בראשית
/37:1 און יעקב איז געזעסן אין דעם לאַנד װאָס זײַן פֿאָטער איז געװען אַ פֿרעמדער, אין דעם
לאַנד כנען.
/37:2 דאָס זײַנען די דורות פֿון יעקבֿ. יוסף, זיבעצן יאָר אַלט,
האט געפיטערט די שאָף מיט זיינע ברידער; און דער ייִנגל איז געװען מיט די זין
פֿון בלהה, און מיט די קינדער פֿון זִלפָּה, זײַן פֿאָטערס װײַבער, און יוֹסף
געבראכט צו זיין פאטער זייער שלעכט אָנזאָג.
/37:3 און ישׂראל האָט ליב געהאַט יוֹספֿן מער פֿון אַלע זײַנע קינדער, װאָרום ער איז געװען דער
זון פֿון זײַן עלטער, און ער האָט אים געמאַכט אַ מאַנטל פֿון פֿיל פֿאַרבן.
/37:4 און װי זײַנע ברידער האָבן געזען, אַז זײער פֿאָטער האָט אים ליב געהאַט פֿון אַלע זײַנע
ברידער, זײ האבן אים פיינט געהאט, און האבן נישט געקאנט רעדן צו אים שלום.
/37:5 און יוֹסף האָט געחלומט אַ חלום, און ער האָט דערצײלט זײַנע ברידער, און זײ האָבן פֿײַנט געהאַט
אים נאָך אַלץ מער.
/37:6 און ער האָט צו זײ געזאָגט: הערט, איך בעט אײַך, דעם דאָזיקן חלום װאָס איך האָב
געחלומט:
/37:7 װאָרום זע, מיר האָבן געבונדן שערן אין פֿעלד, און זע, מײַן שערן.
איז אױפֿגעשטאַנען, און אױך געשטאַנען שטײן; און זע, אײַערע שערן זײַנען געשטאַנען רונד אַרום
אַרום, און האָט זיך געבוקט צו מיין שעף.
/37:8 האָבן זײַנע ברידער צו אים געזאָגט: זאָלסטו קיניגן איבער אונדז? אָדער זאָל
דו האסט טאקע הערשאפט איבער אונז? און זײ האָבן אים נאָך מער פֿײַנט
זיינע חלומות, און פאַר זיינע ווערטער.
/37:9 און ער האָט געחלומט נאָך אַן אַנדער חלום, און האָט דערצײלט זײַנע ברידער, און האָט געזאָגט:
זע, איך האָב געחלומט אַ חלום מער; און אט די זון און די לבנה
און די עלף שטערן האָבן זיך געבוקט צו מיר.
/37:10 און ער האָט עס דערצײלט צו זײַן פֿאָטער, און צו זײַנע ברידער, און זײַן פֿאָטער
האָט אים אָנגעשריגן, און צו אים געזאָגט: וואָס איז דער חלום וואָס דו האָסט
געחלומט? איך און דײַן מוטער און דײַנע ברידער װעלן טאַקע קומען זיך בוקן
זיך צו דיר צו דער ערד?
/37:11 און זײַנע ברידער האָבן אים מקנא געװען; אָבער זײַן פֿאָטער האָט געהיט דאָס וואָרט.
/37:12 און זײַנע ברידער זײַנען געגאַנגען פֿיטערן זײער פֿאָטערס שאָף אין שכֶם.
/37:13 און ישׂראל האָט געזאָגט צו יוֹספֿן: דײַנע ברידער זאָלן ניט פֿיטערן די שאָף
שכם? קום, און איך וועל דיך שיקן צו זיי. האָט ער צו אים געזאָגט: דאָ
בין איך.
/37:14 האָט ער צו אים געזאָגט: גײ, איך בעט דיך, זען צי עס איז גוט מיט דײַן
ברידער, און געזונט מיט די שאָף; און ברענג מיר ווידער אַ וואָרט. אזוי האט ער געשיקט
ער איז אַרױס פֿון טאָל חבֿרון, און ער איז געקומען קײן שכם.
/37:15 און אַ מענטש האָט אים געפֿונען, ערשט ער איז אַרומגעגאַנגען אין פֿעלד;
און דער מאַן האָט אים געפרעגט, אַזױ צו זאָגן: װאָס זוכט דו?
/37:16 האָט ער געזאָגט: איך זוך מײַנע ברידער, זאָג מיר, איך בעט דיך, װוּ זײ פֿיטערן.
זײערע שאָף.
/37:17 און דער מאַן האָט געזאָגט: זײ זײַנען אַװעק פֿון דאָרטן; װאָרום איך האָב זײ געהערט זאָגן: לאָמיר אונדז
גיין צו דאָטהאַן. און יוֹסף איז געגאַנגען נאָך זײַנע ברידער, און האָט זײ געפֿונען אַרײַן
דאָטהאַן.
/37:18 און אַז זײ האָבן אים געזען פֿון דער װײַטן, אײדער ער האָט גענענט צו זײ, האָבן זײ
האָט זיך אַקעגן אים געשמועסט אים צו הרגענען.
/37:19 און זײ האָבן געזאָגט אײנער צום אַנדערן: זע, דער דאָזיקער חלום קומט.
/37:20 קום אַצונד, און לאָמיר אים הרגענען, און אים אַרײַנװאַרפֿן אין אַ גרוב, און
מיר װעלן זאָגן: אַ חיה רעה האָט אים פֿאַרצערט, און מיר װעלן זען װאָס
וועט ווערן פון זיינע חלומות.
/37:21 און ראובן האָט עס געהערט, און ער האָט אים מציל געװען פֿון זײער האַנט; און געזאגט,
לאָמיר אים ניט טייטן.
/37:22 האָט ראובן צו זײ געזאָגט: פֿאַרגיסט ניט קײן בלוט, נאָר וואַרפֿט אים אַרײַן אין דעם דאָזיקן גרוב.
װאָס אין מדבר, און זאָלסט ניט אַרױפֿטאָן אױף אים קײן האַנט; אז ער זאל פטור ווערן
אים פֿון זײער האַנט, אים צו געבן צו זײַן פֿאָטער װידער.
/37:23 און עס איז געװען, װי יוֹסף איז געקומען צו זײַנע ברידער, זײַנען זײ
זײַט יוֹספֿן אױס פֿון זײַן מאַנטל, זײַן מאַנטל פֿון פֿיל פֿאַרבן װאָס אױף אים;
/37:24 האָבן זײ אים גענומען, און אים אַרײַנגעװאָרפֿן אין אַ גרוב, און דער גרוב איז דאָרטן געװען לײדיק.
ניט געװען אין אים קײן װאַסער.
/37:25 און זײ האָבן זיך געזעצט עסן ברױט, און זײ האָבן אױפֿגעהױבן זײערע אױגן
האָט אַ קוק געטאָן, ערשט אַ מחנה ישמַעלים איז געקומען מיט גִלעָד
זײערע קעמלען, װאָס טראָגן געווירץ און באַלזאַם און מירע, גײען עס אַראָפּ
צו מצרים.
/37:26 און יהודה האָט געזאָגט צו זײַנע ברידער: װאָס איז דאָס, אַז מיר הרגענען אונדזערע?
ברודער, און באַהאַלטן זײַן בלוט?
/37:27 קום, לאָמיר אים פֿאַרקױפֿן צו די ישמעלים, און אונדזער האַנט זאָל ניט זײַן.
אויף אים; װאָרום ער איז אונדזער ברודער און אונדזער פֿלײש. און זײַנע ברידער זײַנען געװען
אינהאַלט.
/37:28 און די סוחרים פֿון מִדיָן זײַנען פֿאַרבײַגעגאַנגען; און זײ האָבן זיך געצויגן און זיך אױפֿגעהױבן
יוֹסף איז אַרױס פֿון גרוב, און האָט פֿאַרקױפֿט יוֹספֿן צו די ישמעלים פֿאַר צװאַנציק
זילבערשטיקלעך: און זײ האָבן געבראַכט יוֹספֿן קײן מִצרַיִם.
/37:29 און ראובן האָט זיך אומגעקערט אין דער גרוב; און ערשט יוֹסף איז ניט געװען אין דער
גרוב; און ער האָט צעריסן זײַנע קלײדער.
/37:30 און ער האָט זיך אומגעקערט צו זײַנע ברידער, און האָט געזאָגט: דאָס קינד איז ניט; און איך,
װוּהין זאָל איך גײן?
/37:31 און זײ האָבן גענומען יוֹספֿס מאַנטל, און האָבן געטײט אַ בעק פֿון די ציגן, און האָבן געטונקען.
די מאַנטל אין די בלוט;
/37:32 און זײ האָבן געשיקט דעם פֿיל קאָלירן מאַנטל, און זײ האָבן אים געבראַכט צו זײערע
פאטער; און האָט געזאָגט: דאָס האָבן מיר געפֿונען; װיסן אַצונד צי דאָס איז דײַן זון
מאַנטל אָדער ניט.
/37:33 און ער האָט עס דערקענט, און האָט געזאָגט: דאָס איז מײַן זוןס מאַנטל; אַ חיה רעה האָט
פֿאַרגעסן אים; יוסף איז אָן צווייפל דינגען אין ברעקלעך.
/37:34 און יעקב האָט צעריסן זײַנע קלײדער, און האָט אָנגעטאָן זאַק אױף זײַנע לענדן, און
א סך טעג האט געטרויערט איבער זײן זון.
/37:35 און אַלע זײַנע זין און אַלע זײַנע טעכטער זײַנען אױפֿגעשטאַנען אים צו טרייסטן; אָבער ער
אפגעזאגט צו ווערן געטרייסט; און ער האָט געזאָגט: װאָרום איך װעל אַראָפּנידערן אין קבֿר
צו מיין זון טרויעריק. אזוי האט זיין פאטער געוויינט אויף אים.
/37:36 און די מִדיָנים האָבן אים פֿאַרקױפֿט קײן מִצרַיִם צו פּוֹטיפֿרן, אַן אָפֿיציר פֿון
פַּרעהס, און דער קאַפּיטאַן פֿון דער וועכטער.
