בראשית
/42:1 און װי יעקב האָט געזען אַז אין מִצרַיִם איז תּבֿואה, האָט יעקב געזאָגט צו זײַן
קינדער, פארוואס קוקסטו איינער אויפן אנדערן?
/42:2 האָט ער געזאָגט: זע, איך האָב געהערט אַז עס איז תּבֿואה אין מִצרַיִם;
אַראָפּ אַהין, און קויפן פֿאַר אונדז פון דאָרט; כּדי מיר זאָלן לעבן, און ניט שטאַרבן.
/42:3 און יוֹספֿס צען ברידער זײַנען אַראָפּגעגאַנגען קױפֿן תּבֿואה אין מִצרַיִם.
/42:4 אָבער בנימין, יוֹספֿס ברודער, האָט יעקב ניט געשיקט מיט זײַנע ברידער; פאר אים
האָט געזאָגט: טאָמער זאָל אים ניט קומען אַ שאָד.
/42:5 און די קינדער פֿון ישׂראל זײַנען געקומען קױפֿן תּבֿואה צװישן די געקומען;
הונגער איז געװען אין לאַנד כּנַעַן.
/42:6 און יוֹסף איז געװען דער גענעראל איבערן לאַנד, און דער װאָס האָט פֿאַרקױפֿט
דאָס גאַנצע פֿאָלק פֿון לאַנד, און יוֹסףס ברידער זײַנען געקומען, און האָבן זיך געבוקט
זיך פאר אים מיט זייערע פנימער צו דער ערד.
/42:7 און יוֹסף האָט געזען זײַנע ברידער, און ער האָט זײ דערקענט, אָבער האָט זיך פֿרעמדער געמאַכט
צו זיי, און גערעדט וועגן זיי; און ער האָט צו זײ געזאָגט: פֿון װאַנען
קומט איר? האָבן זײ געזאָגט: פֿון לאַנד כּנַעַן צו קױפֿן שפּײַז.
/42:8 און יוֹסף האָט דערקענט זײַנע ברידער, אָבער זײ האָבן אים ניט געקענט.
/42:9 און יוֹסף האָט געדענקט די חלומות װאָס ער האָט פֿון זײ געחלומט, און האָט צו אים געזאָגט
זיי, איר זענט ספּיעס; צו זען די נאַקעטקייט פֿון לאַנד ביסטו געקומען.
/42:10 האָבן זײ צו אים געזאָגט: נײן, מײַן האַר, נאָר צו קױפֿן עסן זײַנען דײַנע קנעכט.
קומען.
/42:11 מיר זײַנען אַלע אײן מענטשנס זין; אמתע מענטשן זײַנען מיר, דײַנע קנעכט זײַנען ניט קײן מרגלים.
/42:12 און ער האָט צו זײ געזאָגט: נײן, נאָר צו זען די שאַנד פֿון לאַנד זײַט איר.
קומען.
/42:13 האָבן זײ געזאָגט: דײַנע קנעכט זײַנען צוועלף ברידער, קינדער פֿון אײן מאַן אין
דאָס לאַנד כּנַעַן; און זע, דער ייִנגסטער איז הײַנט מיט אונדזערע
פאטער, און איינער איז ניט.
/42:14 און יוֹסף האָט צו זײ געזאָגט: דאָס איז װאָס איך האָב צו אײַך גערעדט, אַזױ צו זאָגן: איר.
זענען מרגלים:
/42:15 דערמיט װעט איר באַזוכט װערן: מיט דעם לעבן פֿון פַּרעהן זאָלט איר ניט אַרױסגײן.
דעריבער, אַחוץ דיין יאַנגגאַסט ברודער קומען אַהער.
/42:16 שיק פֿון אײַך אײנער, און ער זאָל ברענגען אײַער ברודער, און איר זאָלט אײַנהאַלטן װערן
טורמע, כּדי אײַערע רייד זאָלן באַוויזן ווערן, צי ס’איז דאָ אַן אמת
איר, אָדער נאָך דעם לעבן פון פַּרעהן, פֿאַרװאָס ביסטו מרגלים.
/42:17 און ער האָט זײ אַלע אײַנגעשטעלט דרײַ טעג אין אַ װאָרט.
/42:18 און יוֹסף האָט צו זײ געזאָגט אױפֿן דריטן טאָג: דאָס טוט, און חיה; װאָרום איך האָב מורא
גאָט:
/42:19 אױב איר זײַט אמתע מענטשן, זאָל אײנער פֿון אײַערע ברידער געבונדן װערן אין הױז פֿון
אײַער תּפֿיסה: גײ, טראָגט תּבֿואה פֿאַר דעם הונגער פֿון אײַערע הײַזער.
/42:20 אָבער ברענג צו מיר דײַן ייִנגסטן ברודער; אַזױ װעלן זײַן דײַנע װערטער
באװיזן, און איר זאלט ניט שטאַרבן. און זיי האבן אַזוי.
/42:21 און זײ האָבן געזאָגט אײנער צום אַנדערן: פֿאַראײַן זײַנען מיר שולדיק אין אונדזערע
ברודער, אין וואָס מיר געזען די פּייַן פון זיין נשמה, ווען ער געבעטן אונדז,
און מיר האָבן ניט געוואָלט הערן; דעריבער איז די דאָזיקע נויט געקומען אויף אונדז.
/42:22 און ראובן האָט זײ געענטפֿערט, אַזױ צו זאָגן: איך האָב ניט גערעדט צו אײַך, אַזױ צו זאָגן: זאָלסט ניט.
זינד קעגן דעם קינד; און איר ווילט נישט הערן? דעריבער, זע, אויך
זיין בלוט איז פארלאנגט.
/42:23 און זײ האָבן ניט געװוּסט אַז יוֹסף האָט זײ פֿאַרשטאַנען; װאָרום ער האָט צו זײ גערעדט דורך
אַן איבערזעצער.
/42:24 און ער האָט זיך אומגעקערט פֿון זײ, און האָט געװײנט; און האָט זיך אומגעקערט צו זײ
און װידער, און ער האָט מיט זײ גערעדט, און האָט פֿון זײ גענומען שמעון, און אים געבונדן
פאר זײערע אויגן.
/42:25 און יוֹסף האָט באַפֿױלן צו אָנפֿילן זײערע זעק מיט תּבֿואה, און צוריקצושטעלן
איטלעכערס געלט אין זײַן זאַק, און זיי געבן פֿאַרזאָרגן אויפֿן וועג;
און אַזױ האָט ער געטאָן צו זײ.
/42:26 און זײ האָבן אָנגעלאָדן זײערע אײזלן מיט תּבֿואה, און זײַנען אַװעקגעגאַנגען פֿון דאָרטן.
/42:27 און װי אײנער פֿון זײ האָט געעפֿנט זײַן זאַק, צו געבן זײַן אײזל אַ פֿײַער אין קרעטשמע,
ער האָט געשפּילט זײַן געלט; װאָרום ערשט עס איז געװען אין זײַן זאַק מױל.
/42:28 און ער האָט געזאָגט צו זײַנע ברידער: מײַן געלט איז צוריקגעקומען; און זע, עס איז אפילו
אין מײַן זאַק, און זײער האַרץ האָט זײ פֿאַרפֿאַלן, און זײ האָבן זיך דערשראָקן, אַזױ צו זאָגן
אײנער צום אַנדערן, װאָס איז דאָס װאָס גאָט האָט אונדז געטאָן?
/42:29 און זײ זײַנען געקומען צו זײער פֿאָטער יעקבן אין לאַנד כּנַעַן, און האָבן דערצײלט
אים אַלצדינג, װאָס האָט זײ געטראָפֿן; זאגן,
/42:30 דער מאַן װאָס איז דער האַר פֿון לאַנד, האָט צו אונדז גערעדט גראָב, און האָט אונדז גענומען.
פאר מרגלים פון דער מדינה.
/42:31 און מיר האָבן צו אים געזאָגט: אמתע מענטשן זײַנען מיר; מיר זענען קיין מרגלים:
/42:32 מיר זײַנען צװעלף ברידער, זין פֿון אונדזער פֿאָטער; איינער איז ניט, און דער יאַנגגאַסט
איז הײַנט מיט אונדזער פֿאָטער אין לאַנד כּנַעַן.
/42:33 און דער מאַן, דער האַר פֿון לאַנד, האָט צו אונדז געזאָגט: דערױף װעל איך װיסן
אַז איר זענט אמת מענטשן; לאָזן דאָ מיט מיר איינער פון אייערע ברידער, און נעמען
עסן פֿאַר דעם הונגער פֿון אײַערע הױזגעזינטן, און זײַט אַװעק.
/42:34 און ברענג צו מיר אײַער ייִנגסטער ברודער, און איך װעל װיסן אַז איר זענט
ניט קיין ספּיעס, נייערט אַז איר זענט אמת מענטשן; אַזוי וועל איך אייך מציל זיין אייער ברודער
און איר זאָלט סחר אין לאַנד.
/42:35 און עס איז געװען, װי זײ האָבן אױסגעלײדיקט זײערע זעק, ערשט איטלעכער
אַ מענטשנס פּעקל געלט איז געווען אין זיין זאַק: און ווען ביידע זיי און זייער
דער טאטע האט געזען די בינטלעך געלט, האבן זײ מורא.
/42:36 און זײער פֿאָטער יעקב האָט צו זײ געזאָגט: מיך האָט איר מײַנער מצער געװען
קינדער: יוסף איז ניט, און שמעון איז ניט, און איר וועט נעמען בנימין
אַוועק: דאָס אַלץ איז קעגן מיר.
/42:37 און ראובן האָט גערעדט צו זײַן פֿאָטער, אַזױ צו זאָגן: הרגעט מײַנע צװײ זין, אױב איך ברענג.
אים ניט צו דיר; גיט אים איבער אין מײַן האַנט, און איך װעל אים ברענגען צו דיר
ווידער.
/42:38 האָט ער געזאָגט: מײַן זון זאָל ניט אַראָפּנידערן מיט דיר; װאָרום זײַן ברודער איז געשטאָרבן,
און ער בלײַבט אַלײן, אױב אַ אומגליק װעט אים געטראָפֿן אױפֿן װעג װאָס איר װעט זײַן
גײ, דענצמאָל זאָלט איר אַראָפּברענגען מײַנע גרױע האָר מיט צער אין קבֿר.
