עברים
/4:1 לאָמיר דעריבער מוֹרא האָבן, אַז עס זאָל אונדז ניט איבערלאָזן אַ צוזאָג צו גײן
זיין מנוחה, ווער עס יז פון איר זאָל ויסקומען צו קומען פון עס.
/4:2 װאָרום צו אונדז איז אָנגעזאָגט געװאָרן די בשורה, אַזױ װי צו זײ, אָבער דאָס װאָרט
אנגעזאגט האט ניט נוץ זיי, ניט זייַענדיק געמישט מיט אמונה אין זיי אַז
געהערט עס.
/4:3 װאָרום מיר, װאָס האָבן געגלױבט, גײען אַרײַן אין רו, אַזױ װי ער האָט געזאָגט: אַזױ װי איך האָב
געשוואוירן אין מיין גרימצארן, אויב זיי וועלן קומען אין מיין מנוחה: כאָטש די מעשים
זיינען פאַרטיק געוואָרן פון דער יסוד פון דער וועלט.
/4:4 װאָרום ער האָט גערעדט אין אַן אָרט פֿון זיבעטן טאָג אַזױ װי אַזױ, און גאָט
האָט גערוט דעם זיבעטן טאָג פֿון אַלע זײַנע מעשׂים.
/4:5 און װידער אױף דעם דאָזיקן אָרט, אױב זײ װעלן אַרײַנקומען אין מײַן רו.
/4:6 װײַל עס בלײַבט, אַז עטלעכע זאָלן אַרײַן אין איר, און זײ זאָלן
וועמען עס איז געווען ערשטער אנגעזאגט איז אריין אין ווייַל פון אומגלויבן:
/4:7 װידער באַגרענעצט ער אַ טאָג, אַזױ צו זאָגן אין דָוִדן: הײַנט, נאָך אַזױ לאַנג
אַ צייט; ווי עס ווערט געזאָגט: הײַנט, אויב איר ווילט הערן זײַן קָול, הערט ניט אײַערע האַרטן
הערצער .
4:8 ווארים אויב יאָשקע האט געגעבן זיי מנוחה, דעמאָלט וואָלט ער ניט האָבן
גערעדט פון אן אנדער טאָג.
/4:9 און עס בלײַבט אַ רו פֿאַר דעם פֿאָלק פֿון גאָט.
/4:10 װאָרום דער װאָס איז אַרײַן אין זײַן רו, האָט אױך אױפֿגעהערט פֿון זײַן אײגענעם
מעשים, אַזױ װי גאָט האָט געטאָן פֿון זײַנע.
/4:11 לאָמיר זיך דעריבער מיען אַרײַן אין דער רו, כּדי עמיצער זאָל ניט פֿאַלן נאָך
דער זעלביקער בייַשפּיל פון אומגלויבן.
/4:12 װאָרום דאָס װאָרט פֿון גאָט איז גיך און שטאַרק, און שאַרפֿער פֿון אַלע
צוויי-שניידלעך שווערד, דורכנעמיק אפילו צו די צעטיילונג פון די נשמה און
גייסט, און פון די דזשוינץ און מאַרך, און איז אַ דערקענען פון די געדאנקען
און כוונות הארץ.
/4:13 און עס איז ניטא קײן באַשעפֿעניש װאָס איז ניט אַנטפּלעקט אין זײַנע אױגן, נאָר אַלע
די זאכן זענען נאַקעט און געעפנט פֿאַר די אויגן פון אים מיט וועמען מיר האָבן צו
טאָן.
/4:14 זעענדיק אַז מיר האָבן אַ גרױסן כּהן גדול, װאָס איז דורכגעגאַנגען אין דעם
הימלען, יאָשקע דער זון פון גאָט, לאָזן אונדז האַלטן אונדזער פאַך.
/4:15 װאָרום מיר האָבן ניט קײן כּהן גדול װאָס קען ניט אָנרירן מיט דעם געפֿיל
פון אונדזערע קראַנקייטן; אָבער איז געווען אין אַלע פונקטן געפרואווט ווי ווי מיר זענען, נאָך
אָן זינד.
/4:16 לאָמיר דעריבער גײן מיט מוטיק צו דעם טראָן פֿון חן, כּדי מיר זאָלן קענען
באַקומען רחמנות, און געפֿינען חן צו העלפן אין צייט פון נויט.
