חבקוק
/3:1 אַ תּפֿילה פֿון חבקוק דעם נבֿיא אױף שִגיונות.
/3:2 גאָט, איך האָב געהערט דײַן רײד, און האָב מוֹרא געהאַט: גאָט, מחיה אױף דײַן אַרבעט.
אין די צווישן פון די יאָרן, מאַכן באקאנט אין די צווישן פון די יאָרן; אין
צארן געדענק רחמנות.
/3:3 גאָט איז געקומען פֿון תמן, און דער הײליקער פֿון באַרג פּאַרן. סלע. זיין כבוד
האָט צוגעדעקט די הימלען, און די ערד איז געווען פול מיט זיין לויב.
/3:4 און זײַן שײַן איז געװען װי דאָס ליכט; פון זיין הערנער זענען ארויסגעקומען פון אים
האַנט: און דאָרטן איז געווען אַ באַהאַלטן פֿון זײַן מאַכט.
/3:5 פֿאַר אים איז געגאַנגען די מגפֿה, און ברענעדיקע קוילן זײַנען אַרױסגעגאַנגען צו זײַנעם
פֿיס.
/3:6 ער איז געשטאַנען, און האָט אָפּגעמאָסטן די ערד, ער האָט געזען, און צעטריבן די ערד
פעלקער; און די אײביקע בערג זײַנען צעשפּרײט געװאָרן, די אײביקע
בערג האָבן זיך געבוקט: אײביק זײַנען זײַנע װעגן.
/3:7 איך האָב געזען די געצעלטן פֿון קושן אין פּײַן, און די פֿאָרהאַנגען פֿון לאַנד פֿון לאַנד.
מדין האט געציטערט.
/3:8 איז יהוה געװען צער פֿון די טײַכן? איז געווען דיין כעס קעגן דעם
טייכן? איז דײַן גרימצאָרן געװען אױף דעם ים, װאָס דו ביסט געפֿאָרן אױף דײַן
פֿערד און דײַנע רײַטװעגן פֿון ישועה?
/3:9 גאַנץ נאַקעט איז דײַן בױגן געמאַכט געװאָרן, אַזױ װי די שבועות פֿון די שבֿטים
דיין וואָרט. סלע. מיט טײַכן האָסטוּ צעשפּאָלטן די ערד.
/3:10 די בערג האָבן דיך געזען, און זײ האָבן געציטערט: דאָס איבערפֿאַלן פֿון װאַסער
פארבײגעגאנגע ן : דע ר טיפע ר הא ט ארויסגעגעב ן זײ ן קול , או ן הא ט אויפגעהויב ן זײנ ע הענט .
/3:11 די זון און די לבנה זײַנען געשטאַנען אין זײער װױנונג, אין דײַן ליכט
פײַלן זײַנען זײ געגאַנגען, און צו דעם גלאַנצן פֿון דײַן גלענצנדיקן שפּיז.
/3:12 האָסט געגאַנגען דורכן לאַנד מיט גרימצאָרן, האָסט געדרשט די
גוי ם אי ן כעס .
/3:13 ביסט אַרױסגײן צו דער הילף פֿון דײַן פֿאָלק, צו דער הילף
מיט דײַן געזאַלבטן; דו האסט פארוואונדעט דעם קאפ פון דעם הויז פון דעם
רשעים, דורך אנטדעקן דעם יסוד ביזן האלדז. סלע.
/3:14 האָסט געשלאָגן מיט זײַנע שטאַנגען דעם קאָפּ פֿון זײַנע דערפֿער;
איז אַרױסגעגאַנגען װי אַ שטורעם מיך צו צעשפּרײטן; זײער פֿרײד איז געװען װי צו פֿאַרצערן
די אָרעמע געהיים.
/3:15 דו ביסט געגאַנגען דורכן ים מיט דײַנע פֿערד, דורך דער קופּע פֿון
גרויס וואסערן.
/3:16 אַז איך האָב געהערט, האָט מײַן בויך געציטערט; מײַנע ליפּן האָבן געציטערט בײַם קול:
פארפוילטקייט איז אריין אין מיינע ביינער, און איך האב געציטערט אין מיר, כדי איך זאל קענען
רו אין דעם טאָג פון צרה: ווען ער קומט אַרויף צו די מענטשן, ער וועט
באַפאַלן זיי מיט זיין טרופּס.
/3:17 כאָטש דער פֿײַגבוים װעט ניט בליען, און קײן פֿרוכט װעט ניט זײַן אין דער
וויינז; די מי פֿון דעם אײלבערטװעגן װעט אױסלאָזן, און די פֿעלדער װעלן ניט געבן
פלייש; די שאָף זאָלן פֿאַרשניטן װערן פֿון דער קעלער, און עס זאָל ניט זײַן
סטאַדע אין די סטאָלז:
/3:18 אָבער איך װעל זיך פֿרײען מיט יהוה, איך װעל זיך פֿרײען מיט דעם גאָט פֿון מײַן ישועה.
/3:19 יהוה גאָט איז מײַן שטאַרקײט, און ער װעט מאַכן מײַנע פֿיס װי די פֿיס פֿון הינדס.
און ער װעט מיך מאַכן גײן אױף מײַנע בָמות. צום הויפט זינגער
אויף מײַנע סטרונע אינסטרומענטן.
