ישעיהו
/1:1 די זעונג פֿון ישעיהו דעם זון פֿון אָמוצן, װאָס ער האָט געזען װעגן יהודה און
ירושָלַיִם אין די טעג פון עוזיהו, יהותם, אחז, און חזקיהו, מלכים פון
יהודה.
/1:2 הערט, הימלען, און הער, איר ערד, װאָרום גאָט האָט גערעדט, איך האָב
האט געברענגט און געברענגט קינדער, און זיי האבן ווירדיג קעגן מיר.
/1:3 דער אָקס קען זײַן בעל־הבית, און דער אײזל דעם קריג פֿון זײַן האַר, אָבער ישׂראל טוט
ניט וויסן, מיין מענטשן טאָן ניט באַטראַכטן.
/1:4 אַ זינדיקער פֿאָלק, אַ פֿאָלק אָנגעלאָדן מיט זינד, אַ זאָמען פֿון רשעים,
קינדער וואָס זענען פאַרדאָרבן: זיי האָבן פֿאַרלאָזן די האר, זיי האָבן
האָט דערצערנט דעם הייליקן פֿון ישׂראל צו כּעס, זײַנען זיי אַװעקגעלאָפֿן אַהינטער.
/1:5 פֿאַר װאָס זאָלט איר מער געשלאָגן װערן? איר וועט מער און מער ופשטאַנד: די
דער גאנצער קאפ איז קראנק, און דאס גאנצע הארץ איז חלש.
/1:6 פֿון דער זױל פֿון פֿוס ביזן קאָפּ איז נישטאָ קײן געזונט
עס; אָבער ווונדן, און ברעדז, און פאַרקריפּלט געשווירן: זיי זענען נישט געווען
פֿאַרמאַכט, ניט פֿאַרבונדן, ניט פֿאַרמאַכט מיט זאַלב.
/1:7 אײַער לאַנד איז װיסט, אײַערע שטעט זײַנען פֿאַרברענט אין פֿײַער: דײַן לאַנד,
פֿרעמדע פֿאַרצערן עס פֿאַר דײַן פּנים, און עס איז װיסט, װי פֿאַרטראָגן
דורך פרעמדע.
/1:8 און די טאָכטער פֿון צִיון איז געבליבן װי אַ הױז אין אַ װײַנגאָרטן, װי אַ הױז.
אין אַ גאָרטן פון וגערקע, ווי אַ באַגעגנט שטאָט.
/1:9 סײַדן גאָט פֿון צבֿאות האָט אונדז איבערגעלאָזן זײער אַ קלײן איבערבלײַב, מיר
װאָלט געװען אַזױ װי סדום, און מיר זאָלן געװען אַזױ װי עמורה.
/1:10 הערט דאָס װאָרט פֿון גאָט, איר פֿירשטן פֿון סדום; געבן אויער צו דער געזעץ פון
אונדזער גאָט, איר פֿאָלק פֿון עמורה.
/1:11 צו װאָס איז צו מיר די פֿיל פֿון אײַערע שלאַכטאָפּפֿער? זאגט דער
יהוה: איך בין זאַט מיט די בראַנדאָפּפֿער פֿון װידערס, און דעם פֿעט פֿון שפּײַז
בהמות; און איך האָב זיך ניט געפֿעלן אין דעם בלוט פֿון אָקסן, אָדער פֿון שעפּסן, אָדער פֿון שעפּסן
ער ציגן.
/1:12 אַז איר קומט זיך באַװײַזן פֿאַר מיר, װער האָט דאָס געפֿאָדערט פֿון אײַער האַנט,
צו טרעטן מיינע געריכטן?
/1:13 ברענג מער ניט קײן אומגליק; קטורת איז מיר אַן אומװערדיקײט; די נייע
לבנה און שבת, דעם רוף פון אסיפות, קען איך נישט אוועקגיין; עס איז
זינד, אפילו די יום־טובֿדיקע באַגעגעניש.
/1:14 אײַערע חדשים און אײַערע פעסטע יוֹת האָט מײַן זעל פֿײַנט;
צרות צו מיר; איך בין מיד צו טראָגן זיי.
/1:15 און אַז איר װעט אױסשפּרײטן אײַערע הענט, װעל איך באַהאַלטן מײַנע אױגן פֿון אײַך;
יאָ, ווען איר טאָן פילע תפילות, איך וועל נישט הערן: דיין הענט זענען פול פון
בלוט.
/1:16 װאַש אײַך, רײניקט אײַך; נעם אַוועק די בייז פון דיין מעשים פון פריער
מיינע אויגן; הערט אויף צו טאָן שלעכטס;
/1:17 לערן גוט צו טאָן; זוכן משפט, באַפרייַען די אונטערדריקט, ריכטער די
יתום, בעט פאר דער אלמנה.
/1:18 קום אַצונד, און לאָמיר זיך פֿאַרשטײן, זאָגט גאָט, כאָטש אײַערע זינד
זיי וועלן זיין ווי שאַרלעכ רויט, זיי וועלן זיין ווי ווייַס ווי שניי; כאָטש זיי זענען רויט ווי
פּאָמסן, זיי וועלן זיין ווי וואָל.
/1:19 אַז איר װילט און הערט, זאָלט איר עסן דאָס גוטס פֿון לאַנד;
/1:20 אָבער אַז איר װעט אָפּזאָגן, און איר װעט װידערשפּעניקן, װעט איר פֿאַרצערט װערן מיט דער שװערד;
מױל פֿון גאָט האָט עס גערעדט.
/1:21 װי איז די געטרײַע שטאָט געװאָרן אַ זונה! עס איז געווען פול מיט משפט;
גערעכטיקייט האט זיך איינגעהאלטן אין אים; אָבער איצט רוצחים.
/1:22 דײַן זילבער איז געװאָרן קלעפּ, דײַן װײַן געמישט מיט װאַסער;
/1:23 װידערשפּעניקע זײַנען דײַנע האַרן, און באַגלייטער פֿון גנבים, איטלעכער האָט ליב.
מתנות, און גײט נאָכן באַלוינונג; זײ משפּטן ניט דעם יתום,
און די סיבה פֿון דער אלמנה קומט צו זײ ניט.
/1:24 דרום האָט געזאָגט גאָט, יהוה פֿון צבֿאות, דער שטאַרקער פֿון ישׂראל:
אַה, איך װעל מיך לײגן פֿון מײַנע פֿײַנט, און מיך נוקם זײַן פֿון מײַנע פֿײַנט.
/1:25 און איך װעל אומקערן מײַן האַנט אױף דיר, און רײן װעל איך אָפּרײניקן דײַן שמעק, און
נעמען אַוועק אַלע דיין צין:
/1:26 און איך װעל אומקערן דײַנע ריכטער װי אין ערשטן, און דײַנע יעץ אַזױ װי בײַם ערשטן.
דער אָנהייב: דערנאָך זאָלט מען דיך גערופֿן ווערן: די שטאָט פֿון
גערעכטיקייט, די געטריי שטאָט.
/1:27 צִיון װעט אױסגעלײזט װערן מיט משפּט, און אירע באַװוּרעטע מיט
גערעכטיקייט.
/1:28 און די פֿאַרברעכערונג פֿון די פֿאַרברעכער און פֿון די זינדיקע װעט זײַן
צוזאַמען, און די וואָס פֿאַרלאָזן גאָט, וועלן פֿאַרלענדט ווערן.
/1:29 װאָרום זײ װעלן זיך שעמען מיט די דעמבן װאָס איר האָט געגלוסט, און איר
זאָלן זיך שעמען פֿאַר די גערטנער װאָס איר האָט אױסדערװײלט.
/1:30 װאָרום איר װעט זײַן װי אַן דעמב װאָס זײַן בלאַט בלײַכט, און װי אַ גאָרטן װאָס האָט
קיין וואַסער.
/1:31 און דער שטאַרקער װעט זײַן װי אַ שלעפּ, און דער מאַכטיקער װי אַ פֿאָן, און זײ
זאָלן בײדע פֿאַרברענען אינאײנעם, און קײנער װעט זײ ניט בלקן.
