בראשית
/27:1 און עס איז געװען, אַז יצחק איז אַלט געװאָרן, און זײַנע אױגן זײַנען געװען טונקל, אַזױ
אַז ער האָט ניט געקענט זען, האָט ער גערופֿן זײַן עלטסטער זון עֵשָׂון, און האָט צו אים געזאָגט:
מײַן זון: און ער האָט צו אים געזאָגט: זע, דאָ בין איך.
/27:2 האָט ער געזאָגט: זע, אַצונד, איך בין אַלט, איך װײס ניט דעם טאָג פֿון מײַן טױט;
/27:3 און אַצונד, נעם, איך בעט דיך, דײַנע געװער, דײַן פֿעבער און דײַן בױגן;
און גײ אַרױס אױפֿן פֿעלד, און נעם מיר אַ פֿעלד;
/27:4 און מאַכט מיר אַ געשמאַקן פֿלײש אַזױ װי איך האָב ליב, און ברענג עס צו מיר, כּדי איך זאָל
עסן; כּדי מײַן זעל זאָל דיך בענטשן אײדער איך שטאַרב.
/27:5 און רבקה האָט געהערט, װען יצחק האָט גערעדט צו זײַן זון עֵשָׂון. און עֵשָׂו איז געגאַנגען צו דער
פעלד צו גיינ אַף פֿאַר גידלשטיין, און צו ברענגען עס.
/27:6 און רבקה האָט גערעדט צו איר זון יעקבן, אַזױ צו זאָגן: זע, איך האָב געהערט דײַן פֿאָטער.
רעד צו דײַן ברודער עֵשָׂו, אַזױ צו זאָגן:
/27:7 ברענג מיר צינדזײַד, און מאַכט מיר אַ געשמאַקן פֿלײש, און איך זאָל עסן און בענטשן
דיך פאַר גאָט פאַר מיין טויט.
/27:8 און אַצונד, מײַן זון, היט צו מײַן קָול, אַזױ װי איך באַפֿױלן
דיר.
/27:9 גײ אַצונד צו די שאָף, און ברענג מיר פֿון דאָרטן צװײ גוטע קינדער פֿון די קינדער
גאָוץ; און איך װעל זײ מאַכן פֿאַר דײַן פֿאָטער אַ מאכל, אַזױ װי ער
ליב:
/27:10 און זאָלסט עס ברענגען צו דײַן פֿאָטער, ער זאָל עסן, און ער זאָל
בענטשן דיך פֿאַר זיין טויט.
/27:11 האָט יעקב געזאָגט צו זײַן מוטער רבקהן: זע, מײַן ברודער עֵשָׂו איז אַ האָריק.
מענטש, און איך בין אַ גלאַט מענטש:
/27:12 טאָמער װעט מײַן פֿאָטער מיך פֿילן, און איך װעל אים אױסזען װי אַ
פארפירער; און איך װעל ברענגען אױף מיר אַ קללה, און ניט קײן ברכה.
/27:13 און זײַן מוטער האָט צו אים געזאָגט: אױף מיר זאָל זײַן דײַן קללה, מײַן זון;
אַ קול, און גיי זיי מיר ברענגען.
/27:14 און ער איז געגאַנגען, און האָט געבראַכט, און האָט זײ געבראַכט צו זײַן מוטער, און זײַן מוטער
האָט געמאַכט געזינטן פֿלײש, אַזױ װי זײַן פֿאָטער האָט ליב געהאַט.
/27:15 און רבקה האָט גענומען שײנע קלײדער פֿון איר עלטסטן זון עֵשָׂו, װאָס מיט
זי אין הױז, און זײ אַרױפֿטאָן אױף איר ייִנגערן זון יעקבן.
/27:16 און זי האָט אַרױפֿגעטאָן די פֿעלדער פֿון די ציגן-קינדער אױף זײַנע הענט און אױף זײַנע הענט
די גלאַטע פון זײַן האַלדז:
/27:17 און זי האָט געגעבן דאָס געשמאַקע פֿלײש און דאָס ברױט װאָס זי האָט צוגעגרײט;
אין דער האַנט פֿון איר זון יעקבן.
/27:18 און ער איז געקומען צו זײַן פֿאָטער, און האָט געזאָגט: מײַן פֿאָטער, און ער האָט געזאָגט: דאָ בין
איך; ווער ביסטו, מיין זון?
/27:19 און יעקב האָט געזאָגט צו זײַן פֿאָטער: איך בין דײַן ערשטגעבוירן עֵשָׂו; איך האב געטאן
אַזױ װי דו האָסט מיר באַפֿױלן: שטײ אױף, איך בעט דיך, זיץ און עסט פֿון מײַנע
געפעלט, אז דיין נשמה זאל מיך בענטשן.
/27:20 האָט יצחק געזאָגט צו זײַן זון: װי אַזױ האָסטו עס געפֿונען?
גיך, מײַן זון? האָט ער געזאָגט: װײַל יהוה דײַן גאָט האָט עס מיר געבראַכט.
/27:21 און יצחק האָט געזאָגט צו יעקבן: גענענט, איך בעט דיך, איך זאָל דיך פילן;
מײַן זון, צי דו ביסט מײַן זון עֵשָׂו אָדער ניט.
/27:22 און יעקב האָט גענענט צו זײַן פֿאָטער יצחקן; און ער האָט אים געפֿילט, און האָט געזאָגט:
דער קול איז דער קול פון יעקב, אבער די הענט זענען די הענט פון עֵשָׂו.
/27:23 און ער האָט אים ניט דערזען, װאָרום זײַנע הענט זײַנען געװען האָר, װי זײַן ברודער
עֵשָׂו יד: האָט ער אים געבענטשט.
/27:24 האָט ער געזאָגט: ביסטו מײַן זון עֵשָׂו? און ער האָט געזאָגט: איך בין.
/27:25 און ער האָט געזאָגט: ברענג עס צו מיר, און איך װעל עסן פֿון מײַן זונס גײד.
אַז מיין נשמה זאָל דיך בענטשן. און ער האָט עס גענענט צו אים, און ער האָט געטאָן
עסן, און ער האָט אים געבראַכט ווייַן, און ער האָט געטרונקען.
/27:26 און זײַן פֿאָטער יצחק האָט צו אים געזאָגט: קום אַצונד, און קוש מיך, מײַן זון.
/27:27 און ער האָט גענענט, און האָט אים געקושט, און ער האָט דערשמעקט זײַן ריח
און האָט אים געבענטשט, און געזאָגט: זע, דער ריח פֿון מײַן זון איז אַזױ װי דער
ריח פון אַ פעלד וואָס גאָט האָט געבענטשט:
/27:28 דרום גיט דיר גאָט פֿון דעם טױ פֿון הימל, און דעם פֿעטס פֿון דעם
ערד, און שפע פון פּאַפּשוי און ווייַן:
/27:29 זאָלן די מענטשן דיך דינען, און די פֿעלקער זיך בוקן צו דיר;
ברידער, און די זין פֿון דײַן מוטער זאָלן זיך בוקן צו דיר: פֿאַרשאָלטן יעדער
איינער וואָס שילט דיך, און וואויל איז דער וואָס בענטשט דיך.
/27:30 און עס איז געװען, װי יצחק האָט געענדיקט בענטשן יעקבן,
און יעקב איז נאָך קנאַפּ אַרױסגעגאַנגען פֿון דעם פּנים פֿון זײַן פֿאָטער יצחק,
אַז זײַן ברודער עֵשָׂו איז אַרײַנגעקומען פֿון זײַן יאָג.
/27:31 און ער האָט אױך געמאַכט אַ געשמאַקן פֿלײש, און האָט עס געבראַכט צו זײַן פֿאָטער
האָט געזאָגט צו זײַן פֿאָטער: זאָל מײַן פֿאָטער אױפֿשטײן, און עסן פֿון זײַן זונס גײד;
כּדי דײַן נשמה זאָל מיך בענטשן.
/27:32 האָט זײַן פֿאָטער יצחק צו אים געזאָגט: װער ביסטו? האָט ער געזאָגט: איך בין דײַן
זון דײַן בכָור עֵשָׂו.
/27:33 און יצחק האָט זײער געציטערט, און האָט געזאָגט: װער? װוּ איז ער אַז
הָאט נִיט גִיקַאנְגֶען דֶערְלִיב אוּן הָאט זִיךְ גֶעבְּרֶענְגֶען, אוּן איך האָבּ פֿריִער געגעסן פוּן אַלע
ביסטו געקומען, און האָסט אים געבענטשט? יאָ, און ער וועט געבענטשט ווערן.
/27:34 און אַז עֵשָׂו האָט געהערט די װערטער פֿון זײַן פֿאָטער, האָט ער געשריגן מיט אַ גרױסער און אַ גרױסער
א גרויסער ביטער געשריי, און ער האט געזאגט צו זיין פאטער: בענטשט מיר אויך,
אוי מיין פאטער.
/27:35 און ער האָט געזאָגט: דײַן ברודער איז געקומען מיט פּליטים, און האָט צוגענומען דײַן
בענטשונג.
/27:36 האָט ער געזאָגט: צי האָט ער ניט אַ רעכט נאָמען יעקב? װאָרום ער האָט מיך דערשטיקט
די צוויי מאָל: ער האָט אַוועקגענומען מיין בכור; און ערשט איצט האָט ער
אוועקגענומען מיין ברכה. האָט ער געזאָגט: האָסטו ניט אָפּגעהאַלטן אַ ברכה
פֿאַר מיר?
/27:37 האָט יצחק געענטפֿערט און געזאָגט צו עֵשָׂון: זע, איך האָב אים געמאַכט צו דײַן האַר;
און אַלע זײַנע ברידער האָב איך אים געגעבן פֿאַר קנעכט; און מיט פּאַפּשוי און
װײַן האָב איך אים געהאַלטן, און װאָס זאָל איך דיר אַצונד טאָן, מײַן זון?
/27:38 און עֵשָׂו האָט געזאָגט צו זײַן פֿאָטער: האָסטו נאָר אײן ברכה, מײַן פֿאָטער?
ברוך מיך, אױך מיר, מײַן פֿאָטער. און עֵשָׂו האָט אױפֿגעהױבן זײַן קָול
געװײנט .
/27:39 האָט געענטפֿערט זײַן פֿאָטער יצחק, און צו אים געזאָגט: זע, דײַן װױנונג.
וועט זיין די פעטס פון דער ערד, און פון די טוי פון הימל פון אויבן;
/27:40 און פֿון דײַן שװערד װעסטו לעבן, און דײַן ברודער װעסט דינען; און עס
עס װעט זײַן, אַז דו װעסט האָבן די מאַכט, אַז דו װעסט
צוריסן זײַן יאָך פֿון דײַן האַלדז.
/27:41 און עֵשָׂו האָט פֿײַנט געהאַט יעקבן פֿון װעגן דער ברכה װאָס זײַן פֿאָטער איז מיט אים
האָט אים געבענטשט, און עֵשָׂו האָט געזאָגט אין זײַן האַרצן: די טעג פֿון טרויער אױף מײַן האַנט
טאַטע זענען בייַ האַנט; דענצמאָל װעל איך הרגענען מײַן ברודער יעקבן.
/27:42 און די דאָזיקע װערטער פֿון איר עלטסטער זון עֵשָׂון זײַנען דערצײלט געװאָרן צו רבקהן, און זי האָט געשיקט.
און האָט גערופֿן איר ייִנגערן זון יעקבן, און האָט צו אים געזאָגט: זע, דײַן ברודער
עֵשָׂו, אַז עֶר גֶעֶערְט דִיךְ גִירֶערְט, טָאט זיך טָאסְט צוּ טייטן.
/27:43 און אַצונד, מײַן זון, היט צו מײַן קָול; און שטײ אױף, אַנטלױף צו מײַן לָבָן
ברודער צו חרן;
/27:44 און בלײַבט מיט אים עטלעכע טעג, ביז דײַן ברודערס גרימצאָרן װעט זיך אַװעקגײן;
/27:45 ביז דײַן ברודערס כּעס קערט זיך אָפּ פֿון דיר, און ער האָט פֿאַרגעסן װאָס
דו האָסט אים געטאָן, און איך וועל שיקן, און דיך ברענגען פֿון דאָרטן;
זאָל מען מיך אױך באַנעמען פֿון אײַך בײדן אין אײן טאָג?
/27:46 האָט רבקה געזאָגט צו יצחקן: איך בין מיד פֿון מײַן לעבן פֿון װעגן דעם
בָּנוֹת חֵת: אַז יַעֲקֹב יַעֲקֹב אֶת אִשָּׁה פוּן בְּנֵי חֵת, אֵלּוּ
אַזױ װי די װאָס זײַנען פֿון די טעכטער פֿון לאַנד, װאָס װעט זײַן מײַן לעבן
טאָן מיר?
