בראשית
/44:1 און ער האָט באַפֿױלן דעם פֿאַרוואַלטער פֿון זײַן הױז, אַזױ צו זאָגן: פֿול די זאַק פֿון די מענער.
מיט שפײז, װיפל זײ קאנען טראגן, און ארײנלײגן איטלעכס געלט אין זײן
זאַק ס מויל.
/44:2 און אַרײַנטאָן מײַן בעכער, דעם זילבערנעם בעכער, אין דעם זאַק פֿון דעם ייִנגסטן, און
זײ ן קארן־געלט . און ער האָט געטאָן אַזױ װי דאָס װאָרט װאָס יוֹסף האָט גערעדט.
/44:3 װי דער פֿרי איז ליכטיק, האָט מען אַװעקגעשיקט די מענער, זײ מיט זײערע
אַססעס.
/44:4 און אַז זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון שטאָט, און נאָך ניט װײַט, יוסף
האט געזאגט צו זיין פארוואלטער: שטיי אויף, גיי נאך די מענער; און ווען דו טוסט
נעם זיי איבער, זאג צו זיי: פארוואס האסטו באצאלט שלעכטס מיט גוטס?
/44:5 איז דאָס ניט דאָס װאָס מײַן האַר טרינקט אין, און מיט װאָס ער טרינקט
דיווינעט? איר האָט געטאָן שלעכטס דערמיט.
/44:6 און ער האָט זײ אָנגענומען, און ער האָט צו זײ גערעדט די דאָזיקע װערטער.
/44:7 האָבן זײ צו אים געזאָגט: פֿאַר װאָס האָט געזאָגט מײַן האַר די דאָזיקע װערטער? חלילה
אַז דײַנע קנעכט זאָלן טאָן אַזױ װי דער דאָזיקער זאַך.
/44:8 זע, דאָס געלט װאָס מיר האָבן געפֿונען אין מױל פֿון אונדזער זאַק, האָבן מיר צוריקגעבראַכט
צו דיר פֿון לאַנד כּנַעַן: װי אַזױ זאָלן מיר גנבֿען פֿון דײַן
האר ס הויז זילבער אָדער גאָלד?
/44:9 מיט װעמען פֿון דײַנע קנעכט עס געפינט זיך, זאָל ער שטאַרבן, און מיר
אויך וועלן זיין מיין הארס קנעכט.
/44:10 האָט ער געזאָגט: אױך אַצונד זאָל זײַן לױט אײַערע װערטער: װער מיט װעמען
עס איז געפונען וועט זיין מיין קנעכט; און איר זאָלט זײַן אומשולדיק.
/44:11 און זײ האָבן גיך אַראָפּגענומען איטלעכער זײַן זאַק צו דער ערד, און
האָט געעפֿנט איטלעכער זײַן זאַק.
/44:12 און ער האָט געזוכט, און האָט אָנגעהױבן בײַם עלטסטן, און האָט זיך איבערגעלאָזט בײַם ייִנגסטן;
דאָס בעכער האָט מען געפֿונען אין בנימיןס זאַק.
/44:13 און זײ האָבן צעריסן זײערע קלײדער, און האָבן אָנגעלאָדן איטלעכער זײַן אײזל, און האָבן זיך אומגעקערט
צו דער שטאָט.
/44:14 און יהודה און זײַנע ברידער זײַנען געקומען אין יוֹסףס הױז; װאָרום ער איז נאָך דאָרט געװען:
און זײ זײַנען געפֿאַלן פֿאַר אים אױף דער ערד.
/44:15 האָט יוֹסף צו זײ געזאָגט: װאָס איז דאָס װאָס איר האָט געטאָן? וואוט איר
ניט אַז אַזאַ אַ מענטש ווי איך קענען זיכער געטלעך?
/44:16 האָט יהודה געזאָגט: װאָס זאָלן מיר זאָגן צו מײַן האַר? װאָס זאָלן מיר רעדן? אָדער
װי װעלן מיר זיך אױסרײדן? גאָט האָט געפֿונען די זינד פֿון דײַן
קנעכט: זע, מיר זענען מיין האר ס קנעכט, סיי מיר, און ער אויך מיט
וועמען דער גלעזל געפינט זיך.
/44:17 און ער האָט געזאָגט: איך זאָל גאָט פֿאַרהיטן אַזױ צו טאָן, נאָר דער מאַן אין זײַן האַנט
דער גלעזל איז געפונען, ער זאָל זיין מיין קנעכט; און ווי פֿאַר איר, באַקומען איר אַרויף
שלום צו דיין פאטער.
/44:18 האָט יהודה גענענט צו אים, און האָט געזאָגט: מײַן האַר, זאָל דײַן קנעכט, איך
בעט דיך, רעד אַ וואָרט אין מיין האַרס אויערן, און זאָל ניט ברענען דיין גרימצארן
קעגן דײַן קנעכט, װאָרום דו ביסט אַזױ װי פַּרעה.
/44:19 האָט מײַן האַר געפֿרעגט זײַנע קנעכט, אַזױ צו זאָגן: האָט איר אַ פֿאָטער אָדער אַ ברודער?
/44:20 האָבן מיר געזאָגט צו מײַן האַר: מיר האָבן אַ פֿאָטער, אַן אַלטער, און אַ קינד פֿון
זײ ן עלטער , א קלײנער ; און זײַן ברודער איז געשטאָרבן, און ער אַלײן איז געבליבן
פֿון זײַן מוטער, און זײַן פֿאָטער האָט אים ליב.
/44:21 און דו האָסט געזאָגט צו דײַנע קנעכט: ברענג אים אַראָפּ צו מיר, איך זאָל
שטעלן מײַנע אױגן אױף אים.
/44:22 האָבן מיר געזאָגט צו מײַן האַר: דער ייִנגל קאָן ניט פֿאַרלאָזן זײַן פֿאָטער, װאָרום אויב ער
זאָל פֿאַרלאָזן זײַן פֿאָטער, װעט זײַן פֿאָטער שטאַרבן.
/44:23 און דו האָסט געזאָגט צו דײַנע קנעכט: סײַדן קומט אײַער ייִנגסטער ברודער
אַראָפּ מיט דיר, איר זאָלט ניט זען מיין פּנים מער.
/44:24 און עס איז געװען, אַז מיר זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען צו דײַן קנעכט מײַן פֿאָטער, האָבן מיר דערצײלט
אים די ווערטער פון מיין האר.
/44:25 האָט אונדזער פֿאָטער געזאָגט: גײ װידער, און קויפ אונדז אַ ביסל שפּײַז.
/44:26 און מיר האָבן געזאָגט: מיר קענען ניט אַראָפּנידערן; אױב אונדזער ייִנגסטער ברודער איז מיט אונדז, דאַן
װעלן מיר אַראָפּנידערן, װאָרום מיר װעלן ניט זען דעם מענטשס פּנים, אַחוץ אונדזער ייִנגסטער
ברודער זייט מיט אונז.
/44:27 און דײַן קנעכט מײַן פֿאָטער האָט צו אונדז געזאָגט: איר װײסט, אַז מײַן װײַב האָט מיר געבאָרן צװײ.
זין:
/44:28 און דער אײנער איז אַרױס פֿון מיר, און איך האָב געזאָגט: פֿאַר װאָר, ער איז צעריסן;
און איך האָב אים ניט געזען זינט:
/44:29 און אױב איר װעט דאָס אױך נעמען פֿון מיר, און װעט אים טרעפֿן אַן אומגליק, זאָלט איר
ברענג אַראָפּ מיינע גרויע האָר מיט צער אין קבר.
/44:30 און אַצונד, װען איך קום צו דײַן קנעכט מײַן פֿאָטער, און דער ייִנגל זאָל ניט זײַן
מיט אונז; זעענדיק, אַז זײַן לעבן איז פֿאַרבונדן אין דעם ייִנגלס לעבן;
/44:31 עס װעט זײַן, אַז ער װעט זען אַז דער ייִנגל איז ניט מיט אונדז, אַזױ
ער װעט שטאַרבן, און דײַנע קנעכט װעלן אַראָפּלאָזן דײַנע גרױע האָר
קנעכט אונדזער פאטער מיט צער ביזן קבר.
/44:32 װאָרום דײַן קנעכט איז געװאָרן אַ בטחון פֿאַר דעם ייִנגל צו מײַן פֿאָטער, אַזױ צו זאָגן: אױב איך
ברענג אים ניט צו דיר, און איך וועל טראָגן די שולד צו מיין פאָטער
אלץ.
/44:33 און אַצונד זאָל, איך בעט דיך, בלײַבן דײַן קנעכט אַנשטאָט דעם ייִנגל
קנעכט צו מיין האר; און זאָל אַרױפֿגײן דער ייִנגל מיט זײַנע ברידער.
/44:34 װאָרום װי זאָל איך אַרױפֿגײן צו מײַן פֿאָטער, און דער ייִנגל זאָל ניט זײַן מיט מיר? טאָמער
טאָמער זע איך דאָס בײז װאָס װעט קומען אױף מײַן פֿאָטער.
