בראשית
/28:1 און יצחק האָט גערופֿן יעקבן, און האָט אים געבענטשט, און האָט אים באַפֿױלן, און האָט צו אים געזאָגט
אים: זאָלסט ניט נעמען אַ װײַב פֿון די טעכטער פֿון כּנַעַן.
/28:2 שטײ אױף, גײ קײן פַּדָנָר-עָם, צו דעם הױז פֿון בתואֵל דײַן מוטערס פֿאָטער; און
נעם דיר פֿון דאָרטן אַ װײַב פֿון די טעכטער פֿון לָבָנען דײַן מוטער
                                                                ברודער.
/28:3 און גאָט דער אייבערשטער זאָל דיך בענטשן, און דיך פֿרוכטן, און דיך מערן;
                   כּדי זאָלסט זײַן אַ המון פֿאָלק;
/28:4 און גיב דיר די ברכה פֿון אבֿרהמען, צו דיר און דײַן זאָמען מיט
דיר; כּדי זאָלסט אַרבן דאָס לאַנד װאָס דו ביסט אַ פֿרעמדער אין דעם,
             װאָס גאָט האָט געגעבן צו אַבֿרהמען.
/28:5 און יצחק האָט אַװעקגעשיקט יעקבן, און ער איז געגאַנגען קײן פַּדָנָרֶם צו לָבָנען דעם זון פֿון
בתואל דער ארמי, דער ברודער פון רבקה, די מוטער פון יעקב און עשו.
/28:6 און עֵשָׂו האָט געזען אַז יצחק האָט געבענטשט יעקבן, און ער האָט אים אַװעקגעשיקט צו
פַּדְנָרָם, לְהַקְרִיב לְהַהוּא אִשָּׁה. און אַז ער האָט אים געבענטשט
האָט אים באַפֿױלן, אַזױ צו זאָגן: אַ װײַב פֿון די טעכטער זאָלסטו ניט נעמען
                                                             פון כנען;
/28:7 און יעקב האָט צוגעהערט צו זײַן פֿאָטער און זײַן מוטער, און ער איז צוגעגאַנגען
                                                                   Padanaram;
/28:8 און עֵשָׂו האָט געזען, אַז די טעכטער פֿון כּנַעַן האָבן ניט געפֿעלט זײַן יצחקן
                                                                  פאטער;
/28:9 און עֵשָׂו איז געגאַנגען צו יִשמָעֵאלן, און האָט גענומען צו די װײַבער װאָס ער האָט געהאַט
מַהלַת די טאָכטער פון ישמעאל אַבֿרהמס זון, די שוועסטער פֿון נבָגוֹת,
                                                 צו זײן זײן פרוי.
/28:10 און יעקב איז אַרױסגעגאַנגען פֿון באר־שבע, און איז אַװעק קײן חרן.
/28:11 און ער האָט זיך אָנגעצונדן אױף אַן אָרט, און איז דאָרטן געבליבן אַ גאַנצע נאַכט.
ווייל די זון איז אונטערגעגאנגען; און ער האָט גענומען פֿון די שטײנער פֿון יענעם אָרט, און
לײג זײ צו זײן קישן, און לײג זיך צו שלאפן אין יענעם ארט.
/28:12 און ער האָט זיך געחלומט, ערשט אַ לײטער איז אױפֿגעשטעלט אױף דער ערד, און דער שפּיץ
עס האט דערגרייכט צו הימל: און אט די מלאכים פון גאָט אַרויפגיין און
                                      אַראָפּגיין אויף אים.
/28:13 און ערשט יהוה איז געשטאַנען איבער איר, און האָט געזאָגט: איך בין יהוה דער גאָט פֿון
אבֿרהם דײַן פֿאָטער, און דער גאָט פֿון יצחק: דאָס לאַנד װאָס דו ליגסט אױף אים,
  צו דיר װעל איך עס געבן, און צו דײַן זאָמען;
/28:14 און דײַן זאָמען װעט זײַן װי שטױב פֿון דער ערד, און װעסט אױסשפּרײטן.
אין אויסלאנד צו מערב, און צו מזרח, און צו צפון, און צו דרום:
און אין דיר און אין דײַן זאָמען װעלן זײַן אַלע משפּחות פֿון דער ערד
                                                                    ברוך.
/28:15 און זע, איך בין מיט דיר, און װעל דיך היטן אין אַלע ערטער װאָס װוּהין
דו גײסט, און װעסט דיך אומקערן אין דעם דאָזיקן לאַנד; װאָרום איך װעל ניט
פארלאז דיך ביז איך האב געטון וואס איך האב גערעדט צו דיר.
/28:16 און יעקב האָט זיך אױפֿגעכאַפּט פֿון זײַן שלאָף, און ער האָט געזאָגט: פֿאַר װאָר, גאָט איז אין
        דעם אָרט; און איך האָב עס ניט געוואוסט.
/28:17 און ער האָט מורא געהאַט, און האָט געזאָגט: װי שרעקלעך איז דער דאָזיקער אָרט! דאָס איז גאָרניט
אַחוץ דאָס הױז פֿון גאָט, און דאָס איז דער טױער פֿון הימל.
/28:18 און יעקב איז אױפֿגעשטאַנען אין דער פֿרי, און האָט גענומען דעם שטײן װאָס ער האָט געהאַט
שטעלן פֿאַר זײַנע קישנס, און אױפֿשטעלן פֿאַר אַ זײַל, און אױסגעגאָסן אײל אױף דעם
                                                      שפּיץ פון עס.
/28:19 און ער האָט גערופֿן דעם נאָמען פֿון יענעם אָרט בית-אֵל, אָבער דער נאָמען פֿון יענער שטאָט
                                     מ׳האט ערשט גערופן לוז.
/28:20 און יעקב האָט נדר אַ נדר, אַזױ צו זאָגן: אויב גאָט װעט זײַן מיט מיר, און װעט מיך היטן.
אין דעם װעג װאָס איך גײ, און װעל מיר געבן ברױט צו עסן, און קלײדער צו שטעלן
                                                                    אויף,
/28:21 און איך קום צוריק אין מײַן פֿאָטערס הױז בשלום; דענצמאָל װעט גאָט
                                                    זיי מיין גאָט:
/28:22 און דער דאָזיקער שטײן װאָס איך האָב אױפֿגעשטעלט פֿאַר אַ זײַלשטײן, זאָל זײַן גאָטס הױז;
פֿון אַלץ װאָס דו װעסט מיר געבן װעל איך דיר געבן דעם צענטן.