הושע
/11:1 װען ישׂראל איז געװען אַ קינד, האָב איך אים ליב געהאַט, און איך האָב גערופֿן מײַן זון אַרױס
מצרים.
/11:2 אַזױ װי זײ האָבן זײ גערופֿן, אַזױ זײַנען זײ געגאַנגען פֿון זײ;
בַּעַלִּים, וּבְקָרִיר לְגַבֵּיהּ.
/11:3 און איך האָב געלערנט אפֿרים צו גײן, זײ אָנגענומען בײַ זײערע הענט; אָבער זיי האָבן געוואוסט
ניט אַז איך געהיילט זיי.
/11:4 איך האָב זײ געצויגן מיט שנורן פֿון אַ מענטשן, מיט ליבשאַפֿטן, און איך בין געװען צו זײ
אַזױ װי די װאָס נעמען אַראָפּ דעם יאָך פֿון זײערע קין, און איך האָב זײ אַרײַנגעטאָן פֿלײש.
/11:5 ער װעט זיך ניט אומקערן אין לאַנד מִצרַיִם, נײַערט אשור װעט זײַן
זײַן מלך, װײַל זײ האָבן ניט געװאָלט זיך אומקערן.
/11:6 און די שװערד װעט בלײַבן אין זײַנע שטעט, און װעט פֿאַרצערן זײַנע צװײגן.
און זײ פֿאַרצערן פֿון װעגן זײערע עצות.
/11:7 און מײַן פֿאָלק האָט זיך אָפּגעקערט פֿון מיר, כאָטש זײ האָבן זײ גערופֿן
צום אייבערשטן, האָט אים גאָרניט געוואָלט דערהויבן.
/11:8 װי זאָל איך דיך אָפּגעבן, אפֿרים? װי זאָל איך דיך מציל זײַן, ישׂראל? ווי
זאָל איך דיך מאַכן ווי אדמה? װי זאָל איך דיך מאַכן װי זבוים? מיין הארץ
איז זיך אומקערן אין מיר, מײַנע תּשובֿות האָבן אָנגעצונדן צוזאַמען.
/11:9 איך װעל ניט מאַכן די פֿײַערקײט פֿון מײַן כּעס, איך װעל זיך ניט אומקערן צו
פֿאַרטיליקט אפֿרים, װאָרום איך בין גאָט, און ניט אַ מענטש; דער הייליקער אין צווישן
דיך, און איך וועל ניט אַרײַן אין שטאָט.
/11:10 נאָך גאָט װעלן זײ גײן, װי אַ לײב װעט ער ברום, װען ער װעט
ברום, און די קינדער וועלן ציטערן פון מערב.
/11:11 זײ װעלן ציטערן װי אַ פֿױגל פֿון מִצרַיִם, און װי אַ טױב פֿון לאַנד
פֿון אשור: און איך װעל זײ אַרײַנטאָן אין זײערע הײַזער, זאָגט גאָט.
/11:12 אפֿרים אַרומרינגלט מיך מיט ליגן, און דאָס הױז פֿון ישׂראל מיט
אָפּנאַר: אָבער יהודה הערשט נאָך מיט גאָט, און איז געטרייַ מיט די הייליקע.
