בראשית
/33:1 און יעקב האָט אױפֿגעהױבן זײַנע אױגן, און האָט געקוקט, ערשט עֵשָׂו איז געקומען און
מיט אים פיר הונדערט מאן. און ער האָט צעטיילט די קינדער צו לאהן, און
צו רחלען, און צו די צװײ דינסטן.
/33:2 און ער האָט געשטעלט די דינסטן און זײערע קינדער צום ערשטן, און לאהן מיט איר
קינדער נאָך, און רחל און יוסף הינטערסט.
/33:3 און ער איז אַריבער פֿאַר זײ, און האָט זיך געבוקט צו דער ערד זיבן
מאל, ביז ער האט גענעענט צו זיין ברודער.
/33:4 און עֵשָׂו איז אים געלאָפֿן אַנטקעגן, און האָט אים אַרומגענומען, און איז געפֿאַלן אױפֿן האַלדז, און
האָט אים געקושט: און זיי האָבן געוויין.
/33:5 און ער האָט אױפֿגעהױבן זײַנע אױגן, און האָט געזען די װײַבער און די קינדער; און געזאגט,
ווער זענען די מיט דיר? האָט ער געזאָגט: די קינדער װאָס גאָט האָט
מיט חן געגעבן דיין קנעכט.
/33:6 זײַנען גענענען די דינסטן, זײ מיט זײערע קינדער, און האָבן זיך געבוקט
זיך.
/33:7 און אויך לאה מיט אירע קינדער האָבן זיך גענענט, און האָבן זיך געבוקט;
דערנאָך האָבן זיך גענענט יוסף און רחל, און האָבן זיך געבוקט.
/33:8 האָט ער געזאָגט: װאָס מיינסטו מיט דער דאָזיקער גאַנצער טרײַב װאָס איך האָב געטראָפֿן? און ער
האָט געזאָגט: די דאָזיקע זאָלן געפֿינען חן אין די אױגן פֿון מײַן האַר.
/33:9 האָט עֵשָׂו געזאָגט: איך האָב גענוג, מײַן ברודער; היטן וואס דו האסט צו
זיך.
/33:10 האָט יעקב געזאָגט: נײן, איך בעט דיך, אױב אַצונד האָב איך געפֿונען חן אין דײַן
דערזען, דענצמאָל נעם מײַן מתּנה פֿון מײַן האַנט, װאָרום דערפֿאַר האָב איך געזען דײַן
פּנים, ווי איך וואָלט געזען דעם פּנים פון גאָט, און דו ביסט צופרידן מיט
מיר.
/33:11 נעם, איך בעט דיך, מײַן ברכה װאָס װערט דיר געבראַכט; ווייַל גאָט האט
האָט זיך געטאָן מיט מיר חן, און מחמת איך האָב גענוג. און ער האָט אים געבעטן,
און ער האָט עס גענומען.
/33:12 האָט ער געזאָגט: לאָמיר גײן, און לאָמיר גײן, און איך װעל גײן
פאר דיר.
/33:13 און ער האָט צו אים געזאָגט: מײַן האַר װײס, אַז די קינדער זײַנען צאַרט, און
די שאָף און רינדער מיט יונג זענען מיט מיר;
זיי איין טאָג, די גאנצע שאָף וועט שטאַרבן.
/33:14 זאָל, איך בעט דיך, מײַן האַר אַריבערגײן פֿאַר זײַן קנעכט, און איך װעל פֿירן.
אויף װײך, אַזױ װי דאָס בהמה װאָס גײט מיר און די קינדער פֿאַרױס
קענען אויסהאלטן ביז איך קום צו מיין האר קיין שעיר.
/33:15 האָט עֵשָׂו געזאָגט: לאָמיך אַצונד איבערלאָזן בײַ דיר פֿון דעם פֿאָלק װאָס מיט
מיר. האָט ער געזאָגט: װאָס דאַרף עס? לאָזן מיר געפֿינען חן אין די אויגן פון מיין אויגן
האר.
/33:16 און עֵשָׂו האָט זיך אומגעקערט אין יענעם טאָג אױף זײַן װעג קײן שֵׂעִיר.
/33:17 און יעקב איז אַװעקגעגאַנגען קײן סוכות, און האָט אים געבױט אַ הױז, און האָט געמאַכט סוכּות
פֿאַר זײַן בהמה: דרום װערט דער נאָמען פֿון דעם אָרט גערופֿן סוכות.
/33:18 און יעקב איז געקומען קײן שָׁלֵם, אַ שטאָט פֿון שכֶם, װאָס אין לאַנד
כּנַעַן, אַז ער איז געקומען פֿון פַּדָנָרָם; און האָט אױפֿגעשטעלט זײַן געצעלט פֿאַר דעם
שטאָט.
/33:19 און ער האָט געקױפֿט אַ פֿעלד װאָס ער האָט אױסגעשפּרײט זײַן געצעלט אין דעם
האַנט פֿון די קינדער פֿון חמור, שכםס פֿאָטער, פֿאַר הונדערט שטיק
פון געלט.
/33:20 און ער האָט דאָרטן אױפֿגעשטעלט אַ מזבח, און האָט אים גערופֿן אֵלֹה-יִשְׂרָאֵל.
