בראשית
/47:1 איז יוֹסף געקומען, און האָט דערצײלט פַּרעהן, און האָט געזאָגט: מײַן פֿאָטער און מײַנע ברידער;
און זײערע שאָף, און זײערע רינדער, און אַלץ װאָס זײ האָבן, זײַנען אַרױסגעגאַנגען
פֿון לאַנד כּנַעַן; און זע, זײ זײַנען אין לאַנד גוֹשֶן.
/47:2 און ער האָט גענומען עטלעכע פֿון זײַנע ברידער, פֿינף מענער, און האָט זײ דערלאנגט צו
פרעה.
/47:3 האָט פַּרעה געזאָגט צו זײַנע ברידער: װאָס איז אײַער באַשעפטיקונג? און זיי
האָט געזאָגט צו פַּרעהן: דײַנע קנעכט זײַנען פּאַסטעך, אי מיר און אױך אונדזערע
אבות.
/47:4 און זײ האָבן געזאָגט צו פַּרעהן: װאָרום צו װױנען אין לאַנד זײַנען מיר געקומען;
װאָרום דײַנע קנעכט האָבן ניט קײן פֿיטערונג פֿאַר זײערע שאָף; װאָרום דער הונגער איז
שװער אין לאַנד כּנַעַן; אַצונד זאָל, מיר בעט דיך, דײַן
קנעכט וואוינען אין לאנד גושן.
/47:5 און פַּרעה האָט גערעדט צו יוֹספֿן, אַזױ צו זאָגן: דײַן פֿאָטער און דײַנע ברידער זײַנען
קום צו דיר:
/47:6 דאָס לאַנד מִצרַיִם איז פֿאַר דיר; אין דער בעסטער פון די ערד מאַכן דיין
פאטער און ברידער צו וואוינען; אין לאַנד גוֹשֶן זאָלן זײ רוען: און
אויב דו קענסט צווישן זיי קיין פעלקער, שטעל זיי צו שרים
איבער מײן בהמה.
/47:7 און יוֹסף האָט אַרײַנגעבראַכט זײַן פֿאָטער יעקבן, און האָט אים אַװעקגעשטעלט פֿאַר פַּרעהן
יעקב האט געבענטשט פרעהן.
/47:8 האָט פַּרעה געזאָגט צו יעקבן: װי אַלט ביסטו?
/47:9 און יעקב האָט געזאָגט צו פַּרעהן: די טעג פֿון די יאָרן פֿון מײַן נסיעה זײַנען געװען
הונדערט און דרײַסיק יאָר; ווייניק און שלעכט האָבן די טעג פֿון די יאָרן פֿון
מײַן לעבן איז געװען, און איך האָב ניט דערגרייכט ביז די טעג פֿון די יאָרן פֿון דעם
דאָס לעבן פֿון מײַנע עלטערן אין די טעג פֿון זייער נסיעה.
/47:10 און יעקב האָט געבענטשט פַּרעהן, און איז אַרױסגעגאַנגען פֿון פֿאַר פַּרעהן.
/47:11 און יוֹסף האָט געשטעלט זײַן פֿאָטער און זײַנע ברידער, און האָט זײ געגעבן
אײגנטום אין לאַנד מִצרַיִם, אין דעם בעסטן פֿון לאַנד, אין לאַנד פֿון
ראמסעס, אזוי ווי פרעה האט באפוילן.
/47:12 און יוֹסף האָט דערזײַגט זײַן פֿאָטער, און זײַנע ברידער, און אַלע זײַנע פֿאָטערס
הױזגעזינט מיט ברױט לױט זײערע משפּחות.
/47:13 און קײן ברױט איז ניט געװען אין גאַנצן לאַנד; װאָרום דער הונגער איז געװען זײער שװער, אַזױ
אַז דאָס לאַנד מִצרַיִם, און דאָס גאַנצע לאַנד כּנַעַן, איז פֿאַרמאַכט געװאָרן פֿון װעגן
דער הונגער.
/47:14 און יוֹסף האָט אײַנגעזאַמלט דאָס גאַנצע געלט װאָס האָט זיך געפֿונען אין לאַנד
מִצרַיִם, און אין לאַנד כּנַעַן, פֿאַר דעם תּבֿואה װאָס זײ האָבן געקױפֿט: און
יוסף האט אריינגעברענגט דאס געלט אין פרעהן\'ס הויז.
/47:15 און אַז געלט האָט זיך אױסגעלאָזט אין לאַנד מִצרַיִם, און אין לאַנד כּנַעַן,
אַלע מִצרים זײַנען געקומען צו יוֹספֿן, און האָבן געזאָגט: גיב אונדז ברױט, פֿאַר װאָס?
זאָלן מיר שטאַרבן פֿאַר דײַן פּנים? װאָרום דאָס געלט פֿעלט.
/47:16 האָט יוֹסף געזאָגט: גיב אײַערע בהמות; און איך װעל דיר געבן פֿאַר דײַן בהמה,
אויב געלט פאַרלאָזן.
/47:17 און זײ האָבן געבראַכט זײערע בהמות צו יוֹספֿן, און יוֹסף האָט זײ אַרײַנגעגעבן ברױט
פֿאַרבײַט פֿאַר פֿערד, און פֿאַר די שאָף, און פֿאַר די רינדער פֿון די
רינדער און פאר די אײזלען, און ער האט זײ געפיטערט מיט ברױט פאר אלע זײערע
פיך פאר יענעם יאר.
/47:18 און אַז דאָס יאָר איז געענדיקט, זײַנען זײ געקומען צו אים דאָס צװײטן יאָר, און האָבן געזאָגט
צו אים: מיר װעלן עס ניט באַהאַלטן פֿון מײַן האַר, װי אַזױ אונדזער געלט װערט אויסגעגעבן;
אױך מײַן האַר האָט אונדזערע רינדער פֿי; עס איז ניט דארף לינקס אין די
זען פון מיין האר, אָבער אונדזער ללבער און אונדזער לענדער:
/47:19 פֿאַר װאָס זאָלן מיר שטאַרבן פֿאַר דײַנע אױגן, אי מיר און אונדזער לאַנד? קויפן אונדז
און אונדזער לאַנד פֿאַר ברױט, און מיר און אונדזער לאַנד וועט זיין קנעכט צו
פַּרעהן: און גיב אונדז זאָמען, כּדי מיר זאָלן לעבן און ניט שטאַרבן, כּדי דאָס לאַנד
זייט נישט וויסט.
/47:20 און יוֹסף האָט געקויפט פֿאַר פַּרעהן דאָס גאַנצע לאַנד מִצרַיִם; פֿאַר די מצרים
האָט פֿאַרקױפֿט איטלעכער זײַן פֿעלד, װײַל דער הונגער איז געװאָרן איבער זײ
לאנד איז געװארן פאר פרעהן.
/47:21 און דאָס פֿאָלק, ער האָט זײ אַװעקגעבראַכט אין שטעט פֿון אײן עק
די געמאַרקן פֿון מִצרַיִם ביז זײַן אַנדער עק.
/47:22 נאָר דאָס לאַנד פֿון די כּהנים האָט ער ניט געקױפֿט; װאָרום די כּהנים האָבן געהאַט אַ
דער חלק האָט זיי צוגעשטעלט פון פַּרעהן, און זיי האָבן געגעסן זייער חלק
פַּרעה האָט זײ געגעבן, און זײ האָבן ניט פֿאַרקױפֿט זײערע לענדער.
/47:23 האָט יוֹסף געזאָגט צו דעם פֿאָלק: זע, איך האָב אײַך הײַנט געקױפֿט, און הײַנטיקן טאָג
אײַער לאַנד פֿאַר פַּרעהן: זע, דאָ איז זאָמען פֿאַר אײַך, און איר זאָלט זײען דעם
לאַנד.
/47:24 און עס װעט זײַן אין דער תּפֿילה, זאָלט איר געבן דעם פֿינפֿטן
אַ טייל צו פַּרעהן, און פֿיר טײלן זאָלן זײַן אײַער, פֿאַר זאָמען פֿון דעם
פֿעלד, און פֿאַר אײַער שפּײַז, און פֿאַר די פֿון אײַערע הױזגעזינטן, און פֿאַר שפּײַז
פֿאַר דיין קליינע קינדער.
/47:25 האָבן זײ געזאָגט: האָסט געראַטעװעט אונדזער לעבן, לאָמיר געפֿינען חן אין די אױגן.
פון מיין האר, און מיר וועלן זיין פַּרעהס קנעכט.
/47:26 און יוֹסף האָט עס געמאַכט פֿאַר אַ געזעץ איבער לאַנד מִצרַיִם ביז הײַנטיקן טאָג
פרעה זאל האבן דעם פינפטן טייל; אַחוץ דאָס לאַנד פֿון די כּהנים,
װאָס איז ניט געװאָרן פֿון פַּרעהן.
/47:27 און ישׂראל איז געזעסן אין לאַנד מִצרַיִם, אין לאַנד גוֹשֶן; און
זײ האָבן געהאַט אין איר אײגנטום, און זײַנען געװאַקסן און זיך זײער געמערט.
/47:28 און יעקב האָט געלעבט אין לאַנד מִצרַיִם זיבעצן יאָר, אַזױ די גאַנצע צײַט
פֿון יעקבֿ איז געװען הונדערט זיבן און פערציק יאָר.
/47:29 און די צײַט איז געקומען, אַז ישׂראל זאָל שטאַרבן, און ער האָט גערופֿן זײַן זון
יוֹסף, און האָט צו אים געזאָגט: אױב אַצונד האָב איך געפֿונען חן אין דײַנע אױגן, לײג,
איך בעט דיך, דײַן האַנט אונטער מײַן דיך, און טו מיט מיר גוטהאַרציקייט און אמת;
באַגראָב מיך, איך בעט דיך, אין מִצרַיִם.
/47:30 אָבער איך װעל ליגן מיט מײַנע עלטערן, און װעסט מיך אַרױסטראָגן פֿון מִצרַיִם.
און מיך באַגראָבן אין זײער קבר. האָט ער געזאָגט: איך װעל טאָן אַזױ װי דו האָסט
געזאגט.
/47:31 און ער האָט געזאָגט: שװער מיר. און ער האָט אים געשװאָרן. און ישׂראל האָט זיך געבוקט
זיך אויפן בעטס קאפ.
