הושע
/6:1 קום, לאָמיר זיך אומקערן צו גאָט, װאָרום ער האָט צעריסן, און ער װעט
היילן אונדז; ער האָט געשלאָגן, און ער וועט אונדז פֿאַרבינדן.
/6:2 נאָך צװײ טעג װעט ער אונדז אױפֿלעבן, אױפֿן דריטן טאָג װעט ער אונדז אױפֿשטעלן.
און מיר װעלן לעבן אין זײַנע אױגן.
/6:3 דענצמאָל װעלן מיר װיסן, אױב מיר גײען נאָך צו דערקענען יהוה: זײַן יציאה איז
צוגעגרייט ווי דער מאָרגן; און ער װעט קומען צו אונדז װי דער רעגן, װי דער
שפּעטער און פריער רעגן צו דער ערד.
/6:4 אפֿרים, װאָס זאָל איך טאָן מיט דיר? יהוּדה, וואָס זאָל איך טאָן צוּ
דיר? װאָרום דײַן גוטסקײט איז װי אַ פֿרימאָרגן־װאָלקן, און װי דער טױ פֿרי
גייט אוועק.
/6:5 דרום האָב איך זײ געהאַקן דורך די נבֿיאים; איך האב זיי דערהרגעט דורך די
װערטער פֿון מײַן מױל, און דײַנע משפּטים זײַנען װי דאָס ליכט װאָס גײט אַרױס.
/6:6 װאָרום איך האָב געזוכט רחמנות, און ניט צו שלאַכטן; און די וויסן פון גאָט מער
װי בראַנדאָפּפֿער.
/6:7 אָבער זײ האָבן איבערגעטראָגן דעם בונד װי מענטשן, דאָרטן האָבן זײ געטאָן
טרעטשעראַסלי קעגן מיר.
/6:8 גִלעָד איז אַ שטאָט פֿון די װאָס טוען זינד, און איז פֿאַראומרײניקט מיט בלוט.
/6:9 און אַזױ װי גזלנים װאַרטן אױף אַ מאַן, אַזױ איז דער געזעלשאַפֿט פֿון כּהנים
מאָרד אויף דעם וועג מיט צושטימען: פֿאַר זיי טוען שענדלעכקייט.
/6:10 איך האָב געזען אַ שרעקלעכע זאַך אין הױז פֿון ישׂראל: דאָרטן איז דער
זנות פֿון אפֿרים, ישׂראל איז פֿאַראומרײניקט געװאָרן.
/6:11 אױך, יהודה, ער האָט דיר באַשטימט אַ שניט, װען איך האָב זיך אומגעקערט
געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון מײַן פֿאָלק.
