עברים
/12:1 דרום זעענדיק מיר זײַנען אױך אַרומגענומען מיט אַזאַ גרױסן װאָלקן
עדות, לאָמיר אָפּטאָן אַלע וואָג, און די זינד וואָס טוט אַזוי
לײכ ט זי ך אונד ז אריבער , או ן מי ר לויפ ן מי ט געדולד , דע ם געיעג , װא ס אי ז באשטאנען
פאר אונז,
/12:2 קוקנדיק אויף יאָשקע, דעם מחבר און פאַרענדיקער פון אונדזער אמונה; ווער פֿאַר די פרייד
וואָס איז געווען שטעלן פֿאַר אים, פאַרטראָגן דעם קרייַז, פֿאַראַכט די בושה, און איז
שטעלן זיך צו דער רעכטער האַנט פון דעם טראָן פון גאָט.
/12:3 װאָרום באַטראַכט דעם װאָס האָט איבערגעטראָגן אַזאַ סתירה פֿון זינדיקע
אליין, כדי איר זאלט נישט מיד ווערן און פארשוועכטן אין אייערע מחשבות.
/12:4 איר האָט זיך נאָך ניט אַנטקעגנגעשטעלט ביז בלוט, שטרעבט קעגן זינד.
/12:5 און איר האָט פֿאַרגעסן די דרשה װאָס רעדט צו אײַך אַזױ װי צו
קינדער, מײַן זון, זאָלסט ניט פֿאַראַכטן די שטרײַכט פֿון גאָט, און ניט פֿאַרשװעכן
װע ן ד ו װער ט אנגעשראק ן פו ן אים :
/12:6 פֿאַר װעמען גאָט האָט ליב, טײַכט ער, און פּלאָגט יעדן זון װאָס ער האָט אים ליב.
באַקומען.
/12:7 אױב איר האַלט טײַכט אָן, טוט גאָט מיט אײַך װי מיט זין; פֿאַר וואָס זון
איז דער, וועמען דער פֿאָטער טשעפּעט ניט?
/12:8 אָבער אױב איר זײַט אָן שטראָף, װאָס אַלע זײַנען מיט אים, דאַן זײַנען זײ
איר ממזרים, און ניט קינדער.
/12:9 און מיר האָבן געהאַט עלטערן פֿון אונדזער פֿלײש, װאָס האָבן אונדז געמאַכט, און מיר
האט זיי יראת שמים: וועלן מיר נישט פיל מער זיין אונטערטעניק צו די
פאטער פון גייסטער, און לעבן?
/12:10 װאָרום זײ האָבן אונדז פֿאַר װאָר עטלעכע טעג געטראַכט נאָך זײער פֿאַרגעניגן;
אָבער ער פֿאַר אונדזער נוץ, אַז מיר זאלן האָבן טייל אין זיין הייליקייט.
/12:11 אַצונד זעט ניט אױס פֿאַר אַ פֿרײד, נײַערט גרױס.
פונדעסטוועגן, דערנאָך גיט עס די פרי פון גערעכטיקייט
צו די וואס ווערן דערמיט גענוצט.
/12:12 דרום הײב אױף די נידעריקע הענט, און די שװערע קני;
/12:13 און מאַכט גלײַכע שטעגן פֿאַר אײַערע פֿיס, כּדי דאָס לעמעלע זאָל זיך ניט אומקערן
אויס פון וועג; נאָר זאָל עס בעסער געהיילט װערן.
/12:14 גײסט נאָך שלום מיט אַלע מענטשן, און קדושה, אָן װאָס קײנער װעט ניט זען
דער האר:
/12:15 היטנדיק צו קוקן, אַז עמיצער זאָל ניט פֿאַרלאָזן דעם חן פֿון גאָט; טאָמער קיין וואָרצל
פון פארביטערונג שפרינגט אויף אייַך צרה, און דערמיט ווערן פילע טמא;
/12:16 טאָמער זאָל זײַן אַן מזנה, אָדער פֿאַרשװעכט, אַזױ װי עֵשָׂו, װאָס פֿאַר אײנעם.
אַ שטיקל פֿלײש האָט פֿאַרקױפֿט זײַן בכוֹרה.
/12:17 װאָרום איר װײסט װי אַזױ דערנאָך, װען ער װאָלט ירשענען דעם
בענטשן, ער איז געווען פארווארפן: פֿאַר ער געפונען קיין אָרט פון תשובה, כאָטש
ער האט עס געזוכט מיט טרערן.
/12:18 װאָרום איר זײַט ניט געקומען אױפֿן באַרג װאָס מע קאָן אָנרירן, און דאָס
פֿאַרברענט מיט פֿײַער, ניט צו שװאַרצע, און פֿינצטערניש, און שטורעם,
/12:19 און דער קָול פֿון אַ שופֿר, און דער קָול פֿון װערטער; וואָס קול זיי
די װאָס האָבן געהערט, האָבן געבעטן, אַז דאָס װאָרט זאָל ניט גערעדט װערן צו זײ
מער:
/12:20 װאָרום זײ האָבן ניט געקענט אױסהאַלטן דאָס װאָס איז באַפֿױלן געװאָרן, און אױב אַזױ פֿיל װי אַ
בהמה אָנרירן דעם באַרג, זאָל זי פֿאַרשטײנט װערן, אָדער אַרײַנגעשטױגן װערן מיט אַ
דאַרט:
/12:21 און אַזױ שרעקלעך איז געװען די דערזען, אַז משה האָט געזאָגט: איך האָב זײער מורא און איך
ציטערניש :)
/12:22 אָבער איר זײַט געקומען צום באַרג ציון, און אין דער שטאָט פֿון דעם לעבעדיקן גאָט,
די הימלישע ירושלים, און צו אַן אומצאָליקע פירמע פון מלאכים,
/12:23 צו דער אַלגעמיינער פֿאַרזאַמלונג און דער קהילה פֿון די בכָור, װאָס זײַנען פֿאַרשריבן
אין הימל, און צו גאָט דער ריכטער פון אַלע, און צו די גייסטער פון גערעכטיקייט
געמאכט גאנץ,
12:24 און צו יאָשקע דער פארמיטלער פון די נייַ בונד, און צו די בלוט פון
שפּריצן, וואָס רעדט בעסערע זאַכן ווי דאָס פון הבל.
/12:25 זעט, אַז איר זאָלט ניט אָפּזאָגן דעם װאָס רעדט. ווארים אויב זיי אנטלאפן ניט ווער
האט אפגעזאגט דעם וואס האט גערעדט אויף דער ערד, פיל מער וועלן מיר ניט אַנטלויפן, אויב מיר
קער זיך אָפּ פֿון דעם, וואָס רעדט פֿון הימל:
/12:26 וועמענס קָול האָט דעמאָלסט געשאָקלט די ערד, אָבער אַצונד האָט ער צוגעזאָגט, אַזױ צו זאָגן:
נאך אמאל שאקל איך נישט נאר די ערד, נאר אויך דעם הימל.
/12:27 און דאָס דאָזיקע װאָרט, נאָך אַ מאָל, הײסט דאָס אָפּנעמען פֿון יענע זאַכן
וואָס זענען אויפגעטרייסלט, ווי פון זאכן וואָס זענען געמאכט, אַז די זאכן וואָס
קענען ניט זיין אויפגעטרייסלט קען בלייַבן.
/12:28 דערפֿאַר, װאָס מיר באַקומען אַ מלוכה װאָס קען זיך ניט באַװעגן, לאָמיר האָבן
חן, מיט וועלכן מיר זאלן דינען גאט מיט יראת שמים און פרום
מורא:
/12:29 װאָרום אונדזער גאָט איז אַ פֿאַרצערט פֿײַער.
