 גײ אַרײַן אין פֿעלז, און באַהאַלטן דיך אין שטױב, פֿון מורא פֿאַר גאָט,
וּבְגִין כָּבוֹד פוּן זַיין מַלְכוּת.
/2:11 די הױכע קוקן פֿון מענטשן װעלן דערנידעריקט װערן, און די הױכקײט פֿון מענטשן
וועט זיך געבוקט ווערן, און גאָט אַליין וועט דערהויבן ווערן אין יענעם טאָג.
/2:12 װאָרום דער טאָג פֿון גאָט פֿון צבֿאות װעט זײַן אױף איטלעכער װאָס איז שטאָלץ
און געהויבן, און אויף איטלעכער וואָס איז דערהויבן; און מע װעט אים ברענגען
נידעריק:
/2:13 און אױף אַלע צעדערן פֿון לבֿנון װאָס זײַנען הױך און דערהױבן;
אויף אַלע דעמבס פון בשן,
/2:14 און אױף אַלע הױכע בערג, און אױף אַלע הױכע הײכן
אַרויף,
/2:15 און אױף יעטװעדער הױכן טורעם, און אױף יעטװעדער געפֿענצטער װאַנט,
/2:16 און אױף אַלע שיפֿן פֿון תרשיש, און אױף אַלע ליבלעכע בילדער.
/2:17 און די הױכקײט פֿון מענטשן װעט אַראָפּגעבױגן װערן, און די הױכקײט פֿון מענטשן
און גאָט אַליין וועט דערהויבן ווערן אין יענעם טאָג.
/2:18 און די אָפּגעטער זאָל ער גאָר אָפּשאַפֿן.
/2:19 און זײ װעלן גײן אין די לעכער פֿון די פֿעלז, און אין די הײלן פֿון די פֿעלז
ערד, פֿאַר מורא פון גאָט, און פֿאַר דער פּראַכט פון זיין מאַדזשעסטי, ווען ער
שטײט אױף צו שאָקלען די ערד.
/2:20 אין יענעם טאָג װעט אַ מענטש װאַרפֿן זײַנע זילבערנע אָפּגעטער, און זײַנע אָפּגעטער פֿון גאָלד;
װאָס זײ האָבן געמאַכט איטלעכער פֿאַר זיך צו זיך בוקן, צו די מוֹלָה און צו די
באַץ;
/2:21 צו גײן אין די שפּאַלטן פֿון די פֿעלז, און אין די שפיץ פֿון די אָפּגעריסענע.
פעלזן, פֿון מורא פֿאַר גאָט, און פֿאַר דער פּראַכט פֿון זײַן פּראַכט, װען ער
שטײט אױף צו שאָקלען די ערד.
/2:22 זאָלסט אָפּהערן פֿון דעם מענטשן װאָס זײַן אָטעם איז אין זײַנע נאָזלעך, װאָרום אין װאָס זאָל ער זײַן
גערעכנט ווערן ?
