בראשית
/34:1 און דינה די טאָכטער פֿון לאהן, װאָס זי האָט געבאָרן יעקבן, איז אַרױסגעגאַנגען צו אים
זע די טעכטער פֿון לאַנד.
/34:2 און אַז שכם דער זון פֿון חַמוֹרן דעם חבֿי, דער האַר פֿון לאַנד, האָט געזען
זי, ער האָט זי גענומען, און איז געלעגן מיט איר, און האָט זי פֿאַראומרײניקט.
/34:3 און זײַן זעל האָט זיך געקליבן צו דינה דער טאָכטער פֿון יעקבן, און ער האָט ליב געהאַט
מײדעלע , או ן הא ט זי ך גערעד ט מי ט דע ר מײדל .
/34:4 און שכם האָט גערעדט צו זײַן פֿאָטער חַמוֹרן, אַזױ צו זאָגן: ברענג מיר צו די דאָזיקע מיידל
פרוי.
/34:5 און יעקב האָט געהערט אַז ער האָט פֿאַראומרײניקט זײַן טאָכטער דינה, אַצונד זײַנע זין
געווען מיט זייַנע בהמות אין פֿעלד, און יעקב האָט געשלאָגן ביז זיי
זענען געקומען.
/34:6 און חמור דער פֿאָטער פֿון שכֶם איז אַרױסגעגאַנגען צו יעקבן זיך צו רעדן מיט אים.
/34:7 און די קינדער פֿון יעקבֿ זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון פֿעלד, װי זײ האָבן עס געהערט;
מענטשן זענען צער, און זיי זענען זייער צער, ווייַל ער האט געטאן נאַרישקייַט
אין ישׂראל אין ליגן מיט יעקבֿס טאָכטער; וואָס זאַך זאָל ניט זיין
געטאן.
/34:8 און חַמוֹר האָט גערעדט מיט זײ, אַזױ צו זאָגן: די נשמה פֿון מײַן זון שכֶם האָט געבענקט
פֿאַר דיין טאָכטער: איך בעט, איר געבן איר אים צו אַ פרוי.
/34:9 און איר זאָלט חתונה מאַכן מיט אונדז, און געבן אונדז אײַערע טעכטער, און נעמען
אונדזערע טעכטער צו דיר.
/34:10 און איר װעט זיצן מיט אונדז, און דאָס לאַנד װעט זײַן פֿאַר אײַך; וואוינען און
האנדלט מיט איר, און קריגט אייך פארמעגן דערין.
/34:11 האָט שכם געזאָגט צו איר פֿאָטער און צו אירע ברידער: לאָמיך געפֿינען
חן אין אײַערע אױגן, און װאָס איר װעט זאָגן צו מיר װעל איך געבן.
/34:12 בעט מיר ניט אַזױ פֿיל נדבֿה און מתּנה, און איך װעל געבן אַזױ װי איר
וועט זאָגן צו מיר: אָבער געבן מיר די מיידל צו ווייב.
/34:13 און די זין פֿון יעקבן האָבן געענטפֿערט שכם און זײַן פֿאָטער חַמוֹר מיט אַ נאַר.
און האָט געזאָגט, װײַל ער האָט פֿאַראומרײניקט זײער שװעסטער דינה:
/34:14 האָבן זײ צו זײ געזאָגט: מיר קענען ניט טאָן די דאָזיקע זאַך צו געבן אונדזער שװעסטער
איינער וואָס איז אומבאַשניט; װאָרום דאָס איז אונדז געװען אַ חרפה.
/34:15 אָבער אין דעם װעלן מיר אײַך צושטימען: אױב איר װעט זײַן אַזױ װי מיר, אַז יעדער
זכר פון איר זאָל זיין מילה;
/34:16 און מיר װעלן אײַך געבן אונדזערע טעכטער, און דײַנע װעלן מיר נעמען
טעכטער צו אונדז, און מיר וועלן זיצן מיט דיר, און מיר וועלן ווערן איינער
מענטשן.
/34:17 אָבער אױב איר װעט ניט צוהערן צו אונדז, זיך צו מל; דעמאָלט וועלן מיר נעמען
אונדזער טאָכטער, און מיר וועלן ניטאָ.
/34:18 און זײערע װערטער האָבן געפֿעלט חַמוֹרן, און שכֶם חמורס זון.
/34:19 און דער יונגערמאַן האָט זיך ניט אָפּגעהאַלטן צו טאָן די זאַך, װײַל ער האָט ליב געהאַט
אין דער טאָכטער פֿון יעקבן: און ער איז געװען מער כּבוד פֿון דעם גאַנצן הױז
זײ ן פאטער .
/34:20 און חַמוֹר און זײַן זון שכם זײַנען געקומען צום טױער פֿון זײער שטאָט, און זײ זײַנען געקומען
האָט גערעדט מיט די מענטשן פון זייער שטאָט, אַזוי צו זאָגן:
/34:21 די דאָזיקע מענער זײַנען פֿריד מיט אונדז; דרום זאָלן זײ זיצן אין לאַנד,
און האַנדל דערין; פֿאַר דעם לאַנד, זע, עס איז גענוג גרויס פֿאַר זיי;
לאָמיר נעמען זײערע טעכטער צו אונדז פֿאַר װײַבער, און לאָמיר זײ געבן אונדזערע
טעכטער.
/34:22 נאָר אין דעם װעלן די מענער אונדז צושטימען צו װױנען מיט אונדז, צו זײַן אײנער
מענטשן, אויב יעדער זכר צווישן אונדז איז געמַלט, אַזוי ווי זיי זענען געמַלט.
/34:23 זאָל ניט זײַן זײער בהמה און זײער פֿאַרמעג, און איטלעכער זײערע בהמה
אונדזערע? נאָר לאָזן אונדז צושטימען צו זיי, און זיי וועלן וווינען מיט אונדז.
/34:24 און צו חַמוֹרן, און צו זײַן זון שכֶם, האָט צוגעהערט אַלץ װאָס איז אַרױסגײן
דער טױער פֿון זײַן שטאָט; און איטלעכער זכר איז געמַלט געוואָרן, אַלץ וואָס איז אַרויסגעגאַנגען
פֿון דעם טױער פֿון זײַן שטאָט.
/34:25 און עס איז געװען אױפֿן דריטן טאָג, װען זײ האָבן געשלאָגן, האָבן צװײ פֿון
די קינדער פֿון יעקבֿ, שמעון און לוי, די ברידער פֿון דינה, האָבן גענומען איטלעכער זײַן
שװערד , או ן אי ז געקומע ן אוי ף דע ר שטאט , או ן ז ײ האב ן אומגעבראכ ט אל ע מענער .
/34:26 און זײ האָבן געטײט חַמוֹר און זײַן זון שכֶם מיטן שאַרף פֿון שװערד
האָט אַרױסגענומען דינה פֿון שכםס הױז, און איז אַרױסגעגאַנגען.
/34:27 זײַנען געקומען די קינדער פֿון יעקבֿ אױף די דערשלאָגענע, און האָבן אױסרובֿ די שטאָט, װײַל
זײ האָבן פֿאַראומרײניקט זײער שװעסטער.
/34:28 זײ האָבן גענומען זײערע שאָף, און זײערע רינדער, און זײערע אײזלען, און דאָס װאָס
איז געווען אין שטאָט, און דאָס וואָס איז געווען אין פעלד,
/34:29 און זײער גאַנצער פֿאַרמעג, און אַלע זײערע קלײנע קינדער, און זײערע װײַבער, האָבן גענומען
זײ האָבן געפֿאַנגען, און האָבן אױסגערױבט אַלץ װאָס אין הױז.
/34:30 און יעקב האָט געזאָגט צו שמעון און לֵוִין: איר האָט מיך דערשראָקן מיך צו מאַכן.
שטינקט צװישן די באַװױנער פֿון לאַנד, צװישן די כנענים און צװישן די
פריזיטים: און איך בין ווייניג אין צאלן, זיי וועלן זיך איינזאמלען
צוזאַמען אַקעגן מיר, און הרגע מיך; און איך װעל פֿאַרטיליקט װערן, איך און מײַן
הויז.
/34:31 האָבן זײ געזאָגט: זאָל ער טאָן מיט אונדזער שװעסטער װי מיט אַ זונה?
