חגי
/2:1 אין זיבעטן חודש, אין אײן און צװאַנציקסטן טאָג פֿון חודש, איז געקומען
דאָס װאָרט פֿון גאָט דורך דעם נבֿיא חגי, אַזױ צו זאָגן:
/2:2 רעד אַצונד צו זרובבל דעם זון פֿון שַעלטיאֵלן, דעם גענעראל פֿון יהודה, און צו
יהושע דער זון פֿון יהָדָכן, דעם כּהן גדול, און צו די איבעריקע פֿון דעם
מענטשן, געזאגט,
/2:3 װער איז געבליבן פֿון אײַך, װאָס האָט געזען דאָס דאָזיקע הױז אין איר ערשטן פּראַכט? און ווי טאָן
איר זען עס איצט? איז עס ניט אין דיין אויגן אין פאַרגלייַך פון עס ווי גאָרנישט?
/2:4 אָבער אַצונד זײַ שטאַרק, זרובבעל, זאָגט גאָט; און זיי חזק, אָ
יהושע דער זון פון יהדותך דעם כהן גדול; און זייט שטאַרק, אַלע יי מענטשן
פֿון לאַנד, זאָגט גאָט, און אַרבעט, װאָרום איך בין מיט אײַך, זאָגט גאָט
פון מחנות:
/2:5 אַזױ װי דאָס װאָרט װאָס איך האָב מיט אײַך בונד געװען, װען איר זײַט אַרױסגעגאַנגען
מִצרַיִם, אַזױ בלײַבט מײַן גײַסט צװישן אײַך: זאָלסט ניט מורא האָבן.
/2:6 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבֿאות; נאָך אַמאָל, עס איז אַ ביסל בשעת, און איך
וועט טרייסלען די הימלען און די ערד, און דעם ים, און די טרוקן לאַנד;
/2:7 און איך װעל שאָקלען אַלע פֿעלקער, און די חשק פֿון אַלע פֿעלקער װעט קומען;
און איך װעל אָנפֿילן דאָס דאָזיקע הױז מיט פּראַכט, זאָגט גאָט פֿון צבֿאות.
/2:8 מײַן איז דאָס זילבער, און מײַנער איז דאָס גאָלד, זאָגט גאָט פֿון צבֿאות.
/2:9 די פּראַכט פֿון דעם דאָזיקן לעצטן הױז װעט זײַן גרעסער פֿון דעם ערשטן;
זאָגט גאָט פֿון צבֿאות, און אין דעם דאָזיקן אָרט װעל איך געבן שלום, זאָגט דער
ה\' צבָאות.
/2:10 אין פֿיר און צװאַנציקסטן טאָג פֿון נײַנטן חודש, אין צװײטן יאָר פֿון
דָריוש, איז דאָס וואָרט פון גאָט געקומען דורך חגי דער נביא, אַזוי צו זאָגן:
/2:11 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבֿאות; פרעג איצט די כהנים וועגן דער תורה,
זאגן,
/2:12 אױב מען טראָגט הײליק פֿלײש אין דעם רעקל פֿון זײַן קלײד, און מיט זײַן רעקל.
אָנרירן ברױט, אָדער פּאַטלעזשאַן, אָדער װײַן, אָדער אײל, אָדער עפּעס פֿלײש, זאָל עס זײַן
הייליק? און די כהנים האָבן געענטפערט און געזאָגט: ניין.
/2:13 האָט חַגַי געזאָגט: אױב אײנער װאָס איז אומרײן פֿון אַ טױט לײַב אָנרירט אײנער פֿון דעם
די דאָזיקע, זאָל עס זײַן אומרײן? האָבן די כּהנים געענטפֿערט און געזאָגט: עס װעט זײַן
זײט טמא.
/2:14 האָט חַגַי געענטפֿערט, און געזאָגט: אַזױ איז דאָס דאָזיקע פֿאָלק, און אַזױ איז דאָס פֿאָלק
פֿאַר מיר, זאָגט גאָט; און אזוי איז איטלעכער ווערק פון זייערע הענט; און דאס
וואָס זיי פאָרשלאָגן דאָרט איז אומרײן.
/2:15 און אַצונד, איך בעט דיך, באַטראַכט פֿון הײַנטיקן טאָג און העכער, פֿון פֿאַר אַ
שטײן איז געלעגן אױף א שטײן אין היכל ה\'.
/2:16 פֿון יענע טעג, אַז מען איז געקומען צו אַ הױפּע פֿון צוואַנציק מאָס,
ע ס זײנע ן געװע ן נא ר צע ן : װע ן מע ן אי ז געקומע ן צו ם פרעספא ט צ ו ארויסציע ן פופציק
כּלים פֿון דער פּרעסע, זײַנען געװען נאָר צװאַנציק.
/2:17 איך האָב דיך געשלאָגן מיט ברענעניש און מיט שימל און מיט האָגל אין גאַנצן
אַרבעט פון דיין הענט; אָבער איר האָט זיך ניט אומגעקערט צו מיר, זאָגט גאָט.
/2:18 היט זיך אַצונד פֿון הײַנטיקן טאָג און העכער, פֿון פֿיר און צװאַנציקסטן טאָג
פֿון נײַנטן חודש, פֿון דעם טאָג װאָס דער יסוד פֿון גאָט
היכל איז געלעגן, באַטראַכטן עס.
/2:19 איז נאָך דער זאָמען אין דער שפּײַכלער? יאָ, נאָך דער ווייַנשטאָק, און די פייַג בוים, און
דער מילגרוים, און דער זילבערבױם, האָט ניט געבאָרן; פֿון דעם
טאָג וועל איך דיך בענטשן.
/2:20 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז װידער געװען צו חַגַיִן אין די פֿיר און
צוואַנציקסטן טאָג פון חודש, אַזוי צו זאָגן:
/2:21 רעד צו זרובבל דעם גענעראל פֿון יהודה, אַזױ צו זאָגן: איך װעל שאָקלען די הימלען.
און די ערד;
/2:22 און איך װעל אומקערן דעם טראָן פֿון קיניגרײַכן, און װעל פֿאַרטיליקן דעם
שטאַרקייט פֿון די מלוכות פֿון די פֿעלקער; און איך וועל אומקערן די
רײַטװעגן, און די װאָס פֿאָרן אין זײ; און די פערד און זייערע רידער
וועט אַראָפּנידערן איטלעכער מיט דער שווערד פון זיין ברודער.
/2:23 אין יענעם טאָג, זאָגט גאָט פֿון צבֿאות, װעל איך דיך נעמען, זרובבעל, מײַן
קנעכט דער זון פֿון שאלטיעל, זאָגט גאָט, און װעט דיך מאַכן װי אַ
חותם: װאָרום איך האָב דיך אױסדערװײלט, זאָגט גאָט פֿון צבֿאות.
