חבקוק
/1:1 די לאַסט װאָס חבקוק דער נבֿיא האָט געזען.
/1:2 גאָט, װי לאַנג װעל איך שרײַען, און דו װעסט ניט הערן! אפילו שרייען צו
דיך פון גוואַלד, און דו וועסט ניט ראַטעווען!
/1:3 פֿאַר װאָס װײַזסטו מיר אַ זינד, און לאָז מיך זען אַ קריג? פֿאַר
צעשטערונג און גוואַלד זענען פֿאַר מיר, און עס זענען וואָס מאַכן אַ קריגערייַ
און טענה.
/1:4 דרום איז די תּוֹרה פֿאַרשלאָכטן, און אַ משפּט גײט קײן מאָל ניט אַרױס;
רשע גײט אַרױף די צדיקים; דעריבער פאַלש משפט
גיינ ווייַטער.
/1:5 זע איר צװישן די פֿעלקער, און קוקט און װוּנדערט זיך װוּנדערלעך, װאָרום איך
וועט אַרבעטן אַ אַרבעט אין דיין טעג, וואָס איר וועט ניט גלויבן, כאָטש עס איז
איך האב דיר געזאגט.
/1:6 װאָרום זע, איך שטײ אױף די כַּשׂדים, דאָס ביטערע און געאיילטע פֿאָלק, װאָס
וועט גיין אין דער ברייט פון דער ערד, צו אַרבן די
וואוינארטן וואס זענען נישט זייערע.
/1:7 שרעקלעכע און שרעקלעכע זײַנען זײ, זײער משפּט און זײער כּבֿוד
גיינ ווייַטער פון זיך.
/1:8 און זײערע פֿערד זײַנען גיכער פֿון די לעמפּערטן, און זײער האַרציק
ווי די אָוונט וועלף: און זייער רייטער וועט פאַרשפּרייטן זיך, און
פֿון דער װײַטן װעלן קומען זײערע רײַטער; זיי וועלן פליען ווי דער אָדלער וואָס
אײַלט זיך צו עסן.
/1:9 זײ װעלן קומען אַלע פֿון גװאַלד, זײערע פּנימער װעלן דערשלאָגן װי מזרח
װינט, און זײ װעלן אײַנזאַמלען די געפֿאַנגענשאַפֿט װי זאַמד.
/1:10 און זײ װעלן שפּײַען מיט די מלכים, און די פֿירשטן װעלן זײַן אַ שפּאָט פֿאַר
זיי: זיי וועלן שאָדן יעדער פעסטונג; װאָרום זײ װעלן הויפֿן שטױב, און
נעם עס.
/1:11 דענצמאָל װעט זיך ענדערן זײַן מיינונג, און ער װעט אַריבערגײן, און פֿאַרשלאָגן זיך
דאָס איז זײַן מאַכט צו זײַן גאָט.
/1:12 ביסט ניט פֿון אײביק, יהוה מײַן גאָט, מײַן הײליקער? מיר וועלן
ניט שטאַרבן. גאָט, דו האָסט זײ באַשטעלט פֿאַר אַ משפּט; און, אָ גוואַלדיק
גאָט, דו האָסט זיי באַשטימט צו תיקון.
/1:13 דו ביסט פֿון ריינער אױגן פֿון צו זען בײז, און דו קענסט ניט אָנקוקן
זינד: פֿאַר װאָס קוקסטו אױף די װאָס טוען ברעד, און
האַלטן דיין צונג ווען דער רשָע עסט דעם מענטש וואָס איז מער
צדיק ווי ער?
/1:14 און מאַכט די מענטשן װי די פֿיש פֿון ים, װי די קריכן, דאָס
האָבן קיין הערשער איבער זיי?
/1:15 זײ נעמען אַלע אױפֿן װינקל, זײ כאַפּן זײ אין זײער נעץ,
און זאַמלט זיי אין זייער שלעפּן: דעריבער פרייען זיי און פרייען זיך.
/1:16 דרום שלאַכטן זײ צו זײער נעץ, און זײ ברענען װײַרױך צו זײערע
שלעפּן; װאָרום פֿון זײ איז זײער חלק פֿעט, און זײער פֿלײש פֿיל.
/1:17 זאָלן זײ דעריבער לײדיקן זײער נעץ, און ניט שערן תּמיד צו טײטן
די פעלקער?
